Alle inzendingen over schilderijen van Andrew Wyeth

leven is rijk, met nog meer voorwerpen, mijn leven is leefbaar, met tastbare zaken, mijn leven is gloedvol, zodat je het op ziet lichten, mijn leven is lang, als je kijkt naar dat van anderen, mijn leven is overvol met indrukken die belangrijk zijn mijn leven is groot, te enorm om te beschrijven, mijn leven is als een groot schilderij…

Het schilderij heeft een magnetische Uitstraling, het neemt je op in een Hypnose, die hypnose heeft te maken Met de gele sterren en de halve Maan, de sterren zelf zijn net Lichtgevende Draaikolken, dit alles boven een klein dorpje.…

Het derde schilderij, nog een zaal verder: De zachte avond zweem is dreigend zwaar geworden en vurig brandend, het wazig blauw is zachtjes aan vergrijsd maar beiden geven licht en diepte aan al dat nachtelijk donker boom geweld. Op een avond, op weg naar huis.…

ik zet mijn liefje weer eens op het doek met het verzenboek dat op de arm rust dat ze prachtig is ben ik mij van bewust wat mij betreft hoort ze in die ene hoek de rok die ze draagt kleur ik met geel in omdat het prima bij het tafelkleed past ondertussen doe ik wat verf op de kwast die moet zorgen voor een prachtig begin vanaf mijn kruk…

ze liep door de gangen rechtdoor, linksaf rechtsaf, weer rechtdoor het voelde als een doolhof ze wist het niet meer toch was ze hier eerder geweest kon toen de weg wel vinden dat wist ze zeker de weg naar dat schilderij dat schilderij van haar met haar kinderen een jongen en een meisje de kinderen die ze nooit meer zag alleen…

de bibliotheekkast ongeordend maar voor kenners die de weg weten met gesloten ogen liggen de boeken voor het grijpen 'ik ben alles' wat ik lees schijnt de jonge vrouw op het schilderij van Felix Valloton te willen uitdrukken... en zo lees ik het schilderij ook met eigen poëtische ogen…

In een museum werd ik getroffen Door een groot schilderij Het haakje schoot uit de muur En na een kwartier kwam ik weer bij Het doek heeft een enorme indruk gemaakt Een punt van de lijst had mijn voorhoofd geraakt Blijvende impressie van het schilderij Is een bult op mijn kop zo groot als een ei.…

Aarzelend ben ik als kind begonnen, in een wirwar van draden, door elkaar gesponnen. Net een web, maar ik heb mijn weg gevonden. Met hart en ziel schrijf ik de aaneenrijgende woorden, tot één geheel met een speciale boodschap, mijn eigen of over een landschap. Het is altijd fijn om iets te lezen, om dromend in een gedicht te kruipen.…

je lijstte donker in een schilderij aangeslagen door de jaren het licht wit kon niet jouw helderheid bewaren de schaduwen kozen partij ik heb je opgelicht nee niet in retoucheren alleen de aanslag weggewist je leeft weer en uit lijst en schilderij herboren straal je nog intenser dichtbij…

Het begint in het wonderlijke dorp de vlucht van de vogel leidt de parade Op de grond een processie van geel weg naar het blauw van een vrouw met gedachten aan Pisa en Siena Maanstad wacht als een schip op het tij tovenaarsleerlingen zwaaien uit behouden vaart naar een vreemde stad Ver weg door een onbekend land varen zeilschepen mee met…

Weer zonsondergang je kleurenpracht zacht verlicht een mooi schilderij…

ik wil antiek zijn en oud zijn dus als een oud schilderij maar origineel en precies zo leven.-…

voortijdig niet te bevatten ontzield 4 mei bij schilderij van annelies landsman…

(bij een schilderij) jezelf blootgeven en tóch het kopje erbij houden... probeer het maar eens…

Ooit zag men in een ondergronds verlangen Het liefste Hitler hier tegen de muur In afwachting van het commando “Vuur!” En liever nog zag men de Führer hangen. Dus tik alsnog een Hitler op de kop En hang hem daarna aan een touwtje op.…

