Alle inzendingen over schitteren

hangend van macht misbruiken een zielig respectloos iemand bezigt hem kijk hem misprijzend aan zing hem met je zuiverste klanken omver en dan moet je gaan en jezelf vooral danken omdat je hem in z’n hemd hebt laten staan en blijf trouw aan jezelf dat ben je waard met opgeheven hoofd door elke straat want in jou blinkt een schitterend…

Met lichte weemoed verdwijnt de schittering. Moge van de knusse, plechtige viering een nietigheid blijven, die steeds rond gaat, ieders geloof sterkt, met helpende raad voor denkend gemoed bij wilde wenteling. Een kleine kerstvlam houdt de grote wens overal door de wereld te waren: neerdalen in de ziel van elke mens.…

Kloeke Trijntje geeft raad aangaande heling en zegen, komend uit stenen vol glans, houwkunst en opbeurende schittering. Vanuit woonplaats Veenendaal dwarrelt thans de kristalboodschap over groep en eenling, als een voortdurende, kleurrijke dans.…

kleine sterke zuil die liggend voort host wild danst springt en duikt op het brullende schuim doch onverstoorbaar koers zet naar de lage enige ster aan de pikzwarte einder dat enkele lichtpuntje schenkt onblusbare moed groter dan Satans macht zendt stemmen door de nacht zingend van behouden aankomst in 't Oord van genade en eeuwige schittering…

Bomen pronken met hun witte winterbloei , Op het raam kleeft een schitterende kristallen ruiker en de slapende weiden zijn bestrooid met poedersuiker.…

Hij doet kond En alle superlatieven rollen al brabbelend stromend uit zijn mond Ze zweven als vogels door de lucht “Superbe, Schitterend, Uniek”.…

niemand kent ging een kleine blauwe vogel dood bij het vallen van de nacht, koud zo koud Alsof zij zijn dode lichaam begraven wou zaaide de hemel sneeuw zonder geluid, hoog zo hoog Een man is op weg gegaan naar huis of geluid van een onbekend dorp hij droeg een sluier, wit zo wit En tenslotte toen de ochtendzon verscheen werd de hemel schitterend…

Lang, slank en rank Volledig en totaal Als een van de velen Maar jij springt eruit Helemaal Zoveel van hetzelfde Maar jij bent uniek Tussen al die anderen De eerste die men ziet Helemaal Zet er honderd bij elkaar In een grote groep Kopjes dezelfde kant op Dan straal jij iets uit Helemaal Zelfs tussen rode rozen Zie je jou schitteren…

nee ik ben niet bang aan jouw hand wil ik verhalenlang blijven luisteren jij licht altijd de hemel op met je schitterende blauwe ogen nog adem je geen woord maar in de verte is het eerste wolkje opgedoken jij schetst een landschap waarin ik mij kan vinden met tal van bekende dingen zacht kabbelt je verhaal naar nieuwe oorden met…

Zoals je daar staat te wezen gelukkig vol zelfvertrouwen gewoon zoals je bent hoe kan ik je dan negeren mijn hoofd afwenden alsof ik je nooit heb gekend Zoals je staat te schitteren in al je eenvoud toch uniek oogverblindend als robijn hoe kan ik jou dan vergeten en jou niet het onderwerp van mijn mooiste gedicht laten zijn Zoals…

ik kan daar topless zonnen geen mens die mij daar ziet ik hoor het water kabbelen een schitterend gebied... Ik zou je't willen laten zien maar, het is echt mijn plekje ik zeg het toch maar lekker niet anders steel jij mijn stekje...…

een zucht verraadt mijn intens verlangen droom al je woorden met m’n ogen dicht het is jouw ster die de hemel verlicht de schittering heeft mijn hart gevangen het firmament met glinsters behangen jouw stralen glundert nu in mijn gezicht toont de schoonheid waarvoor ik zwicht nooit gedacht dat ik dit mocht ontvangen het donker en licht…

neem me mee naar de ruimte van de zee en hun zilte luchten waarin wind en water in golvend samengaan hun bestaan uitrollen jouw helder verenwit geeft een schitterend tegenlicht als jij scheert over opspattend schuim en ik verborgen zit wij raken aan water en duinenrand waar stukjes strand met riet en groene helm zijn beplant…

Stille nacht, heilige nacht zingen de mensen overal voor 't kindje dat is geboren geboren in een kribbe geboren in een stal Moeder Maria en Jozef de herders er om heen kijkend teder naar dat kindje zij zijn niet alleen Schaapjes in de weide de os en de ezel liggen daar een ster schitterend aan de hemel wachtend op het nieuwe…

Taal is een schitterende pracht van letters, klinkers en combinaties maken. Spelend een inhoud eraan geven of kracht misschien zelfs gevoelige snaren raken.…

dauwdruppels glinsteren op het gras mijn adem komt dampend uit mijn longen in een nieuwe dag terecht vol frisse lucht heel even heb ik de gedachte verdrongen aan jou; gevangen in een strik van glas hoe ik de tranen van je wangen streek zo helder als schitterend kristal huilend, snikkend, een diepe zucht ik brak de glazen strik van de val…

