Alle inzendingen over schuim en as

Ach ja, mijn vader en mijn vaders vader: de één van vuur de as de ander het verstrooien.…

Zwarte wolken rollen binnen In een tijd waar vuur rookt Donkerzwart gaat men beminnen Als men oorlog stookt Zwarte dampen wegen zwaar Op de harten van vele mensen Zwart roet in het haar Licht zal men wensen Haat en troebeling wordt geschapen As is men aan het verstoren Hoop ligt te slapen Uit roet word niks geboren Wanneer komt schone…

en wanneer snags ek my hartseer verdiep dit plet soos bruinbrood- verkoekdeeg wonder ek alleen o univers o opper- hoger- smarter self Hoor U my?…

as van de vulkaan as van Kees dezelfde materie behalve de maan…

Mijn opa is nu nog verstrooider dan voorheen.…

Pap ik strooide je as op de plaats waar jij zo graag was De plaats waar jij geboren was Pap ik strooide je as en wist niet waar je was Ik zag alleen je as en dacht dat je er was Pap ik strooide je as En ik was op de plaats waar jij je leven lang het liefste was…

ik tip de as van mijn sigaret en de ober is tevreden de voorzitter heeft het over leden ik tip de as van mijn sigaret…

de golven vallen uit hun rol en gestrand doneren ze schuim…

de golven braken schuim in luchtige vlokken strandjutters matten…

golven schuimen rood als de avondzon verdrinkt een westenwind huilt…

Satijnwitte Kerst de sneeuw plakt aan mijn sneeuwschop het schuim aan mijn glas…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

haar einde vond verstrooiing op resten groen geel gras terwijl wij zachtjes spraken kuste de wind haar as werd de geest weer helder voelde aarde warm kwamen woorden samen gaf je mij jouw arm…

Woorden die blijven liggen en met de as en het stof van de vergeten liefde schrijven wat ze verliezen en waar het zwijgen kijkt en ik zie dat niemand met mij wil waken bij de droom die niemand wenst omdat hij niet meer geboren zal worden of beginnen met de woorden die de slaap altijd…

Een boom in het gras door jou gekozen om het laatste wat was gebleven van wie je lief was aan het universum terug te geven door de wind te worden meegenomen als een phoenix verrezen uit de as. Vandaag jij - dezelfde boom - hezelfde gras het laatste van wat je was door de wind te worden meegenomen als een phoenix verrezen uit de as.…

mij gaan geen verbodsbord stopt mijn zinnen geen stopbord verbiedt mij de waan ik wil je hier op het teer beminnen toe lief geef mij voorrang laat je gaan kijk een zebrapad als bedstee zwart en wit als klank en kleur kom ik pak jouw beide handen ruik de bodem, proef de geur echt, geen stoplicht houdt ons tegen wanneer de avond als as…

Van jou is alleen as nog over, Maar die behandelen we met eer, Alles doet me aan je denken, Ook al ben je er niet meer.…

je zei nooit liefde is sterker dan wind alleen maar dat toekomstwoorden niet uit te leggen waren het waaide maar ik sliep zacht en warm want met wie kon ik anders praten dan het houtskool dat hellend de bloemblaadjes brandde vier deeltjes voor elk seizoen licht als witte kant jij bewaarde jouw nachten en zag losmakend…

Door de zon verdroogt, fluistert vuur de dagen uit, wensen met as vervuld.…

Zal ik mijn hout met mededogen, tot vuurvonken hakken, tot op een winteravond, zal ik gloeien in jouw warme haard, hartverwarmend zul je nestelen, tevreden in mijn diepe stoel, je voeten warmen aan mijn onverteerde as, waarin je mijn visioenen las, is het heerlijk niets te hebben en niets te willen, samen te verwaaien in osmose van…

welke waarheid wordt gebeeldhouwd onderaan de urne terwijl onze handen wrijven over het gelaat van schaamte hoelang zal de trein blijven branden tussen losgehaakte windstreken die doorheen zwartgekalkte grachten de gruwel spoelen in de keel van menselijkheid en de vloed van vrede willen herwinnen zeg mij, wie richt het hoofd…

Het is dat lot wat de toekomst in een inzicht laat herbeleven, opgeschreven in een gedicht wat een betekenis geeft aan dat alles een sleutel heeft, nu nog onvindbaar het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd in onmacht of onvermogen, in alles wat ons omringt in het voortschrijdende…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur in ongeduld, aangescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op verguld papier, waarop de verzonnen tranen van een verjaarde zon terugvloeien in de literaire pot waaruit alles al is gedoopt, die inkt nimmer drogen zal, opnieuw z’n vrucht vindt in opgewaaide as.…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur het ongeduld gescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op papier verguld een opkomende dag, waarop de verzonnen tranen van een bejaarde zon al zijn opgedroogd en waar de inkt gedoopt werd in verwaaide as,in de taal als evoluerend en kloppend instrument.…

nog zijn we druk om het puin en maatschappelijk schuim van maanden weken en dagen te ruimen uit het afgelopen jaar waar chaos voor niet aflatend nieuws heeft gezorgd holde de menselijke meute kritiekloos agressief vol adrenaline achter hen aan door een snelle en gruwelijke manier van verslaggeven wist men zich verzekerd van…

In onze tochten naar de hoge top Blijkt nu uit versgelezen oude sporen Dat wij al heel wat langer punten scoren Miljoenen jaren staan wij al rechtop Ik ben benieuwd naar cijfers over speerpijn En hoe lang we al met scheerschuim in de weer zijn…

al wat is draait om eendere ellende binnen en buiten, bollen en bellen in bruisende bubbels ballen kleinere samen ze dijen en duwen hun opgebroken golven krimpen ook weer in of spatten pats uiteen om vervolgens op te gaan in nieuw verband deels ontleed in een bad verhullend schuim laat ik deze samenhang een tijd verdrijven…

De woeste branding van de wereldzee "leven" springt brullend op tegen rotskust en klippen wil het harde lot dat onafwendbaar schijnt tarten _ verwinnen maar stort vernederd in elkaar woelt krullend door zich heen om straks weer aan te vallen moede golven rollen traag tussen de stenen zijn dan bezadigd water in nauwe ruimtes overhuiven…

ik danste met ritmische kracht op de passievolle ademgolven waarin jij je dromen ruimte gaf in lange rollers huisde een verborgen melodie waarvan de brekers het schuim van succes kopten waar ooit het zilte nat van zee voor vrijheid stond openden jouw beelden de oneindigheid van horizon zo vleugelden wij door de heldere…