Alle inzendingen over snoer

stilte maakt van zwijgende woorden een snoer van gebeuren ogen schieten vuur armen gesticuleren het onzegbare drama je verbijt de pijn die snijdt door je ziel op de plaats van verlaten waar de tijd als wit laken het stille lichaam bedekt…

Afghanistan wil graag een wet invoeren Waarin de vrouw verplicht is per vier dagen De man op seksgebied flink te behagen En om haar, bij protest, de mond te snoeren Zo weinig seks vind ik een man misstaan En daarom vind ik hem nogal af-ghaan…

Kamer die volledig Over de kop is Geweest, vloer, Wanden en plafond Van boven tot onder Gekuist en gereinigd, Alles schoon en fris En dan jij, lief klein Diertje, symbool van Vrede en verdraagzaamheid Die op je dooie akkertje Een wandelingetje maakt over Het snoer van de schemerlamp En glimlachend ziet Dat het goed is…

Zo´n stoel geeft een bepaald gevoel van macht Al draaiend hou je alles in de gaten Je laat ze soms een toontje lager praten Maar neemt altijd de regels goed in acht Ach Vera het is echt een slangenkuil Sommige mensen snoer je nooit de muil…

slechts oude foto’s geven aan hoe ver het zicht was toentertijd nog tornen kerk en kloostermuren op tegen de westenwind groeven geladen met zout van zee en stof van de aarde in gebed met onvervuld verlangen gedragen door de wind een relikwie die aan het heilig roomse snoer is blijven hangen…

Een snoer van meeuwen en strandlopertjes kringelt langs de branding, waar de hemel zich spiegelt in het natte zand. Wij stappen voort over het strand, over stroompjes en knisperende schelpjes, een snelvervagend spoor achterlatend.…

Ik vluchtfladder uit gedachten rijg een snoer van lente over al mijn eenzame nachten. Ik bewonder de adelaar de magnolia, de vlinder het lentekind onder de meiboom.…

Nu wil hij haar de mond wel snoeren, niet van verliefdheid, maar van spijt, maar zij laat zich door hem niet meer beroeren, en hij verdoet zijn tijd met spijt en zelfverwijt.…

en als je voelt dat je er afstand van wilt nemen zal ik aan het snoer trekken en je achterstevoren naar mij terugbrengen.…

En ik rijg mijn tranen als parels aan een snoer leg ze om mijn hals en draag ze door de dagen heen hoor de stem van hem die zei……..” gisteren was ik jarig” ik feliciteerde hem en hij zei, er kwam niemand op bezoek dus daarom vertelde ik het aan u ook de tranen in zijn stem vlocht ik mee soms blijf je stil en je draagt omdat het…

Geert heeft een spreekverbod verordonneerd Je weet maar nooit wat nieuwe Statenleden Voor kerfstok hebben uit een eng verleden Of wie ooit waarin heeft geurineerd Een prima plan om verder uit te voeren En ook elk fráctielid de mond te snoeren. ..Geert Wilders wil dat alleen de lijsttrekkers van de PVV in de aanloop naar de Provinciale verkiezingen…

ik was vandaag te lang in het witte walhalla met bestudeerde haast passeert drukbezig elkaar doktersjas op de nonchalante toer stethoscoop en snoer paardenstaartjes driftig wippend de knot zich moeizaam schikkend het uniforme heeft gelukkig afgedaan accessoires geven naam schoeisel heeft nog een persoonlijk touch de zweedse…

De geest spiegelt woorden Zonder zin en duiding Vage spinsels vermoorden Hersens in verwording En het membraan Tast langzaam aan Alsof de valse snoeren Haar niet beroeren Een mens is geworden Zijn bereik uitgedijd Nu ook verworden De koning te rijk De tunnel gaat open En achter haar dicht Het is niet afgelopen Daar is eeuwig licht…

De reis die in het hoofd gestalte kreeg gemaakt tot aan het doel, vervuld verlangen dat tot stilstand kwam gaat verder dan de halteplaats, hier openbarend dat niet hét- maar elk doel zich aaneenrijgt aan het snoer van wegen dat geen wijzer kent zo blijft de reis,-een wegennet waarop de mens zich voortbeweegt als ondergrond om zich te roeren…

Laat ons als parels zijn als aan een snoer geregen, ons een gemeenschap zijn, een schitterende steen en spreken van Uw vrede.…

