Alle inzendingen over sneltrein

ijzelt op de rails bevriezen sein en wissels grotendeels - hoe reist men toch in een siberisch oord - de nederlandse sneltrein glijdt zo voort maar kijk eens wat passeert hier op de rails een lentelam dat dartelt nog zo speels langs dwarse liggers graast het ongestoord wat raast de nederlandse sneltrein voort…

Ik ben weer terug op het perron daar waar het einde begon Het ging allemaal zo vlug Een sneltrein zonder eindstation Hier liggen gemaakte fouten in het heden Ze zijn niet meer terug te draaien Ook al ben ik opnieuw in het verleden De coupé is leeg maar mijn hoofd gevuld Ik begrijp niet waarom het leven geen 2-de kansen duldt De trein…

toen je trein kwam kwam hij ineens ineens uit het niets niets aan te doen het is goed zo je laatste woorden de woorden die ik niet hoorde ik was er niet toen ik kwam was je trein weg hiervandaan alleen een gedachte en lege harten hij kwam te snel te snel reed hij wachten deed hij te kort te kort voor een vaarwel…

Geen stoptrein, maar een sneltrein. Geen stop wordt ingelast Voordat jij je doel bereikt. Het perron blijft leeg. Ik wacht tevergeefs. Ik zie de trein voorbij razen. Ik roep, ik fluit, je hoort me niet. Jouw leven is een sneltrein. Steeds meer dingen laad jij op. Totdat het einde van de rails is bereikt.…

Hoe plotseling is zij zo broos geworden zonder dat ik wist wat heb ik reeds gemist door in de sneltrein van de tijd aan haar voorbij te reizen hoe lang nog zal zij moeder blijven en naar mij uitzien langs de sporen hoe plotseling is zij zo broos geworden?…

De richting van de sneltrein Nederland Blijft onveranderd de verkeerde kant.…

Wat als mijn hart slaat tegen het ritme van een sneltrein? Wat als mijn hart huilt als een uitbarstend onweer? Wat als mijn hart pijn doet als door een mes doorboord? Wat als mijn hart verward is als een compas dat het noorden niet vindt? Geen inhoudloze woorden kunnen mijn tranen drogen.…

De schijnwerperlichten Haar soelaas Zij bestemt zo zeker Een laatste keer Wil zij zich geven De doelgerichte stap Rust, nu zo grijpbaar Dichtbij, het einde Van haar zinloze leven Haar silhouet In 't schijnwerperlicht Zijn doelloze paniek Rest nog willoos toekijken Een ijzige gil Door merg en been Een moordende klap De sneltreinmachinist…

Als André Hazes daar nou stond te zingen zou ál ’t publiek wel voor de sneltrein springen.…

in weinig woorden veel willen vertellen voordat het je ontschiet probeer het maar eens in een korte samenvatting weergeven wat het leven voor je is geweest daar wil je niet aan denken doch het leven is een sneltrein die slechts stopt op de belangrijkste stations juist daar op die momenten van oponthoud ontstaan herinneringen voor…

de een hangt zich op aan zelfgevlochten koord een ander stopt zich vol met dodelijk gif de gaskraan of plastic zak zijn ook mogelijkheden de zee inlopen tot je verdrinkt of toch maar voor die sneltrein springen een ziel kan te naakt zijn kapot gaan aan het rauwe aardse is onze maatschappij dan ziek? vragen, steeds meer vragen…

Het leven hier op aard Gaat met een sneltrein vaart Hoe ouder je word Is een seconde een tel tekort Ik zet de tijd maar even stil Omdat ik gewoon meer minuten wil Misschien draai ik het klokje wel terug Het leven gaat allemaal te snel te vlug Maar genieten doe ik wel Iedere seconde iedere tel.…

als op zestien april om negen uur dertig tussen haarlem en leiden ter hoogte van bennebroek een sneltrein onder het viaduct doorraast is er in die omgeving niemand die daar nog maar een moment bij stilstaat terwijl in de dorpsstraat van hilvarenbeek op huisnummer twaalf al dertig jaar lang precies op dat tijdstip aan tafel een vrouw zit met…

hier lig ik dan alleen omkaderd door een vreemd bed omringd door vier witte muren kleine witte kamer in groot grijs gebouw nu laat ik haar toe de vermoeidheid ze walst genadeloos over me heen als een bulderende sneltrein ze verwittigt me spot niet met mij aanvaard mij dus doe ik die starre poorten open en laat haar angstig…

Als een sneltrein door dit leven is alles van voorbijgaande aard. Niets om na te streven slechts doorgaan in volle vaart. Op verlaten stationnetjes kijk ik verveeld in het rond. Ik hou mijn adem in mijn hand vastgeklemd op de mond. Mijn verwachtingen; ik heb niets op het oog. Ik ken ze niet; zijn ze dan bij voorbaat te hoog?…

