Alle inzendingen over spoor

zij ligt verloren op het verdronken land zoekend naar sporen van de zee op het strand de baleinen snijden zinledig diep een dodelijke staart geeft de laatste zwiep met brak water spuugt uit het middenrif een lijfeigen Jonas op het klif verdwaalde een walvis op de vloedrand als een zeewaardige verwant zoekend en sporend van…

. ---- Voor de bekerfinale tussen Ajax en Feijenoord worden 12 peletons ME ingezet en worden de tussenliggende stations op het spoor tussen A'dam en R'dam permanent bewaakt.…

De dag beloofde stralend veel zon en warmte, ontluiken van groen en nieuwe liefde - die dag in mei midden in de lente Plots was het witblauw besmet met schaduw van metalen roofvogels die hun klauwen in zijn geheugen prentten Zeventig jaar geleden braken ze zijn bestaan, namen ze al zijn geliefden uit zijn leven, over dat spoor via…

Je ligt vergeeld in het dossier als onomstotelijk bewijs je leven loopt juridisch mee in dode sporen van de zeis stille getuigen spreken recht om jouw zwijgen te verbreken het geeft niet wat de dader zegt dit verlies is niet te wreken je naam klinkt uit een vreemde mond zo onwaarachtig levenloos wil schreeuwen dat jij echt bestond en…

alleen de langste sprieten van de grasmat buigen onder felle tegenwind zichtbaar zijn de sporen die maatschappelijk verval in het weidse land getrokken heeft het snel door bochten maaien maakt modderpoelen in het al jong gekneusde gras eindelijk knakken zij die jarenlang hun zaad hebben geschoten in de luwte van het onverdiend succes…

ze schuifelde weer langs achter haar rollator kromme rughanden ongewassen haar kleefde aan haar voorhoofd afgezakte sokken onthulden steunkousen onder een gerafelde rok haar aan elkaar geplakte bril voor op de neus gegleden een zilte weeïge reukkolom markeerde haar territorium ze liet een spoor van versleten jaren na zonder…

. ----------------------------------------------- Of het toilet bezocht is door een zwijn, Dat willen ze daar bij het spoor niet weten, Omdat ze zelf nu hun prestaties meten Is alles hygiënisch, schoon en rein: “Wij doen die checks natuurlijk serieus”, (Met ogen dicht en knijper op de neus).…

Ogen in kassen Waarvoor het licht te fel Pupillen, speldenknoppen Op het punt te verdwijnen In dik matglas, lichtblauw Geen spoor van glans Doffe doodsheid en nee Vooral geen ellende van Anderen Hij bespaart haar zijn verhaal Ternauwernood, omarmt haar Magerte en daarmee weer de dood Hij is koud uit het graf verrezen Met zo vers…

in het woud van zoete dromen groeien buigzame bomen groene kruinen wuiven schaduwen waar de zon de bodem te vurig raakt jaarringen genieten er de taaiheid van een gewortelde kracht vogels knappen er een uiltje rond de schemer, in de nacht er klinkt een heilzaam lied in de sporen van de wind daar, waar de weelderigheid het leven zijn…

Terwijl hun sporen vervagen tussen het Kille steen.…

Hermans - 1966) Zoeken naar de zin, de reden van ons bestaan hier op aarde Gelijk aan speuren naar sporen nooit uitgelegd Vergeefs, dus serieus zonder zin als 'geoloog zonder waarde' Onafgebroken slechts op zoek doelloos gevecht In een speurtocht zonder kansen nauwelijks respect niets vergaarde Slechts steken en muggenbeten…

't Lokt hem naar buiten de fris ijle lucht verspreidt een spoor van kruidige geuren zo spreekt de herfst van tijdelijkheid ook in zijn leven. Melancholie overvalt hem waar is de tijd gebleven.…

Goudgeel gerstenat Van rijke kraag Voorzien, hemels Goud op aarde, Smaakt naar meer, Meer, meer, veel Meer, natte sporen Op wang en kin, Is toch normaal Want ik heb zo'n zin Om alle sores die Me kwellen weg te Drinken, zodat ze - In ieder geval even- Niet meer bestaan Nu zie ik pas Hoe diep ik ben Gezonken, nu niet…

gebroken was de brug waarop jij had gelopen wat stappen en een armzwaai vonden we terug de sporen nog ontbloot van dood haalden de overkant in ringen aan je hand ze wenkten blauw maar in een hoofdomdraai wees je de richting aan waarin jij wilde gaan wij zijn afgebogen jouw verte werd een stip de brug is nog gebroken omdat die onze…

spiegel heeft bedacht waarin je een botsing kunt aangaan met jezelf maar dan zwijg ik overdenken doe ik wel hoe je reflectie kunt vastleggen gladschuren en opwrijven met boenwas water laten verharden in spiegelingen boven levend water wil ik spreken spiegel mij met al mijn fier willen zien hoe machtig patina kan zijn met een lichte spoor…