In stilte is tijd geboren vanuit grenzeloos niets uit lichteloos bekoren gebroken duisternis uit hartstocht is de dag geboren na zoele donkerheid gaat niet in duister verloren in stilte van ongeboren tijd tijd rijgt dagen tot eenheid een snoer van pracht en licht vanuit donkere nachten tot zonnegloren en gedicht.…

Ik knip de snoeren door waaruit gedachten blaten, verlangend naar een zucht, dan zuchtend naar verlangen, knip ik door alles heen. Raak alles kwijt. Jou, ons, het kwijtraken. Alles is naakt. En kinderlijk onwetend geef ik mijn laatste adem.…

we rijgen rituele woorden aaneen maar de zin laat zich niet vinden de taal van taai verdriet verankerd in de ziel laat zich niet snoeren wreed woekert ze door in het oog van de orkaan ademen we slechts het verleden uit ons onstilbaar verlangen naar toen en daar oneindig cirkelen we rond als gewichtloze doden in de ruimte…

achtergelaten in naakte ademhaast we kunnen ten halve keren een kam door het verwarde haar halen dat maakt ons bed niet onbeslapen maakt het betredene niet maagdelijk zelfs de vroegste ochtend gaat slapen eindigt met slangen en snoeren gevangen is de tijd van het moment voorbijgaand als zij die ons nooit hebben gekend…

ik hoorde ongeslepen diamanten in het gemengde koor de sopraan parelde haar tonen reeg het snoer tot melodie esoterische intensiteit verwijlde in de ijlte kwam vol terug in het refrein waar samenzang de edelsteen ontving als kroon op hun muziek die door een ovationeel applaus de hoogste lof kreeg van een laaiend enthousiast publiek…

Maar in de tranen aan het snoer weerkaatsen regenboogkleuren! Ergens zomaar...…

ik zag je parelende lach het snoer vol gevoel hing om je hals blonk in lichte tinten eeuwige schoonheid van schelpen en zee volgde jouw golvende lijnen zij namen mij mee naar onpeilbare diepte waarin ik herkenning opdook mijn leven zag laveren tussen geboorte en nirwana rood…

Hij zag teveel manen en drie planeten te ver van de zon onrust rochelde na uit snoeren van gitaren versplinterd Een paarse nevel en een vergeten ring op de grond maken ogen rood de dood valt in een flits hij grijnsde.…

Roept en men zal uw mond snoeren klopt en de deur zal gesloten blijven vraagt en er zal genomen worden bidt en men zal uitgelachen worden wacht en de jaren verstrijken werkt en men zal geen loon ontvangen hoopt en men zal slechts dromen vertrouw en men zal bedrogen worden steel en men zal rijk worden laster en men zal geloofd worden…

ik zag hoe hij de parels ving zijn aandacht hing aan woorden uit jouw mond hij reeg ze tot een snoer dat glansde en danste in zijn flitsende licht jouw dicht schreef zijn verhaal je liet hem duiken in het groenblauw van de zee hij opende je oesters en nam de parels mee om ze te tonen aan een groot publiek nog zijn de goven rustig…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken als sierraden om vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de avondzon…

- Elk mens dat kwijnt in dit rumoer heeft amper zicht voorhanden Heb jij nog wel het juiste snoer laat ook zijn licht dan branden -…

Ik wil verbinding met de Hemel, gewoon, met een hele lange snoer, eventjes bellen om te vragen, hoe is het nou met mijn broer. Ik wil bellen met daarboven, maar wie wil dat eigenlijk niet, want zij die ons zijn ontnomen,zijn boven en wij blijven hier achter met veel verdriet.…

Onder de mat na de voordeur legt hij het luik naar de kruipruimte op zijn plaats De vloer dreunt boven mijn hoofd Ik volg zijn voetstappen naar het gat dat zij geboord heeft Langs de plint is slordig Tussen tuner en speaker moet snoer onzichtbaar zijn Het zand is nat en koud Mijn hand plet een zwam Ik vang rag vol verpopte spinnen…

In stuivend zand ver overzee zullen wij een rustplaats vinden voor ons geteisterd tweelinghart De wind neemt onze parels mee om ze tot een snoer te binden rond de oesters van de smart Ik krijg antwoord op de vragen over al wat ik niet wist nu jouw wijsheid is bezonken Aan het einde onzer dagen zijn wij als nagels in een kist onwrikbaar…