Alle inzendingen over schitteren

zicht waar contrasten altijd vorm gaven bleef alles beslagen jouw vervloeien in ruimte leek een onomkeerbaar proces door mijn schreeuw stopgezet alles werd direct gereset naar de laatste werkelijkheid ik was je gelukkig niet kwijt door een breuk in de tijd verloren wij elkaar uit het oog terwijl onze liefde niet boog in een schitterend…

Mooi in eenvoud, schitterend in complexiteit. Een vrouw met een prachtige persoonlijkheid. Geeft warmte aan een ieder die haar dierbaar is. Een lichtpunt die geen ruimte geeft voor duisternis. Liefdevol en zachtaardig staat ze in het leven. Altijd bereid om een vriendelijk woord te geven.…

Ik hou van ogen die van eerlijkheid stralen je kunt daar direct alle liefde uithalen en als van moeheid de glans soms verdwijnt toch weer gaan schitteren als glas waar zonlicht inschijnt.…

De vermaarde beroemde rozen wensen niet te wijken, ondanks hun doornen niet rozenvariëteiten schitteren voorbehouden vol betekenis in het avondlicht der zon de koele frisse avondlucht, begon zwijgend als een bries met wereldallures, de vele kleine webben van spinnen te tonen de bijhorende kleine cirkeltjes een voor een krachtige…

we hebben ze gedolven geroofd uit de aarde gekloofd en briljant geslepen zodat wij kunnen schitteren met hun kleur pas later uit hebzucht geëigend in stilte en afzondering is kunst schaars gemaakt en weggehouden van het publiek later weer tentoongesteld ten faveure van de eigenaar om geld en macht te verwerven met…

Zijn oude ogen over het water, een schittering van een wijzer ouder man. Doch het landschap om hem heen desolater wanneer hij afscheid neemt ervan; Haar kleuren een beetje valer, de mensen die op haar leven, een beetje stil. Hun lach bitterzoet, minimaler. Hun tranen zouter, godswil.…

Over de uittocht van Egypte: de kruisweg van Jezus: naar Gogoltha eieren schilderen met alle kinderen voor de paasdagen dat het een vreugde mag zijn als ze dan schitteren; vol van kleur met de opstanding op de achtergrond er van alles weer op tafel staat voor ons avondmaal: helaas niet voor iedereen… gaat er van alles door mij heen:…

zie de sagen één voor één een onuitputtelijke bron voor mijn zusters, broeders en mij ik schep graag mijn eigen mythe dat staat een denker vrij, hoe een Venus herrijst en sterft door de hand van Midas dodelijk zijn gouden aanraking zelfs voor goden op haar sterfbed ontspringt uit één haar tranen Terpsichore, mijn moeder goud omlijst, schitterend…

Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien. Laat het door het lachen zijn met vrienden en geliefden maar niet door levenspijn die op de huid blijft kleven.…

schitterend schouwspel in de donkere lucht waarbij anderen soms wegkruipen en ik weer ademloos toe sta te kijken natuurgeweld in alle kleuren energie die loskomt en stroomt, regen valt stromend naar beneden veegt straten schoon laat het stof dalen lichtflikkerend schouwspel in het buitentheater met donderend geweld laten de natuurgoden…

bij je weerspiegelende deining over golven zit ik dromend te staren op het duin waar water en licht de einder voedt en in ritme van een eeuwige zang de getijden naar de kusten voeren de stem van het verlangen droom van vele eeuwen een lokkende roep tot het licht ook nu in vlammend schijnsel langzaam dooft achter de horizon in schittering…

Daar was schittering en pracht, geheel zoals verwacht... De dag ging te snel voorbij, met touwtjetrek en de hobbelende geit.. Voor plezier was toen alle tijd... West-Beemster , bedankt!…

Als het lichaam niet meer wil En pijn een vijand wordt Na een schitterend leven Dan is de dood je beste vriend Die je je rust kan geven Je laatste draad wordt doorgeknipt Een markant persoon verdwijnt Een man vol vuur met lust in het leven Nu dun en broos en opgegeven Doch dapper tot het eind Doodgaan is een heel proces Vol rouw en stil…

Op de brug is dat ik de kleuren ervaar die de herfst tot schittering verleidt.…

Nagelkerke heeft een bronzen monument gemaakt, wat zal schitteren tot in het verre verschiet, wat nou, muggezifters, ze zijn toch niet naakt!...…

