139 resultaten.
te vroeg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 478 de radio sprenkelt een ochtend-concert
over mijn loom en slaperig lijf.
het haasje-over, het strekken
en buigen van de noten
zetten mij aan op te staan.
voor míjn zingen te vroeg
de tonen verslappen in mijn mond
en liggen vals jankend
op de grond, nog
buiten bereik van een oor.…
De danser op de kade
gedicht
2.0 met 3 stemmen 2.744 Dagelijks denk ik aan de man
hier in de buurt die als de brug geopend was
wild begon te dansen
langs de Kosterverlorenvaart
en met zijn dans de schepen begeleidde
die zand naar IJburg brachten
hij sliep in een verloren hoekje
naast het skatepark en het hondenveld
in de beschutting van een elektriciteitshuisje
onder een struik en zijn matras…
Zonsopgang
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 314 Flarden mist
Heiige weilanden
Een stille wereld
Vroeg in de morgen
Langzaam verschijnt een lichtpunt
Kleurt de hemel
In een zacht oranje gloed
Verlicht de stille wereld
De wereld ontwaakt
Gaapt en rekt zich uit
Kijkt nog slaperig om zich heen
De stilte wordt langzaam verbroken…
Geen zelfmoord
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 834 De slaperige blauwe oceaan
kan mij stiekem verleiden
om tot de bodem te gaan
en niet langer te strijden
Dromerig neem ik een besluit
om heel lief te verdrinken
ik spreek mijn vonnis uit
door langzaam te zinken
Prachtig doorzichtig koraal
verwelkomt mij aan boord
ik sta voor het mooiste portaal
dit is eigenlijk geen zelfmoord…
Lage landen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 164 Bij zonsondergang
zwaaien over de heuvels
van Lage landen
naar oplevende schaduw
gericht naar de horizon
waar schitteringen
met omarming van het licht
tot oneindigheid
slaperige zintuigen
de dageraad betovert
die herinnering
door dal van Lage Landen
met een souvenir
waar de echo nog weerklinkt
keert als een boemerang…
Ik word één met de nacht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 98 geestelijke pijnen
ondermijnen mijn kracht
hersenen kraken en rekken
lichamelijk verschijnen
krampen en spastische trekken
ik zonder mij af
wordt één met de nacht
het duivels gespuis
op mijn schouder gebied
inhaleer en… geniet
de rook maakt me wazig,
slaperig, slap
de pijnen verdwijnen
warempel
ik lach!…
Griekse baai
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.232 Zoekend in mythisch verleden
ontwaakt de slaperige geest
er draaft een dunne draad
terug in de tijd naar het oorspronkelijk begin.…
De eerste traan
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 653 Geen slaperige glimlach
Geen fonkeling in je ogen
Iets van de afgelopen nacht
in je hoofd geslopen
Dwalende gedachten
maar moeilijk te ontcijferen
Na een tijdje wachten
toch naar buiten sijpelend
Een oplossing voor de puzzel
lag eigenlijk voor de hand
Een luisterend oor en een knuffel
alles wat nodig was
Deze eerste traan
ontstaan…
Vóór de regen
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.922 En onbeschut voor 't zonnevuur
Lag 't slaperige land
Te domlen in het middaguur,
Door moeheid overmand.
Het was zó stil, zó stil....
De vogels droomden op hun tak,
Het windje sliep op 't watervlak,
En rustte koel en stil.…
Overvloed
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 509 zie toch hoe fraai zij glooit
maar als gehaaide kaper
zand in de ogen strooit
van waker en slaper
hoor toch ‘t woeste grommen
schuim koppen metershoog
de rug weerbarstig krommen
klokken luiden droog
meeuwen krijsen zonverloren
vluchten voor de overvloed
en zij verslindt de sporen
van menig voet en goed…
zachtpaars
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 in de bevroren grond
rust nog het gewicht van
koude winter
sterfte handhaaft al de slaperige
glans van oude sloten, opgeschoond nu
na de vorst
in mijn borst klopt mijn gegeven
hoopvol als het blije kind dat ik ooit was
je weet me nog, mijn moeder
weet je ook
dat elders, in een vorig leven
pinksterbloemen bleker zonlicht vingen
in…
Stofwisseling
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 178 Hoe gedachten gedichten worden,
weet uw slaperige dichter niet.
Dat gedachten dichters wakker maken,
in het midden van de nacht, is erg.
Dichters hebben nachtrust nodig.
Dichters mogen pas weer slapen gaan
nadat ze stof tot denken kregen.
Van wie?
Nadat die stof werd opgeschreven.…
Overduidelijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 92 Ik wil het nog niet missen
Het goudvonk op het water
De vissers op de steiger
Die hopelijk niets vangen
De honden die hun takken
Tot aan mijn voeten brengen
De wind die door mijn haren
De wind die langs mijn wangen
De prille, roze bloesem
De vrolijke narcissen
Het slaperige dorpje
Het woonhuis aan de Ring
Ik wil het nog niet missen…
droomwake
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 426 het duistert in de kamer
waar de lakens ruisen
telkenmale over de huid
van een waakzame slaper
vol beweging in het oog
er waren dromen rond
die schokkend toeslaan
hem niet toestaan te ontwaken
voor de laatste daad gesteld
hem vol verwarring heeft gebracht
bij het grijze winterlicht
en het geknipper na het wekken
de wallen onder de ogen…
sluierwolken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 345 omringd door witte toppen
sluierwit op morgenrood,
lees ik vanuit een diep ravijn
op het randje van de dood,
zwaar hijgend, met gebroken ribben
een tikje pips in het gelaat,
getroffen door een felle pijnscheut
in bijna doodgevroren staat
gelijkmoedig wachtend op mijn lot,
lees ik dus boven witte toppen
in slaperige sluierwolken:
"Grüss…
Dromen waarin ik bezwijk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.088 Ik verlang naar de kille nacht
om het domein van mijn geest
te overvallen met slaperige kracht
terwijl hij het ergste vreest
Rillingen veroorzaken in mijn ziel
golven van spanning en angst
donkere silhouetten zijn steriel
wachtend op hun eigen vangst
Het is opmerkelijk en triest tegelijk
de prachtige reis naar een zwart gat
maar de dromen…
Speelsheid in ons
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 276 De rode wijn uit jouw mond proeven
het verborgen, voortdurend bewegen
onder jouw zijden, slaperig hemd
Een vroege ochtendwandeling, wakker maken
de zon van ons komt stralend tegemoet
dan hete chocolademelk met rum
Ik hou van een lang voorspel in lagen
lekker strelen, likken, kussen en plagen
waarbij onze naaktheid vanzelf bloter wordt…
Toekomst?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 176 Een wachten met voortekens
op een naakt valend bed,
zo leeg gelegen,
afgeschreven, slapers eruit gezet,
alle vruchten weggegeven.