Als een sneltrein door dit leven is alles van voorbijgaande aard. Niets om na te streven, slechts doorgaan in volle vaart. Op verlaten stationnetjes kijk ik verveeld in het rond. Ik hou mijn adem in, mijn hand vastgeklemd op de mond. Mijn verwachtingen, ik heb niets op het oog. Ik ken ze niet, zijn ze dan bij voorbaat te hoog?…

Amsterdam's burgervader Cohen wil zijn eigen partij op tijd meer laten geloven morele heipalen ontbreken ooit helrode idealen verbleken leden groot gebracht tegen de kerk moeten in sneltrein omgeturnd voor de nieuwe doorbraak ziet daar in het hemels zwerk zweven in een purperrose wolk woorden van Job's puzzel god opium voor het volk…

Een sneltrein spoor van Lelystad naar Amsterdam de duizenden huizen, de bossen, de standen de sportvelden Dat wat nog niet geweest is. Een eekhoorn knaagt een stok. De ruimte werd uitgezogen, zodat na luchtledigheid het metaal knapte. De aardbeving in Christchurch.…

Een bestaan in de sneltrein, Wisselend van het ene naar het andere spoor.…

Zo ben ik weer in ’t leven gans alleen, Falderideine, Zo spoedt m’n leven als ’n sneltrein heen, Falderideine, falderidom. Soms heb ik wel gewenst van dood te zijn, Falderideine, Nu hoop ‘k: komen zal ’n nieuwe lievekijn En weerom brengen blijdschap in het harte mijn, Falderideine, falderidom.…

Ik kan niet sneller leven dan mijn lichaam bij kan houden Fietsen en varen zijn het maximum Een korte trein- of busreis lukt nog wel als ik oplet en meeverander, niet zit te lezen of slapen, anders krijg ik bij aankomst in één klap het overgeslagen leven te verduren Sneltreinen en vliegtuigen breken me op, dan raak ik meteen achter en…

Bevolkt door creaturen die ik totaal niet meer ken wonend in een wereld met een andere beleving een wereld waarin ik mijzelf niet meer herken ik ben te lang blijven hangen in het vertrouwde vastgeroest in de dagen van weleer eigenlijk moet ik mij onttrekken uit het oude echter, mijn hart toont geen enkel verweer het leven raast als een sneltrein…

Je wil op reis je hebt je koffers gepakt de kleur grijs is geen kleur Je trekt de deur achter je in het slot je wil immers ......op reis Je steekt je hand op begroet de buurman die je een goede reis wenst Je rijdt naar het station en wacht,wacht op de sneltrein je hebt immers:haast Je kijkt verbaasd naar het lege spoor…

Gij waart gezeten in een sneltrein, die de trein, Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart. De kennismaking kon niet korter zijn. En toch, zij duurde lang genoeg, om mij Het eindloos levenspad met fletse lach Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.…

Men siert de baar van de arme alpetoerist met edelweiss De te zware rouwsluier zijner echtgenote wordt gevat door een sneltrein en bijgevolg ook de treurende Hintergebliebene Alpinetragedie de dagbladen…

Mama, wat dacht je op dat moment, Dat ogenblik waarop je alleen bent, Toen die ochtend de sneltrein kwam? En de koude dood je in zijn armen nam? Mama, wat dacht je in die vroege uren, Die minuten die eeuwig leken te duren? Kinderen gingen naar school die morgen, Net als werklui met de dagelijkse zorgen.…

In dagen die voorbij razen alsof de tijd een sneltrein is ga ik op zoek om je te vinden in hoeken en portalen op 't gazon of onder 't lover in het labyrint van mijn gedachten tussen duizenden verhalen.…

In de trein op weg naar Assen denderde de sneltrein na station Lelystad door een woestijnlandschap, waar ik nauwelijks weet van had. Na de betonnen hoogbouw van die stad in the middle of nowhere zag ik meen ik graasdieren, die men herten noemt. Verder zag ik her en der dorre bomen, die op cactussen leken.…

waarop de man op de twaalfde trede paars aanloopt hard schreeuwt op datzelfde moment passeert de sneltrein richting schiphol ik versta niets neem m’n pet af en bekijk de pet en zie niets ga dan de roltrap af en op de zesde trede zie ik op perron 1 een deftige dame zich heftig schouderophalend met de armen gespreid in mijn richting…

vijftigste jaar duurt hooguit een jaar of vier eh..drie Je oude kop wordt spoedig zichtbaar langzaam verdwijnt je levensenergie Van je vijftigste tot je zestigste jaar is niet meer dan een maandje of tien Schapen op ‘t droge, fijn voor elkaar doch in de verte kun je 't eind al zien Van je zestig tot je zeventigste jaar vliegt als een ware sneltrein…