102 resultaten.
Ons wisselgeld
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 32 woorden zijn
spaarzaam leggen
tegenwoordig
meer gewicht
op de schaal
waardoor de
balans precisiewerk
verricht deze dagen
handen en voeten
zijn al gebonden
door het verbod
elkaar normaal
te begroeten
waar blikken
speuren zie je
verlangen kleuren
alleen de lach
en stem zijn
ons wisselgeld
geworden hun
intrinsieke waarde
stijgt…
Ook dichters maken reclame
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 Wie spaarzaam is,
moet leren consumeren.
Wie niet ouder wil worden,
moet jonger willen lijken.
Doe, zoals massamensen doen.
Kijk, ook dichters maken reclame.
Wie zich als massamens verloren voelt,
kan zichzelf weer leren vinden.
Wie jonger wil worden,
kan beter wijzer willen zijn.
Doe, zoals je eigen hart je ingeeft.…
heden gij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 162 de leunstoel
kraakt klaaglijk
de sprei
verspreidt een
urinegeur
de brillenglazen
bieden een
morsig
perspectief
hij zucht
ongrijpbare
aaneengeregen
dagen van
samengepakte
wolken
in een spaarzaam
moment van
klaarte zegt hij
Hodi mihi
cras tibi
heden ik morgen
gij vertaal ik
hij schudt nee
nee heden gij
morgen ik…
als de zon mij roept
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.223 geloof mij
als ik spreek over
mijn gelopen ronde
denk maar
dat het helen is
van een open wonde
wees niet bang
wanneer mijn blik
stagneert als mijn weg
doodlopend is
en mijn fakkel
nog spaarzaam walmt
in een verloren nis
nog eenmaal zal ik
mijn bruid aanschouwen
als zij is gekleed in
een zwarte japon
zij gaat met vaandel…
als de zon mij roept
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.153 geloof mij
als ik spreek over
mijn gelopen ronde
denk maar
dat het helen is
van een open wonde
wees niet bang
wanneer mijn blik
stagneert als mijn weg
doodlopend is
en mijn fakkel
nog spaarzaam walmt
in een verloren nis
nog eenmaal zal ik
mijn bruid aanschouwen
als zij is gekleed in
een zwarte japon
zij gaat met vaandel
vooraan…
Claustrofobisch angstbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 De nacht is duister en diep
En spaarzaam schijnen lantarens
In de mistige natte steeg
Waar ik diep in mijn kraag verscholen
Over ’t glanzend nat plaveisel ga
Troosteloos staren donker ramen
Als koolzwarte niets ziende ogen
Gevat in gevels als kale doodskoppen
Mij angstwekkend luguber aan
En ik heb geen wens dan deze
Doodse stad zo snel mogelijk…
Lente met zomerbloemen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 489 je wuift lente
met zomerbloemen
bloeiend in je hand
jij woonde al jaren
aan de andere kant
waar wij modderen
in sneeuw en ijs
geeft winter spaarzaam
een groen kleurtje vrij
in zon en op jouw zuiden
maar bol en knol
hebben in herfstig rust
elan vitale kunnen vergaren
in lentepril gaat onze kleur
en geur het jouwe weer evenaren…
opstanding
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 87 onder de oude herfst beweegt al
nieuwe lente, spaarzaam krijgt
gestorven blad een glinstering vol
kleur
dwars doorheen de broze nerven
verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit
hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al
en laten mensen glanzen
het geeft niet dat het koud is
de treurzin van de kortste dag
verlangt niet meer…
Alles is verval
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 162 naar hopeloze gasten, boekbinders
van de ergste soort die met valkuilen
analfabeten weet te scoren
we zeggen ongehoord
verschuilen ons achter vodden
wrijven met vinger kurkresten
uit het wijnglas om het vervolgens
in het geniep af te likken
ze schreeuwen dat de nacht
hun eenzaam maakt, herschrijven
telkens hun testament bij een
spaarzaam…
Muze in progressie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 727 vooropgezet of
geprogrammeerd
Liefde of lust overvalt
Grenzen vervagen
Hoogste muren
vallen zo om
Onbegrijpelijk is dan ook
dat hiervan de reden
niet wordt gezien
terwijl die voor het
oprapen ligt
Als passie jou heeft
gegrepen, is liefde
niet van belang
Dat het leven soms geen vat heeft
op een mooie muze
in progressie
wordt ons spaarzaam…
IK BEN HET ZUIVERSTE DIER OP AARDE
poëzie
4.0 met 9 stemmen 5.918 lichaam
en de nacht wordt groter in mijn hart
in het donkere weefgetouw van je vingers
borduur ik een nacht van eenzaamheid
veelkleurig veeleisend veranderlijk