Het bloed op straat is weg, de sporen, zie je niet. 365 dagen geleden, dat de aanslagen werden gepleegd en het enige wat ik me afvraag: is er iemand die nou weet, waarom?…

ik voel dat je tegen beter weten in de tijd bent vergeten dat zijn sporen zich even niet zichtbaar in je huid hebben vastgebeten dat je gewoon degene bent die uit de spiegel zijn glimlach herkent nog steeds bevrijd van de donkere schaduwen uit de laatste tijd toch heeft de onrust van de nacht je niet echt uit balans gebracht…

Zonder spoor of contact zomin als de kiekendieven of de langzaam maar zekere tochten van spitsgevleugelde valken iets te maken hebben met de treinen die ze passeren. ------------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten' 1970.…

het is tijd dat ik mezelf ga bekijken begrijpen wat er over is problemen zijn geschikt verstrikt in knopen tijd rij na rij de kluwen te ontknopen de hete brei er niet voor weg te lopen leven met losse draden zet sporen in de tijd liefde pijn mijn ervaring geef ik als herinneringen in bewaring nu is het tijd om einden aan…

Als vroeger is verdwaald bijten de herinneringen als zuur gemis laat sporen zien waar herkenning zich verschuilt tussen de flarden van de tijd zelfs het geliefde tuintje verdwijnt in de kille asem het verlies de gele trossen van de treurwilg hangen zwaar en de laatste bloesems tooien zich tegen beter weten in terwijl de herinnering…

vurig rood gekamd wakkert hij de wereld bij het sterven van de nacht met gekraaide boodschap over weer de geboorte van een nieuwe dag majestueus deftig de veren schuddend poot hij vinnig dan zijn territorium doorheen zegetochtig klokkend de hennetjes lokkend zijn doen noch zijn laten sporen het vermoeden van diep verlangen naar…

Golven rollen, dollen en duwen u meteen terug Geen sporen meer nadien op de hoge heuvelrug. Bevend liedjes zingen die het wijkende tij niet keren Luidkeels liedjes brullen die de vloed niet bedwingen.…

het opkomende water mijn voetstap was een groet van gisteren voor later witte huiver kleurt je jagen op het grijsgroen van de golven net als wolven die hun prooi belagen je stroom wordt trager als je strandt op zand de duinrand is je horizon een schepping van Gods hand met wisselen van tij maak je me blij, maar mijn neergezette sporen…

Iemand negeren Is een schadelijke vorm Van mishandeling Het veroorzaakt pijn In zowel ziel als lichaam En het lost niets op Men geeft de ander Het gevoel er niet te zijn Onzichtbaar te zijn Het is ontkenning Van iemands geboorterecht Van iemands bestaan Iemand uitwissen Een stille moord zonder spoor Een perfect misdrijf…

Het bestaan draagt over een eenrichting spoor. De kleine aarde, ik en te vol. Het mannetje spint, draait om zijn as als een tol. Het vrouwtje zoekt met hem de zin van het bestaan. Maar nergens is nog plek om voor jezelf te gaan. Het bestaan voert soms over een doodlopend spoor. Ik en te vol, de kleine aarde draait door.…

kleine drupjes regen bewegen langs je wimpers voorzichtig glijdend op je wang en neus waar glinster zijn spoor trekt is huid niet ontdekt nog boffen voorhoofd en ogen met eigen bogen boven deze kleine watervallen strepen wenkbrauwen een lichtende zon kaatst kleuren naar overal pas als jij de haren schudt groepeert zich…

In het spoor van de tijd lopen herinneringen hand in hand met de kiezels van een verloren jeugd Uitgehouwen staat jouw naam in de marmeren steen, scherp doch geslepen kijken levenloze letters mij aan, verwonderd lees ik reeds begraven tijd In dorre grond dorsten plantjes naar leven, spookachtig verlicht door een kaars, smelten voor…

Toen het zwijgen van gisteren stierf in de sporen van de nacht, verloor je jouw lichaam, verhard door een echoënde tijd. Vandaag verbergen de schaduwen niet langer meer de woorden op je magere lijf, moegestreden leef je langzaam verder, de leegte achterlatend in de assen van je gelatenheid.…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

Ze liep vaak door het bos Door dorre lanen Met triestheid in haar ziel Waar ook haar hartstocht sliep Geen ruimte was voor tranen En dacht aan eigen leven Waarin geen vogel voor haar zong Die zij kon horen geen warmte haar omringde of om haar werd gegeven en zij ook niemand kon bekoren Tot op een dag een kar zijn sporen trok Met…