106 resultaten.
Leve!
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 260 de zon schijnt door de ramen
voorspelt al de mooiste namen
zoals Merel en Margriet
de kou is nu verdwenen
geen last meer van wintertenen
ik huppel weer en geniet
de lucht is aan het warmen
en bijna met blote armen
omhels ik de eerste spriet
de lijster zal straks zingen
de lente staat al te springen
er is toch geen mooier…
Grassig koud
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 64 ik zag het
blauwe bosje
alleen op de wereld
in de grote vlakte
grassig koud
zij steelden hoger
dan omringende
magere sprieten
bijna klaar voor
hun eerste maai
zij hadden
alles gegeven
met madeliefjes
om verder te leven
na hun rijpe zaai
in de wisseling
van groen door
seizoenen had het
bosje ook zijn bolletjes
groter laten…
aai me
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 328 aai me maar, lijkt het gras
mij toe te roepen
ik ben nog vochtig van de
schenkende dauw
laat mij je hand begeleiden
over mijn groene sprieten
voel de aardse trouw;
ze is zo zacht als zijde
als straks de ochtend gloort
en wij het licht begroeten
zal je zeker, met mij, ervaren
waarom de dag ons bekoort
dampend zal hij verklaren
ik heb…
Poes versus vogel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 164 Haar bekkie klappert en kwijlt
als zij tijgert over spriet,
dichter bij haar prooi,
maar dan verraden door
haar zwiepende staart,
de kauw plots tergend kraait,
gestoord in zijn goot diner,
zwart met vleugels wiekt
en zo aan haar graaiende
klauw ontgaat.…
Putteke Winter
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 243 De matten der aarde voelen
hun sprieten ingevroren.…
Het was een morgen, kristallijn gezet
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.384 Het was een morgen, kristallijn gezet
op vochte weiden, waar de droppeldauw
de sprieten, stengels buigen deed, aan kelk en steel
schakerend in het lichte grijs gezegen
op gras en groene halmen, in de lucht
heldere vinkenslag, over de vlonder
het reppen van de voeten, de witte tandenlach,
het zingen van de melkster, aan de kimmen
de zomen
ging…
Onder felle tegenwind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 157 alleen de langste sprieten
van de grasmat buigen
onder felle tegenwind
zichtbaar zijn de sporen
die maatschappelijk verval
in het weidse land getrokken heeft
het snel door bochten maaien
maakt modderpoelen
in het al jong gekneusde gras
eindelijk knakken zij die
jarenlang hun zaad hebben geschoten
in de luwte van het onverdiend succes…
riet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 85 Het riet spriet
vertakt zich niet
loten tenger in de winden
sierlijke vingers
wijzen het oog van de blinde
op de schoonheid alom
verbinden het wonder
buigen gracieus
voor rimpels en vlonder
In het knisperende gefluister
beluister ik het applaus
terwijl het zuiden de wangen streelt
troostend met hoop in het verschiet
dragen zij
die…
Helmkruid.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 335 Schoon 't koele nat
Uw dorre sprieten
Omspat;
Moogt gij geen laafnis toch genieten,
Verschrompeld blad!
Vaak sterven wij
In hooploos smachten,
Als Gij: -
En 't doel van hopen en van trachten
Lag zo nabij!…
De winter van mijn hart
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 553 ik vond je
in de winter
van mijn hart
beademde
je vleugels tot het
ijs heel langzaam brak
zag je sprieten
rekken en de kou
uiteindelijk vertrekken
nu toon je
lentekleuren in de
warme geuren van mijn hand
bent klaar om
uit te vliegen en naar
onbekende oorden te gaan wieken
ik geef je zon en al
mijn liefde mee zoek het land…
doodshoofdvlinder
gedicht
3.0 met 32 stemmen 14.660 de rups kruipt over loof en doorn
korte sprieten keuren alles
wat haar maag verdraagt
tot zij uit haar jas groeit
kaken malen in het pantser van de kop
zij hult zich in een rode pop
vier vleugels van geel en grijsbruin
loodsen haar voorbij een bries
een inktvlek siert de pijlstaart
zij warrelt rond een lamp
strijkt neer met kleefklauwen…
Deze dagen 3
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 53 Om meer naar binnen
af te dalen
in onze wortels
hoe die zich kronkelen
de fijnste uitlopers
onttrokken aan het oog
en microscoop
oplossend in weidsheid
energiebron, intelligentie die
niet te bevatten
verbinding
met de grootste stilste macht
die elke bloem, spriet en kind
dier, insect virus en bacterie
laat leven en transformeren tot…
WELLICHT
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 41 Groen ruikt het herboren gras,
uitnodigend fluisteren sprieten:
ga maar zitten, of liggen wellicht.