ik ken alle tranen van de eenzaamheid
sla mij maak mij open
ik ben een roos van vrolijkheid
kom hier vertrouw mij
ik gooi de wind vol sterren
als een boot van overvloed
in de spaarzaamheid…
De driftende wind
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 411 het zand schreef
je naam op een
stormachtig strand
zon en de wind
wisselden kleuren
we speelden als kind
sprongen van duinen
struinden langs dennen
koelden ons voeten
in spaarzame vennen
voelden het noeste
zagen de knoesten
ruwweg geknot door
zeewind en tijd
ook jouw naam blijft
trotseert eb en vloed
de driftende wind tekent…
Jouw warme hand
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 137 De nacht duurt in mij
zoals de uren telkens slaan
en het licht dat spaarzaam fonkelt
zijn de regenfonteinen op het raam
dit ogenblik is slechts mijn leven
nu jouw hand zich droomt
in de warmte van mijn kruis
op het ritme van je adem
met op de achtergrond mijn eigen ruis
maar nu ik jouw je dromen laat spelen
wens ik mij op het…
Cocon zonder stem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 ik stempel af, sluier het geweten
met onoplosbare momenten, momenten
die spaarzaam en onthand zich hebben
geijkt in de stille rondes van het bestaan
was ik een boom, dan zonder bast
ergens achter mijn netvlies sterven
kegels af die mij de scherpte van dit
leven hebben laten zien, ik zal ze missen
in de chaos van mijn eigen rangorde
liever…
De kale vergankelijkheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Fijn besnaard maar inmiddels
spaarzaam behaard spiegelt een
kale schedel omhuld met een
sierrandje haar.
Van een veertiger die zich vroeger
zeer sexy mocht noemen; maar nu
het appeal moet missen van een schaar.
De kale vergankelijkheid speelt
niet langer de krullenjongen in
de maatschappij.…
mijn bevalling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 samentrok, terug-
geslokt door de vertering
van haar ziel
het had een vertaling
van de bijbel kunnen zijn, dan wel
testament loos en zonder
nachtelijk geschreeuw
het water reeds gelost, de
sloep stond droog op de
bodem van het hiernamaals,
de klei gekneed in de vouwen
van het gezicht dat nu eigentijds
in zijn eigen rimpels is gelegd
spaarzaam…
Bewegen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 103 ongeschreven
ongezegd verder leeft achter muren
Drijvend op weg naar de dood
denkt men: daar zal de haven wel zijn
De taal drenkeling klemt zich wenend
aan wat ramptoeristen vast
Altijd in de hoge vlucht van hoop
om betekenis te scheppen
Zij graaft voor tijd een gat
zij komt uit de diepte vandaan
Gecorrodeerde woorden van drijfhout
spaarzame…
Ook paradijsjes
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 110 in spaarzaam
verlichte nachten
laat zwarte inkt
op maagdelijk papier
nog de prachtigste
woorden zien
geen topgedicht
later misschien
de sterrenhemel
trekt aan mij voorbij
met ongekende kleuren
in landschappen van ver
ook als paradijsjes
die de schepping
overleefden voordat zij
adam en eva kregen
woorden spelen zo
hun eigen spel…
In het diffuse licht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 91 het is nog niet vergeten
een stukje nostalgie
uit heel intens beleven
met knikkeren en pot
flarden mist losten op
langs hoge lantaarnpalen
er vlaagde etensgeur
onze inzet werd hoger
honger en hebzucht groter
de mooiste stuiters
blonken in het diffuse licht
spanning op ieders gezicht
ze rolden weerbarstig
door spaarzaam gebruik…
toekomst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 177 het wemelt van kabels in mijn kop
en
onder de grond is het niet anders
hij wil / los van kabels
terug naar toevalligheid
ongebreideld weg
van wolken en wind
openhartige omhelzing
van kijken en staan
vluchtige flair
van ruiken en gaan
op zoek dus
naar spaarzaam besef
van / dit gaat niet stuk
op zoek dus
naar de tedere kus…
een dag die krom trekt
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 566 gebruikt door lijven die
vergeten te bewegen
een dag die krom trekt
door gebrek aan perspectief
verveling is de dief
die uren heeft gestolen
de trage stroom van
dingen die gebeuren
het drijven op gewoonteruis
slaan van klokken en van deuren
de avond ademt
nog geen duisternis
omdat de schemering
vergeten is de dag te sluiten
spaarzaam…
Pop
gedicht
2.0 met 74 stemmen 23.833 Dat doe ik ook, spaarzaam, in verzwijgen
en hoe dit wennen is aan dood.
