Netgedichten

netgedicht (nr. 44.317):

bedaagd

ze schuifelde weer langs
achter haar rollator
kromme rughanden
ongewassen haar
kleefde aan haar voorhoofd
afgezakte sokken onthulden
steunkousen onder
een gerafelde rok
haar aan elkaar geplakte bril
voor op de neus gegleden
een zilte weeïge reukkolom
markeerde haar territorium
ze liet een spoor
van versleten jaren na
zonder gebit lachte ze wel eens
naar mij

mijn God, wat was ze lief
ze lachte
naar mij