Alle inzendingen over schoot OR verlangen

Al woon je zoveel mijl bij mij vandaan, in gedachten ben jij heel dicht bij mij. Denkbeeldig zie ik je hier voor mij staan en als de warme zon maak je mij blij. Slaan buiten sneeuwvlokken tegen het raam, van binnen sta ik helemaal in brand. Een liefdespijl van een God trof voldaan mijn hart. Is een pijl ook bij haar beland? Waarom heb ik…

meesterlijk zonder twijfel de welving van je borst die ik verlang en ’t leven stroomt iedere morgen dans ik mij dichter- bij het dal dat jouw schoot op mijn buik vormt barst blindelings open - ik wil ons elke dag.…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…

John McDonald was een Schot zo'n Schot met schotse manieren. Met haast alles dreef hij spot en uiterst gierig was hij tot... hij Emma Douglas wou versieren. Hij trok zijn mooiste rokje aan om op zijn doedelzak te spelen en ging voor Emma's deurtje staan en stotterde toen heel spontaan: 'k-'k-'k wil met jou mijn leven delen'.…

ik zie een vrouw haar kleren zwaar van vruchtloos water aan haar slippen hangt verlangen elke vinger draagt de namen van een kind dat langverwacht haar liefde vindt doch nooit geboren uit haar schoot verdrinkt in pijn “het heeft zo moeten zijn” zegt ze en kijkt voorbij vandaag haar handen strelen graag de haren van haar grote wens het…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

ontkleed van wat ik waarde gaf bevrijdt verlangen zich in vrije val terug naar waar de moeder mij mijn oorsprong gaf opnieuw geborgen in haar schoot hartslag in harmonie met ademweg laat ik los en geef me over tot ik voel dat zij mijn adem haalt…

Toch verlang ik zo naar dit contact met mijn huid. Als hij met een vinger de split van mijn vingers beroert, word ik rood en voel ik mijn schoot. Wij glimlachen, het doet ons goed. Is het wel, als het moet? Maar ik geef toe en doe, en doe, en doe.…

Een kwart leven later Gaan mijn handen van schoot naar haar Mijn zonnestraal blijft volledig verlangen…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Nochtans jouw ogen lonken, mijn adem raak in't rood, ik lees in kapitalen "wees welkom in mijn schoot". Zo liggen we verzaligd thans, de zon schijnt door de ruiten Met hoofden licht en leden zwaar en vogels die gaan fluiten En later op de dag, dan zijn we vast weer vreemden, vervoegen we met tegenzin het leger der ontheemden.…

Jouw hart is zoals de Alpen mij tonen het sneeuwwitte is jouw onbevangenheid die mij laat landen in de schoot van mijn verlangen Maar ik wil geen vlag planten op je top je niet beklimmen met scherpe ijzers onder mijn schoenen je niet bezitten in mijn trots maar ‘k wil je slechts beminnen in de holte van je rots…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Soms verlaten vergeefs roepend na een enge droom stil liggen huilen onwetend of ik hard genoeg roep mijn stem niet gesmoord in stil liggen huilen Het is een stempel van verlangen naar geborgenheid in een veilige schoot een stempel in mijn ziel, mijn fado zonder weemoed…

Herinneren ligt soms later in het kwetsbare verlangen gevoelens te baren uit schoot van stille ziel. Afwezigheid die me raakt vertelt mij het verhaal van de zoekende nomade de zucht naar thuiskomen. Het gemis zoekt dan woorden als voelbare letters die veilig het nest van papier induiken.…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

Zij gingen haastlijk in 't leven door de dood, Gerukt onverwacht uit hares moeders schoot, Gedragen in de schoot van hare liefste Vader. ------------------------------------------------------------- uit: Over-Ysselsche Sangen en Dichten (1630)…

weerklonk de zwanenzang, zonder blozen stapte ze uit de warme nacht met beide lippen half geopend, waarmee ze mij een teken gaf, - wacht met verpozen niet te lang - lag ze daar als een zoete vrucht te rijpen waarop ik wachtte, de blanke borsten rezen in het ochtendlicht, de ranke benen half uiteen, ontbood ze mij voor het zachtste van haar schoot…

met het blote oog te zien, als levend stof van licht voorzien, waar uit ik dagelijks ademhaal, verkleeft met de schemer van de wintertijd, getekend in het eelt van beide handen wat zienderogen vergeeld, wordt het weinig van de zon in zijn lankmoedigheid ons toebedeeld, wordt vruchtbaar, als we worden bevrijd uit de hardnekkige warme schoot…

Ben buiten mezelf, Vandaag, weet niet Hoe ik het heb, Ga je vertellen Dat het over is Tussen jou en mij - Terwijl ik het Tuinpad bij je huis Op loop, neemt De mist in mijn hoofd Hand over hand toe, En hoop ik nog Dat dit een boze Droom is, maar De ongelijke stenen In je tuinpad Doen mij beseffen dat Ik mij niets heb…

De Schotse kilt is de rok Door mannen gedragen op Folkloristische en andere Hoogtijdagen. Vanaf de zestiende Eeuw is de kilt een Schots kleding Fenomeen, om zijn ruit vermaard Door de hele wereld heen. De kilt kenmerkt zich door een Bijzondere geruit patroon door De vader gedragen of de tartan Minnende zoon.…

de zachte warme late zon koestert mijn hoofd in jouw schoot warmt mijn verlangen naar een glijdende duik in jouw ondiepe meertje met water zacht en glad waar lichte sprieten eeuwig kriebelen achter het horizonnetje duikt de ronde zon op weg naar morgen…

In het keukenlicht dwaalt een losgeweekte herinnering binnen twee lachende gezichtjes boven het tafelblad twee kleintjes op schoot ruziënd mama, die knie was van mij In het slapend donker sneeuwt een onverhoeds verlangen onder Eén man, kindertjes: twee een dag met schuimend rijm van wee naar heim…