Kom niet dichterbij, zegt zij, ik speel
en maak wat niet naar mijn zin is stuk.…
Speldenprikkend
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 56 donker duwt
de avond het
laatste daglicht
voor zich uit
in het langer
worden van
schaduw verliezen
kleuren hun huid
nog schijnen
spaarzame stralen
hun lijnen van de
laagstaande zon
in het langzaam
doven van boven
speelt nacht zijn
speldenprikkend spel
in een voortdurend
bewegen komen
lichten elkaar tegen
in een vast decor…
janneke
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 114 janneke
boven haar de blauwe regen
in spaarzame trossen
achter haar de gele en rode brem
ze staat met rechte rug
haar hoofd gebogen
de armen slap langs haar
tengere lijf
haar gezicht schuilt
achter haar slanke sluike
neervallende haren
die druipen van de regen
het is winter
smeltend sneeuw ligt
rond haar blote voeten
een roodborstje…
- Idylle -
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 428 Regen doet de straat opnieuw glimmen
volledig anders dan het ene prachtmoment
het dagen van nieuw inzicht wordt nu spaarzaam
ja, door wat nevelig maanlicht geveld..
water op het trottoir weerspiegelt "Marie, Marie"
de glans van nooit verloren gaand geluk,
heerlijke overgave alsmede onrust
schreeuwt onhoorbaar een naam..…
Salix babylonica
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 88 Gekandelaberd is een woord
dat men spaarzaam hoort.…
SÉRAPHINE DE SENLIS (1)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 137 (1864-1942)
Kind van eenvoud, ouderloos
Dienster, wasvrouw, vale sloof
Vastberaden het geloof
Dat De Heer haar uitverkoos
Spaarzaam was haar vrije tijd
Toch wist ze die te benutten
Want in plaats van in te dutten
Zocht ze buiten naar Gods krijt
In de nacht mengde ze kleuren
Hoe, dat hield ze goed verborgen
’t Werk bracht Uhde van de…
Perzisch rood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 (Stad zonder rivier*)
Deze stad staat droog
spoelt niet schoon als de
stenen in een rivier die
uiteindelijk gevormd van de
aarde rollen, terwijl de zon
zich spaarzaam laat zien
Deze stad danst niet
Door trauma van op-
gelopen oorlogswonden
zuigt misschien wel laatste adem
door katoenen lappendeken
over haar mooie huid
Haar liefde…
levenslang
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 269 niet alles blijft donker in de nauwe cel
witte wanden zoeken het spaarzame licht
tussen de dag en de stralende buitenlamp
die het kleine raam amper kan doorlaten
geprojecteerde tralies die de muur beschaduwen
en de trigger vormen van nare gedachten
die blijven rondspoken in mijn verstilde hoofd
waar wachten op vrijheid niet meer wordt geteld…
finaal
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 101 het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder
om er vaagweg in aan te belanden
maar naargelang de monding
met spaarzame passen
uitdijt in een meanderen
van het oeverloze
naarmate
het gewicht van hetzelfde water toeneemt
word ik steeds minder
bijna drijvend naar de afloop
minderend als de loop van een kanon
steeds meer kantlijnen…