Alle inzendingen over spreekwoord

zie mij eens groeien van kolf naar meel tot maisbrood 't is voor de bakker!…

Toch niet rijp om te gebruiken want in een mum weer gevlogen zonder raad Tanden eraan stuk gebeten niks geleerd terwijl je toch zijn kind bent Liet te veel wonden achter om hem nog te kunnen doden…

nadat ons dierbaar kalf verdronken was hebben we onlangs de oude waterput, midden op het dorpsplein, met vele duizenden dode vogels gedempt met dode mezen en dode mussen met dode kieviten en dode plevieren met dode merels en dode kolibries met dode futen en dode koolmeesjes met dode kanaries en dode parkieten met dode goudvinken en dode zwaluwen…

ze zullen zich over ons geluk ergeren, als we treurig zijn zal men juichen je kent ze, mijn lief zij met de kille harten zij zijn onwetend en dom en verheugen zich op laster ik draag mijn wonden nooit openlijk vertel ze niets je weet dat ze ons zullen willen schaden de kans dat het ze lukt is uiterst gering voor hen is het moeilijk…

mijn vader zei me eens: “het donkere verbergt wat het licht niet verdragen kan” de volgende nacht kwam hij stomdronken thuis zijn maag lag overhoop en zijn darmen in de knoop het toilet was getuige van zijn onbezonnen daad toen zei ik: “nu weet ik wat je gisteren bedoelde met het donkere en het licht” hij veegde zijn mond af trok…

ik was mijn handen weer in onschuld ook parelen mijn tanden in de mond hun lachend ongeduld ik wil wel spreken jou mijn zwarte piet toesteken maar je bent te lief om dief met mij te zijn ik was niet wit wat zwart moet wezen ik grijs in geld om daar te zijner tijd nog iets van op te steken ik rook pecunia altijd al…

Velden zonder eind doch met kraters en vluchtende meeuwen ontnemen het zicht aan getemde vatbaarheden die eens gerangschikt mij de weg wezen tussen hoge struiken met spreekwoordelijke doornen nu snijd ik me aan filmloze stunts waar zwarte klavers de toekomst lijken te omheinen van een wedergeboorte in een schoot die ik zonder liefde mag…

Zeer zeker, want zoals het spreekwoord al zegt: “Als men op elke slak wat zout had gelegd…” …door een defect aan een thermostaat zijn ruim 800 zeldzame reuzenslakken door vrieskou gestorven in Nieuw Zeeland……

Hoe herken je het zwijgen van tarwe aan het spreekwoord in de wind wanneer landelijke tongen verdwalen in wildernissen van de grote steden hoe zal het zwijgen voortduren in stilte die geen ruimte inneemt door kale leegte tussen muren naast het asfalt van de snelweg hoor het zwijgen van tarwe luister hoe tarwe zwijgt.…

Hoop doet leven dat zegt het spreekwoord toch? Zonder hoop is er geen leven... Je weet het wel, maar 'k zeg het je alsnog...…

Het poëzieweekthema klopt in algemeenheid niet Het zegt: ~De liefde die begon met ’t zingen van een lied~ Maar 't kan in dit verband niet om sacrale liefde gaan Want door de jaren heen geeft heel veel jeugd ons te verstaan In ‘t zeer bekende spreekwoord dat volkomen anders luidt ~Voor dat het koor de zang inzet moet je de kerk wel uit~…

lieve allemaal eigenlijk ongehoord dieren vermelden in een zegswijze/spreekwoord gewis toch wil ik graag van u vernemen wat uw mening hierover is een kwartel die doof is/zo dom als een koe/apetrots hondenweer/luizenstreek krokodillentranen/slakkengang voorts dooie mus/wezel zo bang enzovoort toch kwetsend voor…

Van het concert des levens, krijgt niemand een program, een al te waar spreekwoord, waar niemand omheen kan. Zelfs trachten erachter te komen wat je weg is, heeft geen zin, wat er voor je weggelegd is, komt toch wel, dus ga er maar niet tegenin. Want van het concert des levens krijgt niemand het program.…

Nevelen verhullen vele levens in gevang mooie woorden uit harten oprecht uitgesproken dringen helaas heel slecht of niet door het spreekwoordelijke kwartje dat niet valt bange regimes Hun bestaan hun le- giti- miteit die zeer te- recht wordt on- dergraven woorden namens Amnesty; alles- zins belangrijk door…

zij is het blaffende spreekwoord zij bijt naar het wurgkoord en mept naar de macht zij is mevrouw Hoofdpijn terug van vakantie joepiejajee ze is Minnie Mouse met een kunstgebit een naakte sloerie een gevangene ik?…