Voor lopen is er tijd voldoende.
Het park omarmt twee mensen,
zo onontwarbaar als zij schijnen.
Fluweelzacht klinken er woorden.
Meelevend neigen zij, de narcissen.…
Felrode transparantie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 zij bloeit voorzichtig
winter in het glas
pas zomerde het nog
ik zag kristallen
in hun breekbaarheid
langzaam verdwijnen
in felrode transparantie
leek de zon te schijnen
zinderde de lucht
het herfstig koelen
vormt de oogst
in verscheidenheid van tijd
het slanke draait
afstandelijk om elkaar
ranken sprieten klaar
zacht sneeuwt…
En de lente werd een wurgslang
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109 Ik zie de wolken
smaken weer naar softijs
En hoor de sprieten
schieten bommen bladgroen
Als een gulden vos
lig ik in het voorjaar
Zaden en pollen
maken stroop van het land
De liefjes wurgen
elkaar waanzinnig geil
Uit dat gevrij floept
een ei of druipt stampij
Langs de lippen en
de snuivende snoetjes
Die dan verzadigd…
Donker in duplo
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 466 de man op de bank ziet de man van de bank
hij staat daar achter het raam
naar buiten te turen, en ziet de man op de bank
beiden drinken wat, beiden staren wat
de man in de schoudervulling rookt een spriet
de man in de zwammenjas rookt wiet
het licht gaat uit, de aktetassenman verdwijnt
de man op de bank zwaait
naar de man in de zwarte sedan…
Op oranje blauw
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 317 ik steel je
op oranje blauw
je ontluikt schitterend
uit het winters grauw
spriet in lentepracht
trekt bijen aan
de eerste hommels zijn
al bij je langs gegaan
jouw stuifmeel
aan hun lijven zal
in het diepste blauw bij
virulente stampers blijven
in zacht oranjerood
komen zomers weer
de vruchten bloot die
herfsten in het grijze…
Verdrinken in een meer van gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 Oppervlakkige sprieten bederven mijn uitzicht terwijl ik zoek naar diepgewortelde strohalmen.
Aan de rand van het meer zit jij. Stevig geaard. Je ziet mij niet verdrinken.
Ik roep maar je hoort me niet. Hoe kan ik je bereiken?
