2387 resultaten.
Waterdruppels
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 292 Scheve bomen langs de rechte weg
De wind hier in onze relatie
gegeseld
herfstig wegkwijnend
sporen van slootdiep verdriet
tussen de weidse weiden van mijn ontroering
Je inmiddels gejatte
witte auto rijdt mee aan de
andere kant van je zo geliefde sloot
Slechts twee waterdruppels op het zijraam van mijn
knal rode
Net niet vervloeid…
Tweevlak in Rood
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 Rood raakt niet elkaar
opgelijnd in orde
houden ze afstand
zuiver zijn ze niet
beiden
zwartigheid laat sporen na
ingegroefd de
onuitwisbare tekens
van ander leven
Rood wordt vloeibaar
bloed dat stroomt
zwartgalligheid
zuiver zevend
De satellieten in Crème
wachten
als engelen voor de poort
te worden toegelaten
om Zwart te verzachten…
Kikkerbloed
gedicht
4.0 met 4 stemmen 3.629 ik verander de wereld
ik verander de wereld in een kikker
o kon dat maar, springen naar de sterren
onze eieren door heel het al verspreid
al mijden wij de vliegen al van verre
geef ons ruimte
geef ons tijd
geef ons tijd
geef ons ruimte
ik verzuim te
vermelden dat ik niet toveren moet
en goochel een spoor van woorden
dat is mijn sprong…
Dat geluk heet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.395 Is het de postzegel
Op jouw brief
Waarin jij me ons
Wederzijds geluk
Bevestigt, is het
De rimpeling in je
Gezicht die niemand,
Behalve ik, begrijpt
Is het die te zacht
Opgepompte achterband
Waardoor jij heerlijk zacht
Wiegend achterop het gewicht van
Onze liefde vermeerdert,
Is het je spoor in de
Verse sneeuw die mij bij…
De zwijgende minuten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 226 weer wordt het graf geopend
luiden klokken hun herinnering
de geur van oorlog
ruikt naar vroeger
met sporen angst erin
de zwijgende minuten
waren uren voor een kind
niet uitgesproken woorden
bundelden saamhorigheid
in menig vaderlands gezin
maar de betrokkenheid
wordt langzaam sleets
na generaties van herdenken
is het doden wel geweest…
Passant
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 Nimmermeer kwam ik jou tegen
hoewel jij sporen achterliet.…
Invasion of the Body Snatchers
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 90 Die sporen niet;
buitenstaanders
uit een andere wereld.
Dacht,
hoe is het mogelijk?
Duplicatie van het kwaad,
uitgebannen emotie en individualiteit,
buitenaards.
Dacht,
pas op! – kijk uit! -
Ze grijpen de macht.
Ze dupliceren de gek
en vernietigen het gezond verstand.…
Na een herfstig voluitgaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 263 grijs kamt
winters hand
nog witte sporen op
een bijna vlakke zee
de noordooster
dempt de kruinen
temt in koude nevels
zijn gevreesd bestaan
dat uitgewoed is na
een herfstig voluitgaan
verlopen zijn de hoge
golven uit de verre oceaan
toch krabbelt zij aan kusten
de ondergrondse stromingen
zullen strand en land
nooit laten rusten…
Graf en steen ontstegen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 610 daar waar onweer
leven brak de steek
van lans slechts
bloed en water gaf
heeft hij de geest gegeven
riep de vader aan
om ziel en zaligheid
te geven vrouwenhanden
wisten sporen van het
lijden na het leven
bent het graf en steen
ontstegen opstandigde in
verder geven aan je twaalf
apostelen hun boeken zijn
geschreven naar jouw leven…
Gebruikssporen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 281 De tijd heelt alle wonden
Dat wordt altijd gezegd
Nooit is uitgelegd
Wat daar meer aan is verbonden
Al de pijn, diepe gedachten
Gepieker, open vragen
Wanhoop, angst en slechte dagen
Eenzaamheid in lange nachten
Functioneert het weer nadien
Beter voelend en soms sterk
Deed de tijd zijn goede werk
De sporen blijf je altijd zien…
Meisje
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 495 Ze vertrok, schreiend
heel vroeg in die ochtend,
dat verdomde spoor!
