Alle inzendingen over schild

De held Joris versloeg eens een draak bij de stad Silena in hedendaags Libië door Noord-Afrikaanse landen waart diens schild nimmer gestoord blank en bol _ versierd met rood lint als een feestelijk half ei bewaart achter zijn onbreekbare schaal de pracht van Moorse koopwaar versterkt door oorlogsadem van strijdvaardige handelgeest.…

Zittend verlaten en alleen Terugkijkend naar de toekomst Naar een verbitterde oude man Zijn oneindige liefde wilde geven Afgestompt van zijn dromen Door giftige doornen in zijn hart Langzaam verrottend van binnenuit Een verlamd gevoelloos schild creëerde Apatisch en afhankelijk door pijn Zijn liefde niet meer kon tonen En tergend en hatend…

De kou werd uit de lucht gehaald door een stapje verder te gaan; naar eigen zeggen vormde zij, zijn menselijk schild; daar kon geen twijfel over bestaan. Hoe twee mensen langzaam aan elkaar verknocht konden raken, dat zou hem niet overkomen.…

Wat is daar toch beneden Dat mij zo beduusd maakt Ook al ben ik zo nieuwsgierig Het omvat een schild Met verborgen kleuren Zo puur en toch zo melancholiek Nee, het is geen bekwaamheid Om in deze uitgestippelde wereld Zo trots en onbegrensd te leven In deze beschilderde nachten Het is allang geen beklemde tralies Meer waar het hart zo…

soms zijn voor die heren in moderne kastelen van schilde, de middeleeuwen lang nog niet voorbij!…

soms zijn voor die heren in moderne kastelen van schilde, de middeleeuwen lang nog niet voorbij!…

Een bloeiende sinaasappelgaard gloeiend in het oranje eerbetoon overgebracht door de wolken boven een veel te hoge horizon Ergens daarachter een dansende Medusa Vurige slangen, wijds uitgewaaierd, hun veelstemmig gebed diep galmend hun honger verzadigd of vergeten Het blinkend schild blijft achter op weg naar haar beeldentuin ondanks de…

ze kijkt me recht in de ogen de vrouw draait zich om haar mond valt open teken is hetzelfde de cirkel met de vleugels en de initialen zijn gelijk als die van ons s r onder de roos zal je schuilen in de lucht beschermen zij ons met de schilden van bliksem en de vuisten van water heel mijn wonden voor later kijk naar beneden het is…

Opgesloten in je net Van lange, zwarte haren Je staart in je gedachten Zomaar wat vooruit Op volle kracht probeert Mijn geheugen te bewaren Wij, verkleed als twee prinsesjes In een zorgeloze tijd Even nam naïviteit Ons nog onder haar vleugels Een glazen schild voor even, Maar de last werd toch te zwaar Het brak, ook jij, ook ik, ook…

in het geweten is vaak het verleden van ijzige gedachten opgegeten het verschraalt de zachte milde wens maakt de huid tot afschermend schild ziet het verlangen door een ongeslepen lens toch straalt, soms heel even een gloed van zuivere glans door vermeende muren, als een vergulde lans het doet het gevoel een tel bestormend beven…

daar klapwiekt een kind het kan kijken met ogen groot als van een jonge nestvogel het kind houdt iets in de holte van zijn smalle vuist een onzichtbaar insect met stippen en een breekbaar schild schoksgewijs beweegt het kind zijn hoofd verscholen in de capuchon van een gele regenjas het klapwiekt boven bergen versgemaaid gras…

’s morgens ontwaakte ze met een helder inzicht ze trok finaal haar roots uit legde ze omzichtig maar doelbewust in de pompsteen en waste ze quasi vroom met religieuze gebaren ze schilde ze nauwgezet op het huilen af en deed ze bij de soep later die dag kwamen haar ouders op visite en serveerde ze soep de vlam sloeg in de pan met…

vroeger met het grote mes schilde ik de lagen in hoog tempo weg had altijd haast om tot de kern te geraken geheimen zichtbaar te maken tegenwoordig laat ik stilte overwegen snijd voorzichtig de partjes zoals zij ooit zijn geregen al doende deel ik het mysterie van dichtbij in bewondering komt haar magie tot mij met respect geopend…

is de weg omhoog Vluchtend beland je in het verhaal van een ander weven zich draden over elkaar vormend een grillig patroon zoekend een nieuw bestaan uit onverwerkt verleden in het heden van wie wegtrok met de noorderzon ontladen door een hert ontvouwend je a-vier ontwapent zich de hartstocht in de ander voor wie je zonder schild…

