Alle inzendingen over spectrum

schreeuwt – het is hier overbevolkt, mijn dood heeft geen wensen in de kieren van zijn adem en ontnuchtering zetelt de wens die dan toch ongenoeglijk maar duidbaar de kans creëert door hongerige staven te scherpen die het lichaam zullen breken het heeft gebietst, gezadeld in zijn eigen octrooi hecht het bloed niet langer aan het leven het spectrum…

een onvoltooide zinsnede dwars door de tijd door het spectrum binnen het kader van voorzichtig ademhalen om eindjes niet te verliezen in dik hout, planken en koortsachtig balanceren, op het scherpst van de rede, de schede paarsig, tot geinig blauw of het geel van kamelenpis, grauw tot het grijszacht van droge mist gedreven door…

het zonlicht schitterde in onze glazen ik schoof dichterbij wilde jou iets vertellen als door een wesp gestoken schoof jij jouw stoel naar achter toen zag ik een barst in je glas ik schoof wat ik zeggen wilde van me af en wees naar die kleine barst je schoof dichterbij onze glazen schitterden in een spectrum van kleuren het…

in het begin las ik een weefsel van fragmenten een koor van stemmen het spectrum was te breed voor deze lezer ik legde je terzijde op een dag ik kan je niet laten liggen laat mijn ziel zich op jouw sleeptouw nemen stapvoets omdat het niet anders kan kuier ik met je op je draagt me door dalen van duisternis waar het kostbare…

Zonder vast patroon en vlaagsgewijs Zwelt een galm, steeds luider, polyfoon Verzonken gongklank, golvend monotoon In een gedurig monaurale wijs Zo daalt hij stapvoets en sluipenderwijs Met aan zijn lier zijn transparante plectrum In 't duister, schimmenrijk akoestisch spectrum Van Pluto's subterrane zielpaleis Marmer, steen en ijzer…

Er komen steeds meer kleuren in de vlag tot het hele spectrum straalt als een zon een baken op de onrustige reis Het is maar een vlag geweldloze communicatie in de wind een zwijgende blik De stok een toverstaf een zieneres, baken van geduld uit goed hout gesneden Eik en linde, vlier, vijg en kers de bomen van Moeder Aarde beuk en…

zoveel duisternis onder onbegaanbare grond wonden en scherven uit sponningen gespat werkelijkheid vergeefsheid alles is er altijd andere tijden gisteren en vandaag altijd sterfte schimmen die zeggen hoe het komt het vergeten licht van voorbije lentes verdampte drenkplaatsen alles is weggemaakt alles is weggedacht het spectrum…

rechtlijnige   omdat ze onvoorwaardelijker zijn en mooier en warmer het ronde woont in de kom van de hand  die vorm geeft aan dingen;  het woont in duintoppen  in borsten van vrouwen  en in harten niet te vergeten ronde vormen zijn zachter soepeler en lieflijker dan recht gelijnde hoekige meer dan enkel zwart en wit bevatten zij het hele spectrum…

Kleurt een evenwichtig spectrum, waarin heel de mensheid wordt gevangen. Die regenboog gratie kleurt waarin alle mensen hun eenheid voelen in alle aspecten waarin zij verbonden kunnen zijn. Niet te wit, niet te zwart. De kleur van keuze maakt duidelijk, waartoe zij op aarde geroepen zijn.…

Vliegende bloem uit glanzen van opaal, Drijft, levend spectrum, in 't geweldig licht Van tropenzon de vlinder, even licht, Neen - drijvend, lichter dan de zonnestraal.…

En kijk: nu wordt zij zo bevangen door levensliefde en zo haasje-over, dat zij haar eigen kindertijd uitbuitelt, over elk spectrum alle aftastkleur voorbij.…

aarde, geeft diepste geheimen prijs langs het spoor van mollen, die rul en kruidig hun sterke sporen trekken, door de malse, verse grond verdord eikenblad ontmoet nu een vroege kastanje, de gazige libelle tekent silhouetten, gevleugeld als papier is zij, ze fluistert de wind blauwglanzend ijs versmelt de pool, gletsjers breken het spectrum…