Zijn lans die afschampt op mijn schitterend schild de borstplaat ingedrukt ik hoor mijn ribben kraken de wereld draait zich om ik stort in 't perk. Komt zij tot troost nu toegesneld? Een hoopje schroot wordt weggebracht daarin een dwaze ridder ach! Gedeukt 't kuras de hoofse minne onaangetast blijf ik van haar dromen.…

vergeet ik dat ik treurig ben mijn verborgen schatjes schitteren.. als edelstenen...wat ben ik eigenlijk toch RIJK!…

voorbij de wind waaide mijn gedachte buiten bereik van mijn hart en in het nu ademde ik winter waar lente was beloofd ijsbloemen op mij ziel verkilden de dagen zo breekbaar als het dunne glas van een kerstbal die schitterend wacht op zijn moment van stralen ligt de toekomst in mijn nog warme handen en beslaat voorbij de dag droomde ik de…

In de schittering op het water. Of in een vriendelijk gebaar. Geluk zit in alle dingen. In herinneringen, in gedachten. Sluit je ogen, open je hart en laat geluk je pijn verzachten iedere morgen, iedere dag.…

Een geluk dat nimmer zou vergaan en met zijn schittering wil zijn als lichtjes in een stadsfontein waar 'k vaak ben blijven staan om het spel te zien van 't water dat in de lucht een buiging maakt, maar toch al gauw en even later verdwijnt en dan de vijver raakt en wegstroomt in de oceaan, op weg naar een verdronken land met op de bodem…

ik zie het sterrenlicht voel de diepte van onbegrensde ruimte met het tweede gezicht uit zwart schitteren in contrast de vele zonnen waarmee de schepping begonnen is door wiens hand is niet relevant namen sluimeren in oneindig weten zonder vergeten ik kijk naar de hemel voel de magie van ooit zijn verdwenen en nog zichtbaar in…

'k heb vele landen doorkruist middels verscheiden literatuur maar de mooiste reis zonder einde vind ik in jouw passie, jouw vuur werelds, zo ben jij voor mij een wereld met toppen en dalen waar dromen werkelijkheid zijn in verhalen waar mijn hart voluit zingt in duizend talen waar de nacht het helderste zonlicht laat stralen waar de schittering…

De zon schuift weg achter een bomenrij diffuus licht geeft niet die schittering levensloos leeg lijkt plots de atmosfeer. Maar ik weet beter, de zon wees het mij we zien niet meer dan nodig voor overleving hoeveel werelden missen we nog meer?…

geraakt een blakend wonder weliswaar gelaakt met veel gedonder maar teneinde mijn uiterlijk geenszins verzaakt het was ook niet erop of eronder ontkleed liep ik door de stad de ogen omhoog het regende niet, gelukkig, ik werd dan niet nat alhoewel wat zouden de druppels doen hun weg zoekend langs het behaarde zouden ze schitteren…

vast aan de contouren van mijn dromen duizend en een uren die passen in een nacht zullen vanavond tot mij komen Ik vergroot mijn wereld ver van huis en haard en de tijd laat mij eindelijk even vrij duizend en een momenten gevangen in een ogenblik en nog duizend passen daar bij Duizend en een nacht en net zo veel sterren zij schitteren…

Het leven is mooi, schitterend en prachtig. Sommige dingen zelfs sprookjesachtig. Het leven is somber, koud en kil. Soms moet ik janken, ook als ik het niet wil. Het leven is beroerd, klote en zwaar kut. Soms zit ik dagen diep in de put. Het leven is spannend, erotisch en gewoon fijn.…

mijn kamer kent twee ramen zover ik nu kan overzien ik kijk thans van voren naar buiten en zie de staart van een gier nog hangend in de lucht een aanvalsplan beramend op het stervend lijf van een te vroege mier gister zag ik door de ruit aan achterkant het uitzicht op schitterende gele narcissen zij hadden al vroeg mijn achtertuin…

schrijnt zou ik dicht naast je willen blijven tot duisternis in ‘t gloren kwijnt mocht ik voor jou de Poolster zijn zou ik als baken voor je stralen zodat het levenslabyrint jou niet in twijfelen laat dwalen maar zon en ster kan ik niet zijn ik ben gewoon een mensenkind zo een waarvan jij met gemak er duizend aan één vinger vindt niet schitterend…

Donkere wolken drijven woedend boven grauwe grijze daken, er dondert af en toe een zware hagelbui naar beneden op de vrijwel verlaten straat dan plots weer een schimp zon een schitterend afwisselend beeld van wijsheid ligt op straat tussen sjokkende mensen op weg, maar altijd te laat, zorgen stapelen zich onder nieuwe reuze wolken waar…