Afscheid
Schijnbaar onbewogen hoorde hij de woorden brekend door de stilte gaan.
Zwaar als lood en toch zo broos daalden ze in delen neer,
het treffen van, gaf houdbaar zeer.
-
Even keek hij op,
de zon scheen schragend meer te zijn.
Stalend blauw dichtte hier de lucht.
Ruisloos klapten vleugels tot een vlucht,
in waar hij zich op afstand nog zag staan.
As tot as.
Zo simpel,
zo ontzettend waar.
De klokken klonken dof,
resoneerden traag, zeiden “kom”.
Als een teken van, een klein gebaar,
keek hij nog een keer weerom.
As tot as,
waar tot voor kort,
haar liefde ook zijn leven was..
-
Geplaatst in de categorie: overlijden