Alle inzendingen over schuim en as

Geronde stenen met wrakhout in schuim zeewier, plastic, kwallen Meeuwen op jacht eeuwig en altijd slechts ontevreden kijkend Zon als ploert, hitte terwijl golven blijven ronden, smelt ik plotseling…

ik nam het water golfde je zacht toe je spatte schuim in overslag en gaf toen langzaam toe je liet je gaan en drijven op het zout van vele tranen we bleven samen toen vloed het eb liet staan hebben zon genoten zagen boten buitengaats in alle richtingen verdwijnen stuurloos voelde ik je helemaal de mijne…

Tot as vergaan Ben je, liefste zus Die ik me ooit Had kunnen wensen, Wat zou ik vurig Willen dat je Als een feniks Uit de as weer Op kon staan, En voor eeuwig Kon blijven bestaan…

Romeinen zijn op weg naar Rotterdam Met rooie koppen, opgestroopte mouwen Gaan zij de hele binnenstad verbouwen De Italiaan wil wraak, en haalt zijn gram Massaal stormt straks de horde uit de trein En vraagt de kortste weg naar een fontein.…

het schuim drijft aan de oppervlakte dode vissen spoelen aan de gieren voeden zich voldaan…

Een kolkend woest schuim walst uitzinnig op golven donderend majem. Onder kil maanlicht opgezweept door herfstwind beukt de watergeest. Zijn titanische strijd ritueel tijd gebonden blussend door zege.…

ik heb geen maten per minuut en ook geen beker het is meer eb en vloed en ik lig in het water tussen het mateloze schuimbekken van de golven…

aan de rand van mijn wereld hangen witte vogels krijsend in de wind hun schaduwen ijlen over het wit van de bruisende zee op het strand is rillend schuim achtergelaten door de golven op hun terugweg naar de eeuwigheid alleen in de altijddurende deining het fluiten van de ijskoude wind het bulderen van het water straks ben ik weer…

Zo puurt hij goud uit schuim. --------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------- In de jaren 1630 maakte men plannen om de Haarlemmermeer droog te leggen.…

stil legde zij zich neer ze krulde niet meer na een golvend leven van geven en nemen nog schuimde zij de oogst van alle bezigheden maar dat is verleden tijd het wit is weg nu spiegelt ze zon in rimpelloos weerkaatsen pas als er kinderen komen zullen zij weer golfjes maken…

Een Waddenzee wil wel eens rust Is zo’n golf eenmaal geland Dan trekt de zee zich snel terug Kijkt even om en denkt dan vlug Dat water hoort niet op het strand Stroom snel terug, de zee die wacht Ik mis je schuim, het voelt zo zacht…

Zoekend danst de bij op en neer, boven golven van sterke branding!…

Dan lijkt de morgen stil na 't jong geluid, dat heen is en ons verliet, nog vóór 't zijn volle groei begon, en in de lege sluis, waar 't licht nu weer alleen is, drijft enkel nog wat schuim, dat schittert in de zon.…

Het schuim is bizar veel, dat is er lange tijd niet in die mate gezien. Surfers en kitesurfers bedwingen de prachtige hoge golven. Het is altijd een mooi schouwspel, als je ze ziet manoeuvreren op de enorm hoge golven. Het noodlot sloeg toe in de avond door een enorme schuimlaag.…

assepoester veegt en veegt alle as veegt ze bij elkaar hier en daar ligt een donzig veertje uit een ver verleden zacht wit kwetsbaar vermengd met zwarte as zachte as witte aarde kwetsbaar wordt kracht nu het vuur gedoofd is kan de vogel herrijzen deze keer geen struisvogel maar een adelaar die vliegen kan…

Geketend aan het prisma van voortschrijdend inzicht,uit de plooien van het bewustzijn stromen tranen naar de horizon, worden residuen van eigenwaarde uit het duistere slib gezeefd, gebleekte schuim van de blauwe oceanen en de dartele dolfijnen van de dromen.…

Schuim onder de vogels, schuim dat wegstuift en weer aanwuift als een kwetterende stofwolk, schorem dat vecht om elke kruimel, stof- badend plebs, honk- vaste landloper, Jan Rap die doodgaat zonder maat, brutale bek die stinkt naar paardenvijgen, gespuis dat vliegt. ------------------------------------------------------…

En wat ik in de asbak achterlaat Dat moet dus wel de as zijn van het kwaad.…

ik roer mijn vinger door het schuim van de cappuccino dat blijft altijd achter omdat ik snel de koffie drink wat ongeduldig, een onverklaarbare haast zonde denk ik vaak dat witte schuim en lik mijn vingers af met de cacao nasmaak wat een genot eerst slurpen en dan de rand van het kopje aftasten alsof ik een vrouwenlijf betast…

Verlangend naar vroeger Verlangend naar wat ooit was Alles leek toen beter Maar vroeger is nu as Over tien jaar van nu Zal ik weer weemoedig staan Dat vandaag geweldig was Maar ook dat is dan vergaan Vroeger is slechts as…

het strand mijn zout is jouw wegspoelen je was bij mij en ik in jou het schuim kuift steeds ons eeuwige bedoelen…

wat dan als alle sneeuw gesmolten is er geen verbergen meer is onder het schuim van magnolia’s mijn winter enkel nog nageurt als een opgeloste vlucht…

daar waar de branding buldert de wind loeit de golven kletsen op het zand het schuim waait over het strand waar de wolken vliegensvlug veranderen in staalblauwe luchtdromen daar is mijn oog en hart beland in het schuim van de woeste baren de eeuwig durende verandering ontwaarde in alle vrijheid en onveranderlijke eenheid zeemijlen…

As tot as. Zo simpel, zo ontzettend waar. De klokken klonken dof, resoneerden traag, zeiden “kom”. Als een teken van, een klein gebaar, keek hij nog een keer weerom. As tot as, waar tot voor kort, haar liefde ook zijn leven was.. -…

Geboren uit het schuim der golven gekust door de branding gedragen door onzichtbare handen schoonheid en kracht Aphrodites macht…

De golven rollen koppen telkens, telkens, steeds maar weer en leggen sprankelend schuim op het randje van de zee.…

In een schelp leven als bewegingloos weekdier; soms de zon voelen, dan dat verkwikkende schuim: wensloos tevreden bestaan!…

De feniks heeft zijn Hoofd begraven in de as Die hem aan alle kanten Omgeeft, zijn lichaam voluit bedekt - Over hem heen groeit Het onkruid dat gretig Omhoog schiet uit Deze hopen puin en as En met een schok besef ik Dat hij zichzelf is geweest, En dat ik die feniks was…

Koele zeewind ontspande mijn gemoed schuimkop en vloed spoelde mijn voetstappen weg ik harkte daar rouwverdriet bijeen witte meeuwen schreven cirkels tegen hemelblauw mijn lief hier vond ik jou ik loop hier alleen met jouw schaduw de zee is ruw.…

De zachtgrijze as op de vochtige aarde De tranen in mij…