De dood onderaan de lijst schraapt mijn eelt van de dragers van de pion die hier schrijft, voeten tillen niet meer maar slijten als verstekelingen die bij verstek niet worden gehoord de weg van adem, vergezeld door kokers gevuld met lood, gaat met lange halen die de vlucht van een buizerd volgt op haar jacht naar het aangeschoten wild schitteringen…

Wanneer je mijn dag verduistert en mijn nacht laat schitteren dan zie ik je in mijn sterrenhemel de ster die duurzaam kan glinsteren. Het is jouw stralende glimlach geïllustreerd op een donkere doek ik zeg dit graag als bewondering ik kom alleen ‘s nachts op bezoek.…

mocht de zoveelste versteende traan in de winter hard en koud aanvoelen schitteren als een diamant dat dan 't verdriet zal mogen smelten zonnedagen in 't land van licht en leven als de gouden vloed van 't gedicht dat schijnt als in de morgenstond och zoete zekerheid , och helend alvermogen sta ons bij in 't angstgefluister…

Een nieuwe dag begint wanneer ik jouw warme hand voel de dag bruist wanneer mijn neus jouw intense parfum ruikt de uren schitteren als mijn ogen jouw zonnige lach weer ziet je verleidelijke stem spreekt als de nieuwe dag zich aanduidt.…

De allerkwaadste slavenvernedering brengt de Verlosser na lijden en dood tot leven van eeuwige schittering. Christus geeft de mensenziel sterkend brood, dat na beproeving en loutering zegen doet ontwaken, als herboren loot.…

Met een omvangrijk wolkendek vanuit de horizon is het laatste lichtpuntje als een schitterende ster te voelen door een tinteling van dat sprankje hoop dat voor ons gemoedelijk leven heeft aangeduid.…

zilveren tinten de maan heel diep aan de hemel straalt als een hoeder over het heelal met haar mantel in goudgele kleuren dirigeert zij… de sterren bovenal onbeschrijfbaar in tijd, is de ruimte of toch misschien niet helemaal maar dan spreekt men al vlug in termen van lichtjaren en dat is wel degelijk een moeilijk verhaal want sterren die schitteren…

de beschuit moet het onderspit delven als de kleine hand met een grote lepel sprinkels strooit is de mijlpaal van de gestuurde beweging niet binnen handbereik of doet de hand wat de ogen willen het lot van de onzichtbare beschuit ligt vast Fortuna godin van zowel ongeluk als geluk bepaalde het een schitterend ongeluk het kleine…

Maar ongeacht hoe schitterend ze pronken, die taartjes laat ik toch maar liever staan.…

jij lacht openingen vol warmte en begrip die nemen je mee naar een andere wereld zoals het strand doet met de schitterende zee waar je alles kunt vergeten dat je niet meer wilt weten maar ontspannen wilt genieten van het goed gevoel om bevrijd te zijn even niet de drukkende pijn dat alles nooit meer hetzelfde zal zijn omdat…

soldaten merken het niet meer, ze zien alleen de vernielde straten lichamen in lakens gewikkeld, en de zon hoe helder, hoe hard en plat en wit hij is Er zijn veel spijkers van de doodskistmakers nodig om dit licht buiten te sluiten, dat op alles weerkaatst: de eeltige voeten van de doden, hun benige handen, hun bleke voorhoofden zo koud, schitterend…

moet ik nu de kansen grijpen met nova's naar de zon gaan smijten de maan verdampen in mijn laatst kwartier ik kan sterren roven hun koude schittering zonder scrupules doven ik heb ze binnen handbereik in de mij nog toegemeten tijd zal ik religies af gaan tuigen tot de sluiers openwuiven en de waarheid zichtbaar is van hun leugens…

spraakmakende scenes zoals de boom die jij vasthad aan de bast met die lange treurende takken en jij hoopvol kijkend naar het nest waar de kleinen wachtten het bankje dromend aan de vijverkant met waggelende eenden en voorbijgaande benen op hoge hakken in grint bij zon die blond nog mooier vond het onverwacht ontmoeten van je lach die schitterende…

Gisteravond zag ik de grote beer Tussen alle andere sterren Schitteren deed hij niet meer Ik zag het al van verre Er zijn er ook zoveel die schijnen Volop hun aanwezigheid Zelfs de grootste sterren verdwijnen Meestal weer na korte tijd Echte sterren kunnen niet vergaan Zo zijn zij geboren Op grote hoogte blijven staan Stralen tot aan…

En volg ik diep de schittering, Raak ik duizend kleuren aan, Vergetend dat ik slaap. Weer in het nu, zie ik je terug. Ik voel het door de afstand heen.…