Alle inzendingen over stad OR ogen OR geluiden

Wat nou als het komt door het verschuiven van het magnetisch veld; dat er kleine ruimtes ontstaan waar niets nog aan ons trekt, en het trompetgeschal een waarschuwing: "pas op! hou je vast, anders val je van de aarde af!" Wat noord is, wordt nu zuid en vice versa, wij staan andersom en alles is gedraaid. Misschien zijn er daarom zoveel…

daar zit een meisje gebogen in de hoek huilend haar gezicht, nat van tranen vertelt woorden zonder geluid haar ogen vol met tranen vertellen de pijn zonder geluid haar polsen vol met krassen vertellen het verdriet zonder geluid ze huilt ze bloedt ze schreeuwt ze sterft zonder geluid…

was de stad de witte muren de ramen als ogen op vandaag De straatjes in het nauw hoeken met geschiedenis bocht met verleden Aldoor rijst bij mij de vraag: wat kan de stad mij..... vertellen? Ik kan die vraag stellen weet het antwoord nog niet pas, als ik rondkijk gaan m'n ogen me geloven.…

echt Eens over de sawa's dwalen Want als ik daarna mijn ogen sluit, zie ik beelden Beelden met geluid…

in je eigen Stad heg noch steg En als ik je in de ogen kijk Zie ik dat je zelf niet weet Wie je bent…

met in haar ogen en op haar lippen het geluid van de stilte gedragen door het fluisteren van de wind…

langzaam kruipt de zon uit haar schulp als zij zich uitrekt over wegen en landerijen om in alle schoonheid de mist te verjagen de bladeren hun kleuren terug te geven genieten de dieren in de duinen nog van geruisloze stilte voordat de stad werkelijk ontwaakt en zij deze kalmte zwijgend verruilt voor geluiden van alledag…

het avondlicht dooft in de nacht eerder dan de maan haar schijnsel door de lege straten weeft muren weerkaatsen verte geluid dat strijdt met neonlicht langs een golvend lint van mensen op jacht naar vergeten hier in de schaduw van de stad is de nacht stilte de kille verlatenheid een niemandsland dat wacht…

Er is altijd wel iemand die met een apparaat op zondag of op pasen. Hebben we doordeweeks de bladblazers gehad, de vuilnisophaal, de kolossale afvalcontainervrachtwagen voor plastic, de vrachtwagens met rolkarretjes om de supermarkt te bevoorraden, denkt op een vrije dag meestal ergens een buur wel: wat is het stil laat ik eens wat…

Omgeven door een muur van geluid zoek ik vergeefs de stilte dwalend door de nacht verzonken in gepeins schrik ik op van elk geluid dat luid klinkt in het donker ik zie niet wat ik hoor een bay huilt een kat miauwt terug in mijn bed sluit ik mijn oren de stilte is oorverdovend…

Het is rustig op de stoep De straten stromen stil Al het papieren geluid Wordt verscheurd, de wind Snippert langs mijn oren Ik wil alleen jouw gouden stem Smeltend over dat wat hoort De ramen roeien regels Die ik hoop niet te verstaan Het is rustig op het plein De geruisloze grachten En al het papieren geluid…

het luchtblauw van de zomer en dromen voortbracht in jonglerende schemerwijzers niets kon verloren gaan zelfs niet in waterdichte winters waar elke omhelzing de lente bracht in mijn donkerglanzend haar ik zou uit bed moeten maar laat de zon neer als een vergeten vriend waarnaar geen mens meer vraagt het is al dag geen enkel geluid…

Avondgeluiden ergens in het bladerdak kastanjes vallen…

Wanneer de stilte oorverdovend wordt, doet hij zijn gehoorapparaat uit!…

het zwijgen waarvoor ik zwicht jouw gezicht in 't lange licht het is waar het leven om vraagt vaak door schaduw vertraagd wollen weemoed heeft ons omhuld wij tweeën, rond hals en honger gekruld dat is wat het leven geeft bloesems, bomen, een strik jij, mijn liefste, en ik onmogelijk om niet te horen wat diep in ons werd geboren…

Zeg maar niets, als je niets te zeggen hebt, een mens is te snel bereid om te praten, maar als er alleen gepraat wordt, om geluid te maken, wees dan liever stil!…

als ik 's nachts niet slapen kan probeer ik mijn geest te doden duizend schapen, duizend stemmen de geluiden van de verdwenen dag is het steeds dezelfde mug of komt stilte met honderden tegelijk in de verte hoor ik kikkers kwaken en in het donker zijn alle uitlaten kapot duizend engelen, duizend demonen 's ochtends ken ik er niet één…

Overstemden het ruisen van de bomen die geluiden, hoor je alleen, als je luistert. Zo mooi…

Door het inslikken van menig blaasinstrument ontstaan keelklanken fluit Charles Bronson, eentonig schurkengeluid, blikt toegeknepen.…

ontbreken van lawaai is niet genoeg herrie irriteert me mateloos, begint ook veel te vroeg een paar uur rust is mij gegund na het sluiten van de kroeg ik houd het niet meer vol, decibellen draaien me al dol vlieg naar lagen die steeds moeilijker de tonen kunnen dragen vlucht naar een tekort aan lucht, hier sterft het geluid…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik loop in de stad golven van geluid overspoelen mij een fietser rijdt over het trottoir kundig omzeilt hij mij de mensenmassa kleurt de straten vlaggen wapperen in de zwoele zomerwind ik zwerf doelloos tussen de geuren van voedsel en vluchtig parfum hier wil ik blijven ondergedoken in het lawaai dat geen naam kent eindeloos.…

Bedolven door geluid Is het in stilte dat ik mijn ogen sluit Nu kan ik je ook niet horen Waar zijn mijn oren…

In een bos met naaldbomengeur gevuld verlies ik al mijn spanning en ongeduld Een kabbelend beekje met koel helder water legt mijn zorgen opzij voor een weekje later Geen stadse herrie of verbouwende buur maar de simpele geluiden van moeder natuur even leven als in een utopische droom door een weekje vakantie op de Veluwezoom…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Door mijn nog wat Amsterdamse ogen loop ik zo de verbazing binnen Oud bos in de stad Hond D weer eens mee die vanzelf doet wat een hond zoal doet in een bos. De armen van reuzen met handenvol groen wuiven boven ons naar de stad en de zee.…

ijzig giert de wind door stadse straten afval schuurt langs muren verdwijnt uit het zicht van gedoofde winkelramen een dakloze vrouw ziet met lede ogen de geest haar fles verlaten verbogen, schuifelt ze door stadse straten zal er nog plaats zijn voor haar?…