Moet nu de kilte komen
in koud grijze lucht,
waarin onttroonde bomen
met ijzige zucht
hun bladeren ontnomen?
Requiem zonder vlucht.…
's Ochtends als de dageraad
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 83 's ochtends als de dageraad
de wereld langzaam lichter maakt
de schemer van de grond losraakt
als dan het licht zo aangenaam
de bomen en het gras beroert
een houtduif in de verte koert
de morning glory slaperig
haar paarse kelken openvouwt
luchtvochtigheid het land bedauwt
dan voel ik mij zo zegenrijk
helaas duurt zo'n moment maar…
gefluister
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 2.181 kom terug
jij kleine vlinder
kom terug uit de verte
de manen zijn dood
zoals het dansend lichaam
in mijn dichtersdroom
verstild, afwezig
de wind vergeten in
de graven rondom mij
ben je daar, mijn vlinder
of twijfel je nog
door de kus die ik je gaf
slaperig, de avondgod
diegene die nog wenen moet
om het antwoord van de sterren…
de Stad
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 115 De slaperige stad lijkt nu zo klein
zo triest en zo verlaten,
de nacht hangt als een klef gordijn
boven het asfalt van de straten.…
De galblaas knapt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 418 Over scheefgezakte zerken
Hangt het zilver
Waas van de maan
De nacht verlamt de tongen
Hij danst onder stroom
In het kerkportaal
Onder de spitsboog
Op de marmeren grafsteen
Glad als een sidderaal
Hier waren demonen rond
In een te wijd kostuum
Met larven van lust in hun mond
Hij sust de woelige slapers
Die zich nog springlevend wanen…
Slaap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 138 AMSTERDAM - Ruim een kwart van de Nederlanders heeft last van overmatige slaperigheid. Dat houdt in dat ze zomaar kunnen wegdoezelen of in slaap vallen tijdens bijvoorbeeld een vergadering, het televisiekijken of autorijden.…
Wilde Nachten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 218 Wilde nachten, leeuw op prooi,
Met dromen vol nachtgezang en vliegend vuur,
Luna speelt op dit late uur,
Slapers, geliefden en vrijers, huizen vol mooi.
Zachte wolken, geen geween,
Niemand alleen in deze wilde nachten,
Vele vormen van wilde machten,
Slechts een gedachte.…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 47 Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast ook diepten zo zwart als git
wat maakt me daarvoor uitverkoren.…
Lentekracht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 56 jouw bemoedigende lichte lach
besluipt me ’s morgens vroeg
onderbroken door de
nog kale slaperige bomen
van het naastgelegen loofbos
het is een pogen mijn
hart te gaan bereiken –
o god wat doet dit mij goed
dit wonder schudt in mij
de zin van het leven weer los
nooit vermoed dat die jonge lente
al zoveel kracht in zich had
ik duik…
Geluk
poëzie
4.0 met 18 stemmen 3.507 Dit is geluk:
Dit is de vreugde die langer duurt
Dan de eigen dag, dan overnacht;
De vreugde die groeit in dromen onbedacht
En, voor de zon de witte morgen vuurt,
Om roereloze slaper wacht
In al der aardedingen donkere pracht;
Dit is de vreugde die zich niet meer bezint:
O onverwonderd wonder, heilige macht
Van 't dagelijks herboren kind…
Hoog in de lucht
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 597 Jij kleine slaper met je stille ogen
De lente is je vriend
Sprankelend zijn je dromen
Jij wilde vogel met je schalkse lach
Onstuimig in je zomer
Krachtig in je vleugelslag
Jij mooi mensenkind met je eigen lied
Helder in de herfst
Zoekend naar je eigen stem
Jij lieve, kleine engel
Als sterren in de winter
Meedragend in mijn hand…
Nachtnuances
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 328 de nacht verschoot spontaan van kleur
toen jij, slechts gekleed in goed humeur
mijn slaapkamer binnen kwam stormen
de ochtend in je ogen was reeds gewekt
door rommelige lakens die zich nog onbevlekt
plooiden rondom mijn slaperige vormen
je glorende opkomst was de droom
waarmee ik me normaal gesproken loom
nog eens slaapdronken omdraai met…
OM TE STELEN
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 364 Een lichaampje om te stelen
schreed traag aan mij voorbij
Borstjes, die je zo zou strelen
hadden veel weg van toverij
Achttien lentes, zo minimaal
ritselden in een voorjaarszon
Fantasieën gingen aan de haal
door ‘t werk van het testeron
In deze slaperige, stille stad
stapte zich, van niets bewust
Dat meisje, dat echt alles had
waarvan…