Ze kijkt , ziet het spectrum door luchtig grijs en kruipt voorzichtig haar schulpje uit.…

lood opgehangen tegenover het ingelijste bos, dat romantiek ademt van een zomer de glazen Christus in velden verdeeld kijkt neer op de volmaakte mens zonder ledematen: de torso van een man zo toont een bescheiden deel ik aanschouw de gekruisigde zijn borst deels ontbloot opdat ik zijn hart maar zie door een schaduwrijk getint spectrum…

Als ‘n onberispelijk zuivere kristal fonkelt 2004 aan ’t heelal volkomen ongerept zo smetteloos helder Zonnestralen bespelen ’t perspectief weerspiegelen ‘t spectrum intuïtief luisterrijk ontsproten vanuit ’t niets Invalshoek en licht bepalen de toonkleur beroeren alle aspecten naar willekeur ‘n briljant scheppend Zielenschouwspel…

Spectrum van gevoelens waarschuwt ons voor gevaren die onze verre voorouders in hun overlevingstrijd hebben ervaren -- wie niet luistert naar in genen geschreven berichten uit het verleden verongelukt en ligt in de bermen der evolutie begraven Zoals het leven opgekrikt door ‘t zonlicht zich moeizaam uit de natte aarde wrikte overstijgt…

Een ziel in een groot spectrum. Een mens heel klein. Thuis in de wereld geeft de wereld aan mij een huis. Een woning met vele kamers; voor elke dag een eigen thuis. Thuis in de wereld klopt wel ergens mijn hart. Mijn hart klopt om wat van blijdschap verwart. Thuis in de wereld speelt het leven een spel. Ik ben er een deel van.…

omarm de wereld van het woord in een bondgenoot van schoonheid het leven in een nieuw licht van elegantie waar regels veranderen verwachtingen doorbreken glijdend op een golf van het hedendaagse geef toe aan datgene van jouw spectrum en laat woorden boven de massa uitstijgen…

Krachtig spreken fel Vincent Van Gogh's kleuren in zijn olieverf impressies een spectrum van eigentijdse schoonheid en maatschappelijk leed. Kan Nederland zijn artistieke talenten nu nog bekoren, waarin door het excellerende vermiljoen de liefhebber de negentiende eeuwse meester nimmer meer vergeet.…

ter ver vooruit blikt op een oneindig doel gericht, wat niet te halen valt, of val ik terug in dat er niets is gebeurd in een golf van overmoed, onverlicht door de essentie wat ons drijft en schreeuwen vergeten schaduwen ons hun echo’s toe en maken we de luiken van onze maakbaarheid deels dicht of op een kier, zal de zon in de het spectrum…

Weer moest ik wennen aan het pulserende licht, de smaak van sardines, aan de geuren van de citrusvruchten, aan het moderate stijfsel van de was aan de gevels naast het bladders in het retro spectrum van het caroteen wat ik in gezichten las.…

de kleur van honing links beneden een bleekwit gelaat waarop droeve gelatenheid staat rechts daarvan dan weer een koffiebruine heer die op zijn ontblote borst donkerder frisdrank morst elders verscheen een ingepakte vrouw die na ze haar man in korte mouw een verfrissende versnapering bood naarstig weer naar binnen vlood rondom dat spectrum…

Zal uit het spectrum van dauwdruppels de eerste traan worden geboren, die een nevel trekt over herkenbare gezichten, omlijst van wat de liefde en tijd ons bracht, gekroond door de doornen van ongelijkheid, gebundeld uit het stof van rechtbesef, wortels van een ander erfgoed, wat nog komen moet?…

vinden wild zigzaggen zij door tijd waar al die helder zien verblinden het verleden van de spijt zal heden met berouw verslinden pas wanneer de klok gaat preken en de kerk voor het altaar knielt zal hoop de droeve klepel breken die grote wijzers voorwaarts hield een traag bewogen warme deken verspreidt een frisse wind in kleur het spectrum…