Alle inzendingen over spaarzaam

Op de televisie had iemand een eigen versie van het woord spaarzaam. Een briljantje, waar de man zich niet van bewust was. ----------------------------------------------- Het voorbeeld dat nu volgt is exemplarisch: “Spaarzámelijk kwam het nog wel eens voor.”…

eindelijk zijn lege handen nooit meer spaarzaam zullen zijn…

De spaarzaamheid kwam de zorgeloosheid tegen zou je niet sparen voor later je jaagt er alles doorheen waarom sprak hij dan zijn er altijd mensen zoals jij dat doet me verdriet sprak spaarzaamheid alleen er zijn ook veel egoïsten zoals gij die helpen niet de zorgeloosheid zei ach spaarzaamheid het is goed bedoeld hoor beste man…

Dus allerminst wordt er van hem verwacht Dat hij nog deugdzaam spaarzaamheid betracht.…

Getekend naar de tijd is het kostuum meer dan naakt gebruinde handen zonder korenbed hebben ledigheid geschoofd akkers omgewoeld met diepe kloven die traanloos schreien in wat frêle licht maken mij tot een horige die zich een weg baant op een uitgemergeld pad wat mijn ogen verder zien wil ik niet vertalen want het zeer heb ik niet…

Het liefst zou men doodgaan aan een paar opgelopen verwondingen maar dat doet de deur dicht voor een paar lichtjaar en een mens wil altijd wel nog eens kunnen checken of de lichten wel gedoofd zijn en zo gaat men verder op een kieren in dit leven deuren en sleutels passen de hond of de kat nog even buiten laten en het vervloeken dat…

Maar ik ben geduldig ongeduldig Ik weet, er wordt in deze spaarzame uren een parel tijd geregen aan onze dunne samendraad.…

het zien van diepte het vangen van de rinkelbel het ervaren van traagheid het zetten van de toon het koesteren van laatste resten het dragen van het onverdraaglijke het verjagen van kwade geesten het regenen van spaarzame tranen…

ik ben de dichter die in sobere taal zijn gevoel tracht weer te geven zuinig op mijn zinnen geef ik gehoor aan spaarzaamheid uit het alfabet kies ik na wikken en wegen met zorg de letters die werkelijk iets te zeggen hebben…

Er is goud aan de bomen en zilver in de zon, haar spaarzame warmte nauwelijks voelbaar.…

Ik luister, de dag stiller schemer dimt licht spaarzaam, windstil De merel bestijgt de kroon langs de toonladder waar, zuiver klinkt De klankschaal vangt de avond bevalt haar in rust…

De zee telt oneindig Veel golfjes waarin mijn Spaarzame woorden vervagen, Hun vorm verliezen Even goed als Hun betekenis - Waarna ze alleen nog Gedachten zijn die Oneindig ver worden Meegevoerd tot aan De verste horizon…

Omdat mijn spaarloon verder is vervallen Gooi ik mijn laatste geld over de balk: Ik eet de hele maand bij Van der Valk En ga een keertje extra naar de wallen. En ben ik daarna blut, dan geeft dat niet: Dan neem ik wel een Frisia krediet.…

'Vergadert u geen schatten op de aarde',* zei Jezus, en hij had volstrekt gelijk. Maar mensen die geloven zijn juist rijk! Hun woningen hebben de hoogste waarde. Waarom ik arm ben, laat ik in het midden. Ik vouw gewoon m'n handen; nood leert bidden.…

voor Jan Arends opdat hij mensen zou horen lachen bij zijn graf opdat er bloemen bloeien uit bloemen van gisteren opdat zijn handen eindelijk eindelijk zijn lege handen nooit meer spaarzaam moeten zijn Lejo van Kuijeren…

hogerhand mist, zeg nu niets veel is opzij gelegd in spaarzaam veel nauwelijks beweegt het woord zo goed als in de wind die nergens is zeg nu niets borstel niets uit in het teruggetrokken vlak van de avond waartegen nauwelijks en nergens het bestaan van hogerhand uitbreekt.…

Ik kan de laatste tijd maar geen gedichten schrijven de zinnen groeien moeizaam in mijn hoofd mijn hersenpan lijkt soms wel wat verdoofd en spaarzaam zijn gedachten die beklijven Maar dit gedicht dat kwam er toch nog wel hoe traag het denken ook, een speedsonnet schrijft snel…