Hadden we ’t maar geweten!
Maar Waarom?
Hadden we ’t maar geweten!
Alles achterlaten
Met niets
zo jong naar de hemel,
Waarom
doe je zoiets?
Meisje lief,
lief lief meisje
Je zong
als een sijsje.
Waarom?…
de dag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 die geen sporen nalaat, de regels tussen het
wit niet met letters vult, het rangeerterrein
niet halogeen verlicht, geen richting aan chaos
toedicht, het ijzer niet laat glimmen, die taal
in brieven verstopt, treinen in hun spoorwegen,
reizigers in aankomst en water aan vissen voert,
die dag cijfert zich weg, zonder omhaal, wisselt
het heden…
Slaap mensen slaap
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 214 Alles wat wij dagelijks meemaken,
laat sporen achter in ons brein,
als stukjes die blijven zwerven.
Stukjes die rusteloos blijven zoeken,
totdat ze eindelijk worden ingepast.
Dat gebeurt terwijl wij rustig slapen.
Dat gebeurde terwijl ik sliep vannacht.
De slaap maakt stukken passend,
terwijl we wakend brokken maken.…
Met voeten getreden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 220 De sporen van de zolen
staan gegrift in zijn hoofd en hart
want zoveel onbenulligheid
wordt natuurlijk wel afgestraft!
En zo zei hij: het is nu klaar
je mag trappen, alsook slaan
maar ik laat dus echt niet toe
dat je op mijn hart gaat staan:
Dus adieu!…
Allerzielen 2019
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 vandaag brand ik een kaarsje
een kaarsje voor jou
vijf jaar geleden
is jouw licht gedoofd
uitgeblazen door de wind
zijn wij het spoor bijster
waar we jou zouden
kunnen vinden
bijna dagelijks deelt
jouw moeder haar
hartenkreten
om jou
vandaag brand ik een kaarsje
in de hoop op
een teken
waar vandaan dan ook…
Anna's hand
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 En dat het spoor twaalf was.…
Spoorloos
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.150 Vandaag op de honderdste dag
het elfde uur dat je mij verliet
om een patatje zonder
te halen bij Snack Vander Laan
denk ik aan jou en huiver
Hoewel aangegeven als vermist
vond men geen spoor van jou
zelfs geen deeltjes DNA terug
Uit het buurtonderzoek bleek
dat je verdween onderweg
Nu om kwart voor twaalf
zou ik als jij willen gaan
opgaan…
Kerstfeest
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 3.114 De voegen tussen de stenen
trekken sporen in mijn rug.
Het gedreun van orgels,
trombones,
trompetten en
cornetten
in het "Ere zij God"
doet het gedoofde licht uitgeleide.
