Netgedichten

netgedicht (nr. 32.592):

- De vermaarde rozentuin -

De vermaarde beroemde rozen
wensen niet te wijken,
ondanks hun doornen niet

rozenvariëteiten
schitteren voorbehouden vol betekenis
in het avondlicht der zon

de koele frisse avondlucht, begon
zwijgend als een bries
met wereldallures,
de vele kleine webben van spinnen te tonen

de bijhorende kleine cirkeltjes
een voor een krachtige kunstwerken

interessante gebouwen
genieten officieel van de schoonheid
van het voormalig domein ..

de vermaarde rozentuin
omsluit het antieke tuinpaviljoen
met zijn geurige warmte
en zijn zachtroze liefde...
lijk een middeleeuwse versterkte burcht.