Op 't lijf geschreven is z'n spaarzaamheid. Zo drukt de man z'n kosten en z'n krenten. 'Met zuinigheid en vlijt', verklaart de bakker, 'ga ik te werk.' Hij is een krentenkakker.…

Gritselstil van bladerdak doet licht spaarzaam dwarrelschijnen. In griffeldonker graven gruizelwormen steenslag. Praalzaad mag dan waardevol zijn, maar: Oppotten? Nooit! Alleen zaaien in braggel. Daar anders de meerwaarde vermindert en druilboeren gaan staan raggelketsen…

Onder een spaarzaam licht om te flirten met de regen de hoofdweg afgeslagen waarschijnlijk van de maan die aanstond boven het water, zag ik de vogels op de golven door emoties reeds bedolven nam ik aanstoot tot de toekomst in twijfel steeds verzonken in de nacht, en licht beschonken.…

Op British railways is het stevig lappen Een kaartje van iets meer dan duizend pond Daar kun je haast de wereldbol mee rond Wanneer je spaarzaam snackt bij overstappen Wie zuinig is kan voor dat geld al gauw De muis z’n nieuwste hangout zien (Ni hao!)…

Nee hoor is het antwoord het spaarzame is juist welgeteld: elke lamp is namelijk voorzien, van een spaarlamp, heb je dat nog niet gezien? Dus met het branden van de lampen, is mijn spaarsaldo aan het groeien! Hoe simpel kan het zijn?…

Voortdurend verlies ik Het gevecht tegen de slaap Die het mij onmogelijk maakt Wakker te worden - ontwaken wil Ik uit de boze droom die Mij het leven beneemt - Alleen op spaarzaame momenten Bereik ik het oppervlak van Matig waakzaam zijn, maar ben Niet sterk genoeg de waterdeken Die mij naadloos omsluit Van me af te gooien…

(Het 0-nummer (II)) Zeer frugaal en erg sober dus spaarzaam Bovendien succes Hoewel het indigo- blauw alle kleuren o- verklast blijft ten allen tijde, tijd het gevaar dat echt nooit zal stoppen…

Het gevoel is er niet meer Liefde en afkeer bestaan nog wel Maar worden niet meer herkend, Alles oogt vlak en gevoelloos Donkere wolken jagen door het brein, Slechts een spaarzame lichtstraal Brengt nog wat verlichting En dan vanuit het niets Staat er een woord op, Ik herken een woord van trouw, Van mensenkind ik hou van jou…

Zonder het woord uit te spreken Is ze er, zoals jij er bent, Zoals ik er is Verzamelt ze de restanten Van vandaag, van gisteren, En neemt hen in zich op - Een enkele regenworm, Een spaarzame pissebed Woelen haar wat onwillig om: Het is nu eenmaal hun taak, Maar zin hebben ze er allang Niet meer in, ze vinden het goed zo, En…

de bedrieglijke eenvoud van kabbelende woorden korte kale zinnen en gaten in spaarzame verhalen zetten onze verbeelding dik in de verf de dagen van melk en honing bijten zich vast in een zwijgende symbiose verkruimeld bungelen we onder aan de tijdsboog tot het hemelwater ons verlost…

In weinig woorden Zeggen wat er In de mens omgaat, Het vers te brengen Als nieuws van de dag - Deadline die niet in Uren uit te drukken is, Maar meer te maken heeft Met grote innerlijke drang - De dichter weet immers Dat dit leven vooral Losers kent, Met hier en daar Een spaarzame winnaar, Die uiteind'lijk ook verliest…

de lucht is benauwd het ademen valt je zwaar alweer geen regen te bekennen en het wordt er niet beter op volgens buienradar tja, ik denk dat ik maar naar het buitenland verhuis om te verlanden in een buitenhuis of zo en anders de koelkast in- loop om daar te chillen ja, je moet toch wat, je moet toch wat met je spaarzame tijd…

alsof er in je stem een ijsverdunner waakt over woorden die net niet kunnen breken oppervlakkig is je pols krachtig en zijn de slagen humaan in het weke vlees te voelen ik kan me niet verzetten tegen steeds weer die overdosis die me belet jou te zien zoals je werkelijk bent dus mijn woorden zijn spaarzaam en waken over de laatste…