In het frameprobleem ben ik (diep) afgereisd en daaromtrent heb ik een kadervraag Er ligt een logisch puntje op mijn maag Vandaar mijn rode complicatielijst De gedachte al bezorgt mij enen indigestie Van het woord alleen krijg ik het op de gal Het is niet flauw dat ik erover val Het is een fundamentele raamkwestie Het spreekwoord zegt: …

Even is er 'n vleug van Middeleeuwen Zie je de monniken op rij die monotoon hun liederen zingen Hun -spreekwoordelijk- zwijgen in alle talen Hun handschrift -lichtschuw-opgeborgen in aloude analen Niet gehecht zijn aan aardse dingen hun sobere pij...…

Je dwaalt in een vierkant land waar ratio en emotie oorlog voeren zonder elkaar pijn te doen af en toe komt er een spreekwoord voorbij toepasselijk in de tijd maar verloren voor de eeuwigheid van het alsmaar dieper innerlijk voelen alsof het land geen bodem kent beadem je verleden in de toekomst haal je alles wat overbodig is weg om…

'Scheiden doet lijden' is het spreekwoord alsof het bij elkaar blijven geen leed oplevert! Noem het voortaan 'veranderende omgang met elkander' daar profiteren de kinderen van de nieuwe geliefden de families de maatschappij maar het meest natuurlijk de oude geliefden.…

Door schade en schande werd ik wijs; het spreekwoord altijd voorhanden; het tastbare bewijs in mijn geheugen is dat de mensen deugen. Wanneer je durft toe te geven dat je leert van het leven en je menselijk bestaan door te vallen en ook weer op te staan……

nu je niets meer hebt, zeg je dobbel je elke nacht met de waanzin je trekt je jas aan en weer uit en weet niet waar je de binnenkant moet laten je rolt je op en de vrouw die je geworden bent beschermt de vrouw die je zou geweest zijn als die spreekwoordelijke vuisten zouden gezwegen hebben het is zo vreemd zeg je de leegte…

De personificatie van de kijvende vrouw die de baas wil spelen over haar man - een zeer populair thema in de komische literatuur van de middeleeuwen en de nieuwe tijd - werd door het mannelijke deel van de Lage Landen opgezadeld met een xantippiaans epitheton: Dulle Griet... ____________________________________ Hoe heette zij ook weer - ik weet…

Regeren wàs vooruitzien, nu niet meer: geen proactief beleid voor zware kluiven, het is de trend om ze vooruit te schuiven, zo sneuvelen twee spreuken van weleer. De zorg wordt onbetaalbaar, valt te vrezen, omdat we niet voorkomen maar genezen.…

Verdwaalde bloemen Bestaande uit ijs en zand Vormen een mozaïek Het laatste geruis Van eenzame bladeren Wordt minimalistische muziek Imaginaire penselen Verven momenten in Wanneer ze komen bovendrijven Verloren woorden Vinden hun spreekwoordelijke weg Zodat hij ze kan neerschrijven Zijn vergeten glimlach Keert weer terug Terug…

de muizenissen nestelen zich in het hoofd ze spelen een spel dat van kat en muis elke ochtend is het raak hoe bant men ze uit in de spelonken wachten ze op hun kansen tot men wakker wordt onschuldig begin van de eerste muizenis zo wonderbaarlijk die vermeerdering van ontelbare muizen nissen in mijn hoofd spreekwoordelijke…

hij die de eerste steen werpt... legt de basis voor een berg…

hun schamel 'deel van de pijp kaneel' uit oude liedstrofen, vergeelde bladzijden spreekwoorden, gezegden.…

hij valt onmogelijk af te lopen deze weg blijkt helaas opgebroken * *misschien geeft dit spreekwoord meestal niet de werkelijkheid weer…

Zuinigheid met vlijt, bouwt huizen als kástelen, wie kent het spreekwoord niet en met mij, denk ik vélen. Té zuinig wordt men nu, gepákt worden de 'minder' bedeelden, afspraken worden gemaakt, om niét te hoeven nagevolgd? Hoe kunnen wij nu nog vertrouwen hebben, als 'gemaakte' afspraken ónder de táfel worden geveegd?…

Je vingertoppen door mijn haren het spreekwoordelijke zwijgen geeft een gouden rand aan onze morgenstond ik heb het al eens mogen ervaren maar het is net alsof me dit voor de eerste keer overkomt Een omhelzing in het diepst van de nacht we kennen de theorie van passie maar de uitvoering is eveneens volmaakt ik ken de taal van je lichaam…