Cirkelen

we rijgen rituele woorden
aaneen maar de zin laat
zich niet vinden
de taal van taai verdriet
verankerd in de ziel
laat zich niet snoeren
wreed woekert ze door
in het oog van de orkaan
ademen we slechts
het verleden uit
ons onstilbaar verlangen
naar toen en daar
oneindig cirkelen we rond
als gewichtloze doden
in de ruimte

Verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 182