Vechten tegen de stroom die maar blijft komen.…
zag je in het takkenwuiven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 427 ik zag je in het takkenwuiven
kale sprieten zonder hart
er was geen lucht om aan te raken
zelfs het kraken klonk apart
een fluistering van wind
tracht woorden te herinneren
de vaagheid van een spelend kind
meer schiet me niet te binnen
schaduw steekt de vinger op
verwijst naar donkere kanten
ik zie opeens in je gezicht
de trekken van…
Buitenveldert
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 455 trek los uit de pols
vier rechte lijnen
vier er loodrecht op
alles evenwijdig
rechts en links
van het raster
bomen groene sprieten
met links nog
- ja daar achter -
een blauwe kronkel
bij het tweede snijpunt
vanaf links beneden
binnenkant zet je
een kruis met S
het Gelderlandplein
voor de Shopping
nu nog onderop
een vette rode streep…
Zijn laatste zonnebad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 ik zie het blad
loom vallen
in volle herfstkleur
takkenbrekende
stormen getrotseerd
door hagel bezeerd
zij klaren al de lucht
voor kraakheldere
blauwe vergezichten
waar sprieten nietig
op de hoge stammen
in de hemel prikken
door berijpen
zullen zij zonlicht in
duizend kleuren splijten
nog warmt het
blad de aarde met
zijn…
Gedoopt in inkt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 ik lees het bos
dat landschap
opzuigt uit de aarde
sprieten reiken
nietigheid in hun hoop
de hemel te bewegen
wortels zoeken
in de kale grond
naar water om te leven
op hun papier
schrijf ik mijn
afscheid letters hier
gedoopt in inkt
van zwarte vennen
wil mijn pen niet wennen
aan de voetangels
en klemmen van de
vele jagers…
Geluksgevoel
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 564 niets meer wat er nog toe doet
slechts jouw aanwezigheid
naast mij liggend in het gras
terwijl de zon onze lichamen
koestert en de mieren vallend
uit de sprieten van het gras
mijn handen betreden
is voldoende om mijn zintuigen
stuurloos te maken waardoor ik
alledaagse geluiden waarneem
zonder te horen en het branden
van de zon niet voel…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 332 heb dit jaar van
het versgemaaide gras
de geur nog maar
één keer opgesnoven
zeker,
de zon heeft het groen
wel degelijk verwend
en spattend nat
heb ik ook wel herkend
toen regenbuien
zonnestralen
van licht en warmte
wilden beroven
*
thans kleurt de hemel
anders blauw
en sloten lijken geulen
zelfs de wilg weigert zijn spriet…
Melodie
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 853 Omhelzing tussen verlegen vijver
bewoners spitsen hun sprieten
genieten van het lenteatoom
anemoon van toon en tekens.
Tuin maken doe je zo
groen graven mollen zomers
pluisjes plegen hun aanslag
luchtig bellen blazen
en dan vooral de zon aanbidden.…
Landelijk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 138 Botte raderen rollen
van links naar rechts,
geen spriet ontkomt
aan de geslepen messen.
Doch hogere posities,
moeilijker te rollen
dan het vlakke veld,
de aangroei latend.…
Mei
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 114 schijnen
is maar één een heldere bron
die wegneemt alle pijnen
verlicht door milde zon
wees gegroet, eerste groen
verrezen uit uw moederschoot
laat het licht schijnen doen
zo zacht als wittebrood
van alle dagen in het jaar
uit honderden welgeteld
zijn het eenendertig maar
die springen in het veld
het is een bekend verhaal
van de spriet…
Kapitein kleerscheur
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 2.911 Naar de kelder met dat schip
neem geen levenden aan boord
strop ze allen aan een koord
pin het wrakhout op een klip
Gaar me bocht in duizend vaten
streng de zwarte vlag in top
haak ze averechts en schop
elke scheepsmaat in het water
Steek de zeilen stop het bollen
schiet de naalden van de dekken
patroon de schoener, kiel tot spriet…
Kreeft
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 739 Twee scherp knippende scharen,
en lange dunne sprieten
markeren jouw antieke kop.
Een glad en stevig pantser
beschermt jouw zachte, weke delen,
zachtrose en gemarmerd,
blinkend in de zon.
Ach jij mooie sterke kreeft,
je piept zo machteloos
wanneer je sterft
in kokend water,
omdat ik vind dat jij dan pas
zoveel beter smaakt.…
Dromerige nacht
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 527 Die dromerige nacht
hield ik mijn werkelijkheid
dicht bij de lantaarn, mijn licht
een blonde zangeres, een gedicht
dat zij vloeiend vertolkte
tussen spelonken van liefdesdicht
wist niet meer over de liefde
dan tijdens avonturen, trillende sprieten
onwennige uren, getuigenis van zangkunst
in ontuchtige schuren, met burgers die gluren
ik kuste…