Gelukkig duurt het maar twee dagen.…
Kristallen
netgedicht
4.0 met 146 stemmen 59 sierlijk dansen
de kristallen
op vlaagjes wind
voorbij mijn
raam waar
een enkeling
helaas zijn
einde vindt
in een
krampachtig
smelten
zie ik later
de druppels
glanzend naar
beneden snellen
op weg naar laag
wit laat
de bui zijn
sporen na
op weer een
maagdelijke aard
je hoort knispers
knappen als kou
langs kristallen…
De schaduwen van het leven
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 2.093 De schaduwen van het leven
namen mij gevangen
De schim van onzekerheid
boeide twijfels als ketens
De leegheid als reisgenoot
en het spoor bijster
Gebroken en geslagen
door de realiteit
MAAR
Jouw licht aan de horizon
gaf me kracht om te breken
Het was een gids om
het juiste pad te bewandelen
Nu loop ik je langs je mee
en…
Geklopte hartslag
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 349 nimmer braken golven harder
dan in de branding van vandaag
klotsend als een wilde hartslag
tegen een onverzettelijke geraamte
bij elkaar gehouden door wilskracht
maar ze laten sporen na
onuitwisbaar fel getekend
in gebroken dromen
soms tijdelijk verblekend
door lichte waakzaamheid
geen gedachte zal zich verslapen
door vermoeidheid van…
Immermeer
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.603 dwalend door deze tuin
heb ik niet de vraag
wie heeft eerder
hier gestruind
waar ik speel
en zinnelijk verzoek
zijn geen sporen
van frekwentief bezoek
ook als ik vlei
naar paralelle hof
via zout naar zoet
proef ik dat ik bof
nieuw is dit wandelen
voor mij immer weer
niet om huid of dal
doch mijn lust naar meer…
ik vertelde
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.861 ik vertelde het de wolken en de wind
en de wind, ze huilde in mijn oren
en de wolken, ze traanden op mijn wangen
en ik, ik volgde het spoor naar gisteren
langs het water en bevroren bomen
met hun wortels tastend in de lucht
als armen zoekend naar de warmte
van de omhelzing kort geleden
door het tere witte waas
schilder ik verleden tijd…
De tunnel in
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 315 Vanaf het spoor kan ik zien
Hoe mensen afdalen en verdwijnen
Hoe ze hun stappen bekijken
Als ze de trap afglijden
Soms gehaast, treden overslaand
Soms rustig pratend, zonder tijd
Maar bijna nooit vooruit kijkend
De kans op vallen verkleinen
Zo circa één keer in de maand
Kijkt iemand vooruit, zonder spijt
Alsof men wil zijn afwijkend
Om…
Roeping
gedicht
4.0 met 92 stemmen 27.901 Het klimmen van de jaren laat geen sporen,
hoogstens de harde echo van haar blik
en de metalen weerklank van haar stap.
haar roeping blijkt het meest
als, op de grens van waanzin
de goedgeschoolde hand
het dwangbuis dichtsnoert.…
twee rozen
netgedicht
3.0 met 39 stemmen 1.322 gisteren
geschreven
waren mijn handen
zacht en smal
nog meer in ‘t
zonlicht
liet ik een spoor achter
voor de nacht een twijfel
werd
en nog voor de sterren leden
aan slapeloosheid en
jij de dichter in
de duinen
was
je lijf en
ik daaronder
lazen bloemen
aanvaardden
eenzaamheid als
testament
misschien heeft
deze…
Sensueel uitdagend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 185 ik zie je
hoog te paard
de zwarte laarzen
stevig in de beugels
jij geeft de combinatie
haar snelle vleugels
de rechte rug
in vorstelijke zit
het schijnbaar
moeiteloos mennen
dat al vanaf geboorte
een van je talenten is
het zweepje en
gepoetste sporen
horen bij je ogen en
smakelijke lach terwijl
jij sensueel uitdagend
nog even met…
Sneeuw
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 523 Het sneeuwt
Het sneeuwt in mijn hoofd
Een dikke, dichte sneeuw
Grijs aan alle kanten
Geen mensen
Geen geluiden
Alleen de sneeuw, de sneeuw en ik
Af en toe zie ik de sporen
Van iemand anders
Plotseling houden ze ergens op
Of ze gaan door maar ik verlies
ze uit het oog
ik weet niet waarheen maar ik loop
door
ik sluit mijn ogen
genoeg…
Splijtzwam ?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 241 Oude wilgen, met
gespleten stammen,
gesnoerd tot buigzaam
griend, verwijten taaie
takken de schemerzon,
die het heimelijk licht,
openlijk laten vloeien,
waar harten branden zullen,
groeien vermolmde zielen
de hemel in, verspreiden
sporen van narcistische
zwammen zich in de grond, die
te splijten en zich te behoeden
met het overschot…
het verdronken land verhorend
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 375 zij ligt verloren
op het verdronken land
zoekend naar sporen
van de zee op het strand
de baleinen snijden zinledig diep
een dodelijke staart geeft de laatste zwiep
met brak water spuugt uit het middenrif
een lijfeigen Jonas op het klif
verdwaalde een walvis op de vloedrand
als een zeewaardige verwant
zoekend en sporend
van…