Alle inzendingen over stadsdichters/streek

Kuipers Stadsdichter Middelburg 2005…

Dwars door het wilde landschap de paden langs een streep - en langs de hele route houdt dat ons in de greep De weg is uitgestippeld... veel moois doen wij zo aan, toch zou ik heel wat liever het rechte pad afgaan En drinken van de zoeten die daar te schenken staan, er proeven van hun vrijheid zonder daar schuil te gaan En fluiten…

bij te veel gasvorming drijft de lebmaag naar boven diarree is vaak het gevolg humeurigheid en droevig geloei gebrek aan eetlust, geen melk zorgvuldig dus, na eerst ontsmet een snee gemaakt, de lebmaag beetgepakt en op haar plaats geduwd vastgemaakt met oplosbaar draad vier magen weer in evenwicht het gas zachtjes de darmen in gemasseerd…

schijnt de middagzon door de jaloezieën jouw luie lijf ligt loom gestrekt op mijn versleten canapé -perfect gearceerd- met houtskool veeg ik plagerig wat grijze strepen in je ravenzwarte haar waar het zonlicht je raakt verzacht ik je met sepia in warme voorjaarstinten zo meng ik zomer en jou met langzame halen en zoenvaste streken…

Verliefd als de jonge(n)man die 'k Eigenlijk weer wil zijn Zwijgend kijk ik naar jou Zie schoonheid en hoe deze Zich ontwikkelt Door bedachtzame streken Van een zacht penseel Die glijdt over strak gespannen Doek Tot ons geboren, poëtisch Liefdesspel…

ik heb het bos achter me gelaten nog groenen drogende bomen of ik terug wil komen leg net de laatste hand aan de bosrand in zijn overgang naar hei met herten spiedend op een rij oplichtend wit met paarse streken geven lucht zijn horizon in weidsheid en vrij perspectief ik zoek het zand de kaalheid van de droogte waar de scheve…

nog staan de instrumenten wat donker afgesteld want somberheid was troef maar uit de bak trekken toch al snel hoge tonen aan een speelse bel een dwarse streek over slaperige snaren brengt het pril geluid niet tot bedaren zij lijken nog ontstemd maar als de zon gaat schijnen zullen dissonanten zo verdwijnen dan gaat het lentelied…

Ja ja zo’n ezeltje de wind zal het verder fluisteren die pakt echt niet iedere nieuwe morgen de zware ballast op die die een daglang heeft meegesjouwd nee die laat het achter daar waar het moede kopje ten rusten werd gelegd fris en fruitig in de pootjes dorst gelest honger gestild genietend van het leven op een zorgboerderij stapt kleine…

Ontroering brengt meer stilte dan zwijgen kan vertalen lichaamstaal blijft onveranderlijk in intieme artistieke streken eenzaam in liefdesverdriet gestreeld.…

hij penseelde al volop het blauw van kou in grove streken vond in cirkels de wind voor het veelkleurig bladtapijt spriette kaalheid van de takken tegen een noordwester horizon schraapte met het schilders mes in vaste hand de laatste zomerresten van het land…

Het aardgas uit Groningen Levert de staat veel baat En scheuren in woningen Als een aardbeving toeslaat Geen nood aan de man Roept de betrokken NAM Een pleister staat te wachten Om de pijn te verzachten Een waardeloze hypotheek Brengt echter tranen en verdriet Bij gezinnen van streek want Verhuizen kunnen ze niet…

met dank aan H. Lodeizen de onrust voor 't onbekende het lange wachten op dat wat je nog niet weet maar vreest het grote ongewisse maakt onzeker doch wanneer de boodschapper eindelijk komt lijk ik verslagen en is uitputting zeer nabij maar ik ben buigzaam als het riet en tegenweer maakt mij veelal zoveel sterker...…

ik werkte met acryl voelde hoe jij over de snelheid viel van drogen in lijn en vorm van eerst neerzetten voelde jij je vrijheid steeds beletten in olie was ik zacht meegaand herstelde vaak de valse streken met nieuwe opzet ben ik nooit in kleur en vorm van jou geweken mag ik in combinatie van technieken nog een levenlang van…

grote harten en die naar ons keerden voor visuele contacten door een innemend wiegen op de wind ook onderscheidden zij zich in vorm en kleur kozen hun bloei in de zomer voor echte dagdromers wij waren geen adam en eva want in dit paradijs zijn appel en slang nog niet gearriveerd en gelukkig voor ons hadden zij hun slinkse streken…

Een vos heeft streken Maar hij heeft ook gebreken iedereen heeft er.…

Daan de Ligt is stadsdichter van Den Haag. ------------------------------- Uit: afkomstig van de website www.daandeligt.nl…

oude verhalen zwerven gelaten over mistige streken…

zij speelde zo mooi viool en streek ook over mijn gevoelige snaar…

als het niet Nederland is dan een land zonder woorden als het niet België is dan een strijd omheen de taal als het geen streek is dan een pen van witte oorden de bewoner van het rijk ligt manloos aan de kust onder wolken zonder regen en hitte zonder lust gewoon de muze op de rug genootschap van mijn taal geef mij mijn streken terug…

de bomen ze strekken hun armen naar boven oranten reikende nog naar ik weet niet wie…

Het joch, dat van z'n juffrouw baalt, heeft in een dolle bui alweer wat streken uitgehaald, ook juf d'r wollen trui. De deels ontklede schooljuffrouw berispt het jochie luid: 'Ik wens geen enk'le streek van jou!' Het haalt zowaar niks uit.…

heb mezelf gezocht in rijke kleuren op palet maar vorm en harmonie gingen in samenkomst teniet met een speciale streek van mes en penseel kon het nooit treffend raken altijd bleek er een te veel heb mezelf gevonden op een klein houten paneel wat eenvoudige basiskleuren een paar streken maakten het geheel…

twee lindebomen strekken hun schaduw uit naar het huis dat hier stond ---------------------------- uit: 'Navigator', 2001.…

Met zachte streken zon schildert in tint en toon een nieuwe morgen.…

Met zachte streken lucht schildert in tint en toon een nieuwe avond.…

Ze vloog naar me toe streek neer zomaar op mijn hand even scheen de zon.…

het oermt over akkers dringt in kale takken winterkou ronde toon, verzoening die boze geesten verjagen zou adventstijd in Veele Giezelbaargbloazers luisteren nauw signalen, liedjes blazen melodietjes met hun hoorns in touw twee helften boomstam hol samengevoegd klinken vol en diep, kilometers wijd midwinterhoorn in Westerwolde de oude…

Een aantal planken die op van streek tot streek verschillende wijze met elkaar verbonden zijn. Op zich misschien niet eens zoveel biezonders maar toch niet zo makkelijk weg te denken uit het landschap als het lijkt; een boom staat ergens op de achtergrond altijd wel ter beschikking om een vermolmde plank te vervangen door een nieuwe.…

in het diepste van jouw zijn vond ik juist dat veilige plekje van geborgenheid en de wind die streek glad….…

de vulpen is bleek het potlood van streek de vlakgom denkt shit het papier ziet zo wit…