Alle inzendingen over schoot OR verlangen

"Pim is onrechtvaardig" schoot Volkert door zijn hoofd en hij schoot Pim door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn hoofd "en ik wilde nog wel de politiek in" schoot er door mijn hoofd "Hans is onrechtvaardig" schoot Murat door zijn hoofd en hij schoot Hans door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn…

zoveel nood, doet mij in aller ijle weer verlangen naar jouw schoot voor rust bij tijd en wijle…

hij loert naar zijn rivaal in wie de ander is verzonken maakt zich onzichtbaar houdt zich onhoorbaar maar spitst zijn oren en als dat roerloze object dat een langdurig onderzoek niet waard is wordt weggelegd door haar die wijzer is geworden begeeft hij zich met één sprong naar de plaats die hem rechtens en natuurlijk toekomt…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

eenzaam was zijn leven verlaten door een hart ogen verborgen tranen hij huilde ze elke nacht emotie ging verloren levenszin verdween verwoest waren zijn dromen de dag geluk verdween tot ongeremd verlangen zijn hart vulde met hoop de drang om weer te leven verborgen lag in jouw schoot…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De dwaze grijsaard dwingt, En zingt Een liedje van verlangen.…

de dood draagt geen schoeisel het bekokstooft haar tijd in nieuwbakken manoeuvres een overkoken van het bestaan het waken van leven afgelast anoniem in een zoete val je blik verloren in het laatste licht in een omhullende eindeloosheid ver ginder in de schoot van stilte bewaar jij je herinneringen in een hemelsdiep verlangen gapende in…

tussen rook en drank hingen je ogen ze staarden stom gevangen in een masker onvermogen handen legden passie bloot van asbak en het glas op tafel verlangen broeide in een lege schoot ballonnen knalden als verloren woorden opgeblazen lucht die niemand hoorde verveling zuchtte ook dit feestje dood…

op het slagveld van poëzie waar inspiratie word gemangeld woorden blijven hangen in opperste onbenulligheid waar zinnen aan flarden worden geschoten in grenzenloze onmacht gedichten sterven in echo van adem uitgeperst in huivering van gezichtsveld maar gapend met mijn mond open en in mijn simpel verlangen en met mijn muze op schoot…

Mijn laptop is noodlottig voor mijn zaad, Want als ik daarmee op mijn schoot ga zitten Dan schijnt dat ding mijn scrotum te verhitten Waardoor mijn sperma lelijk wordt geschaad. Dus neem ik ook geen dames meer op schoot, Want dan gaan vast nog veel meer zaadjes dood.…

Het ruikt naar moordenaarskruit dat opstijgt in het lange golvende haar van de straat artiest zijn slachter de politie moordenaar komt eraan Ausweis bitte De jongleur gaat staan nadat er twee keer in de richting van zijn voeten is geschoten loopt hij zwaaiend met zijn identiteitsbewijs de politie tegemoet de twee machetes…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…

tussen jou en mij slechts de zee open zoals het vlakke land weinig te verbergen behalve het heimwee dat als een schots en scheve lappendeken ons omzoomt met ruige heggetjes en rommelige muurtjes in het glooiende landschap tussen jou en mij slechts de zee weinig te verbergen behalve het verlangen naar trappetjes om over de ergste hindernissen…

Het juliet heftig, een zon morst vlokkig zijn licht in de korf van je schoot. Het fruit moet nog meuken het land moet nog zwellen, het meurt er naar moer, naar zaad en naar drab. Omhoog valt een blauwvoet. Van liefde krijgen we vleugels en van verlangen het lef om op te stijgen.…

ik zag de eik hij stond zo plompverloren eik te zijn onwrikbaar in z’n eigenheid onwetend van z’n levenslijn ik lag languit en dacht te zijn de schaduw van z’n kroongewelf geen toen en straks en geen daarginder, geen spatje van mezelf diep in mij zit een knoest een eeuwig oude stobbe een stukje oer dat tijdloos is dat nooit bewust…

radeloos zoekt hij in zichzelf het blije kind dat zich geborgen weet zijn onmacht striemt In razernij pas als hij haar onderwerpt en tot de zachtheid dwingt die elke moeder zou moeten bezitten en dan haar volle borsten verovert vindt hij rust wanneer hij zijn vurig zoeken opzweept in haar en haar brandende schoot met zijn verlangen…

Ik verlang naar mijn gevleugelde droom. Weg te vliegen, op te lossen in de lucht Geen rijkdom of macht zou mij meer vrijheid kunnen schenken. Ik zou vliegen zo hoog als een vogel maar kon. Het verenkleed brengt mij naar de hemel. Waar ik vlieg in de oneindigheid en mij verbaas over het gebrek aan zwaartekracht.…

lekkend langs mijn gewonde bast zoekt water vaste grond in aarde waar zaad verholen wacht op kiem verwekkend baren doch gezichtsvelden wilde bloemen wiegend in diepe dalen verwelken onder het wolkenwier van mijn vruchteloos verlangen want in mij vergroeit de levensader langs schier verweerde ribben en onbezwangerde schoot bloeiend rood…

ik gooi symbolen in haar schoot zij is mijn dwaaltuin zoals zand en strand en land goed samengaan in de stroming van verlangen ik schrijf tekens in haar afrastering zij is mijn groene klimop uit de grond van mijn bestaan zoals huis en tuin goed samengaan in een geboorte van samenhangen.…

zoals een vreemdeling in eigen land met zwarte ogen en geil van binnen zonder verschil tussen hoop en begeerte één nacht in de schoot van het verlangen klaar terwijl je wacht om de stemmen in mijn hoofd te plezieren ik kijk door het verleden naar de gezichten die niet meer bewegen en zie herinneringen bloeden om de verkeerde redenen…

mijn schoot Tegen me aan gekropen Snort met rustige Ademhaling zodat Ook mijn adem tot Diepste ontspanning komt…

Verlangen had het uit zichzelf gebracht, verleden tijd die niemand hem benijdt. ’t Zag en voelde. Enkel zij heeft haar pracht.…

Moeder naar wier liefde mijn verlangen Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid, Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen Na de lange scheidingstijd? Zult gij mij aanstonds als uw kind begroeten, Als ik ontwaken zal uit mijn dood? Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten Met mijn hoofd in uwe schoot?... Maar wat dan?…

Toen ik jou voor het eerst zag voelde ik een steekvlam in mijn hart alles was meteen anders die dag weg was het verleden, een nieuwe start Toen ik jou voor het eerst sprak tintelde mijn tong bij elk woord normaal zelfverzekerd, nu heel zwak mijn angst in verlangen gesmoord Toen ik jou voor het eerst voelde schoot de sterrenhemel aan ons…

De Spaanse troep, met Alva aan het hoofd, het Franse leger van Napoleon, de Duitse Wehrmacht die ons overwon, zij hebben ons geknecht, gekweld, beroofd. Maar door de Euro is ‘t ons thans vergund ze te betalen met gelijke munt.…

Door mijn nog zo groot verlangen, zijn deze sentimentele gedachten, in gang gezet. Ik zie mijn rimpelige handen, denk aan mijn grijze haar. Ach, ik moet maar tevreden blijven, we waren immers vijftig fijne jaren bij elkaar.…