Mijn doek blaast met volle wangen mijn kleuren door elkaar. De horizontale stroming in de dampkringlucht vult oorverdovend mijn strak gespannen lijf. Strijdend, vechtend wil ik mijn kleur behouden. Ik zou hem aan flarden rijden Ik bons tegen mijn doek, maar hij wijkt geen centimeter Ik moet het met lege ogen aanzien hoe hij me mengt…

De familie ontpakt kadootjes in huis Met gelach onder de kerstboom en Andrew ligt bibberend in de kou Er schijnt slechts licht in zijn droom De maan schijnt lieflijk door het raam Geen blik wordt binnen hem gegund Te druk een iedereen met elkaar Het had niet plezieriger gekund Daar ligt een jongen klein van stuk In de kou, in die donkere…

geeft het goede voorbeeld Een moeder laat haar kind niet alleen Laat haar zo beschadigde zoon niet los De zichzelf zo beschadigde zoon niet los Natuurlijk heeft ze hem, haar zoon Alle hoeken van het paleis laten zien Natuurlijk heeft ze hem ook gestraft Natuurlijk heeft ze hem ook geleend Want het blijft haar kind Haar lievelingskind Andrew…

De Spanjaarden Ze praten hard, keihard De Britten Die schreeuwen, brullen Weinig Koninklijk Maar in de paleizen Die van Madrid en Londen Converseert men ook bepaald niet stil Gezien de grove schandalen in verleden en heden Van vooral hun grensoverschrij(n)dende gedragingen Gaat hun spreken met ongetwijfeld grof geweld gepaard!!…

Nooit eerder viel mijn oog op zo’n opmerkelijk schilderij. Geschreven bij een schilderij van de Litouwse kunstenaar Torcque voor zijn boek dat rond eind 2010 zal verschijnen.…

Mijn vriendin breit sokken terwijl ik schilderijen verkoop. Landschappen gaan van de hand. En het getik van haar naalden klinkt in mijn oren als applaus. Ik ben gek op mijn vriendin en op wat zij breit. Terwijl ik schilderijen verkoop, ook naakten en stillevens. Maar geen zelfportretten.…

‘k ben van je schilderij gaan houden, ‘t was al te koop maar ‘k wil het niet meer kwijt die uitgestrekte armen in het donkergroene, de wachter naast het bed die bij haar schreit het Licht door t wit gordijn dat nodigt: daar ginder zal het altijd zomer zijn jouw schilderij, een groot mysterie, het maakt iets binnenin mij onweerstaanbaar…

soms breekt het even speelt ergens een orkest weer de verkeerde melodie zie ik jou denken wil je in alle woorden toch vertrouwen schenken jij bent mijn schilderij je oliede in tedere momenten ik acrylde in samenzijn gebruikten we dezelfde pigmenten maar jouw tonen waren zo subtiel omdat je wist waar ik voor viel een schilderij…

het schilderij wordt niet begrepen toch krijgt hij tranen in ogen ~~~~ de foto is vaak mooier dan wat men echt ziet wat is nu schoonheid…

en schilderde maar er was geen publiek voor mijn schilderij op kleur en muziek…

Dan kunt u mij vast wel even helpen met het ophangen van de schilderijen.’…

verduren zoals een vlinder op een schilderij ooit begroet jij mijn droom.…

Ik zag je in een schilderij, jouw blik zo krachtig en zo puur. Ik weet nog steeds niet wie je bent, maar onze ontmoeting was vol vuur.…

Nu leven we gewoon verder zonder elkaar dat we het allemaal toch vergeten moeten zijn hoe het was al die tijd, wij twee samen, met elkaar de ware liefde, de frustratie, de wantrouw, de pijn. Hoe je me ’t bloed onder m’n nagels haalde en je binnensmonds nietszeggends onzin brabbelde dat ik zo van je oppervlakkige kritiek baalde en je alleen…

Zijn vertolking van "Die Winterreise" voelde vooral als de macht en de kracht van een lange stevige koude winter te doorstaan door vooral door te gaan en niet op te geven en door zijn vertolking voelde ik spontaan de lente, de zomer en de herfst in mij opborrelen ook mij wachtte zo´n lange barre winter maar als ik denk aan de bariton Coen…