Wilhelmus van Nassouwe Die delen aaneen bond, ’t Schild waarachter ik kan bouwen De dijken temmen de zee. Dat ik dankbaar mag blijven, Mijn hart steeds opengaat; De tirannie verdrijven En and’ren binnenlaat.…

gewild De engel biedt ook geen soelaas alhoewel zij mij wel voor altijd zal kunnen zien ik haar enkel met m’n ogen dicht Andere tijden zijn het en inmiddels aangebroken heel andere ogen bezien mij overzien velen Snel en accuraat zijn nu de nieuwe sleutelwoorden maar niet die warme ogen die ik zo mis nee, ik voer niks in mijn schild…

Wat mag zo heerlijk blinken Als eêlsteen en brokaat, En wat kan heller klinken Dan schild waar 't zwaard op slaat? Dus zoek ik in oude legenden En grauwe wiegendruk Naar beelden voor mijn ellenden En 't kleed van mijn geluk.…

Ik had zo zacht geslapen, En Gij, mijn Schild en Wapen, Waart nog nabij.…

't lichaam star en recht met koele waakzaamheid immer berekend op gevecht Benen omklemmen straf de flanken van het paard 't vizier aldoor gesloten in aanslag het puntig zwaard Het harnas schuurt pijnlijk dat wat diep geschonden is doch nimmer is geheeld bij gebrek aan vergiffenis Wat zacht en kwetsbaar is verborgen achter het schild…

De treurnis in je binnenste huilt meer dan tranen elk schild is even los en muren zijn geveld. Het was op eigen verzoek maar niet uit vrije wil de weg is begaanbaar maar welke schoenen trek je aan? De zon schuilt achter wolken waar regen vrolijk uit valt genietend van de planten het zicht daar aan de horizon.…

Maar hardheid is slechts relatieve sterkte: en broos en breekbaar soms: in het spanningsveld tussen wil en wens kraken al flinterdunne barsten door je glazen schild: en morgen klapt je sterkte in elkaar.…

Jij verschuilt je achter een schild, stoere man met speer Jij wilt mij wel maar bent gewaarschuwd door je vorige vriendin De wereld kun je bevechten wie je bent wil je bevechten voor idealen, amma of mij maar om de liefde, om mij kun je niet strijden zonder haar zonder mij, te verwonden of jouw macht uit handen te geven Je mag jouw…

laten we samen strijden broeder tegen de zwarte draak we hebben elkander verzwakt voor zijn grijpgrage klauwen laten we vanonder één schild de puinhoop vlammen overschouwen en met twee zwaarden hakken tot rust uit zijn groene aders bloedt laten we samen over de middenweg tussen hart en hoofd ronddolen zodat we telkens met één oog door…

zij heeft een ongekend vertrouwen in God, haar hoop, waar ze op kan bouwen het lijkt, dat we haar nog mogen "houwen" Hij is haar schild en haar betrouwen…

een maagdelijk schone partituur zijn hart is zwaar van verlangen onzichtbaar valt een haast tastbaar schild om hem heen het is zijn queeste om toondichters in tijd en ruimte te ontmoeten hoe blaast hij adem in de muziek een levende plek in de mensenziel hoe doorgrondt hij de gedachten hoe gebaart hij die aan het…

Het kind ontkwam niet aan het groeien Het zat vol meegevoel en zilt Heeft visemmers vol traan getild Het wist niet beter dan dat boeien In zee met wind en golven stoeien Het wist niet wat het was; een schild Het werd door dominees bedild Die bleven kortwieken en snoeien Zij, één met duinroos en met meeuw Liep eenzaam langs de havenkade…

Maar ik ben toch niet gek hoe jouw geaardheid was achter de mens van jouw schild zag ik de natuurlijke vrouw waarmee ik dialogen heb beleefd.…

Vroeger deden de ridders dat met schilden. De dwingende beeldschermen vergiftigen de vrije zielen en bijna niemand durft nog diep in de ogen van de ander te kijken. Ten tijde van de magische toverlantaarns had men geen benul van de negatieve effecten op de lange duur.…

Hephaístos, god van vuur met wilde baard Die edelsmeedkunst aan explosies paart Wat voert gij in uw schild der Tartarus Onder de Hellespont en Bosporus Van Istanbul tot Anatolia Is uw domein één groot Tectonia U kent geen grenzen in Tectonia Uw smidse schudt heel Anatolia Maakt korte metten met het land van Koerden Waar mensen '…

Onder een schild van een bloeiende vriendschap, Verschuilt een vreemde kriebel naar meer Onwetend over wat ermee te doen, Overvalt het me keer op keer Een donkere waas over feiten en gevoellens, Maken het geheel zeer gecompliceerd Wetend dat jij met regelmaat, Ook door anderen wordt begeerd Een gedachte die iets in me losmaakt,…