Alle inzendingen over stalen toren

Voor de feestvierder nog gehuld in laken, die ’s nachts de uurtjes van de morgen stal, gedoopt in feestgedruis en hol geschal tot dit zoete schellen van vredig ontwaken.…

De stenen die ik uit de wand verwijderd heb zijn de woorden waar ik dit gedicht mee schep: ik kijk naar de wereld waarin gij woont en al zie ik onscherp en ben ik vreselijk stoned er is iets dat mij niet ontgaan kan mijn toren is gebouwd in mijn eigen toren.…

Je liet me vallen van een 1000 verdiepingen hoge toren Nu ben ik gebroken Nu zal ik rondspoken Voor altijd tussen twee werelden bevroren…

wat nu als Zeus uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders klopte en zei: jongen je bent een lastpak maar ik versta je…

En zwervend bij de oude toren, Ede-centrum Grotestraat, zie ik geen verheven metaforen. Alleen de toren die daar staat Tot vanmiddag… als in dromen zag ik jou de trap opkomen uit de tunnel van 't station. Ik zag het rijzen van de zon. En dát is toch mooi meegenomen nu ik aan dit vers begon.…

in zwart en wit gespleten met goed of kwaad gemeten architect van glazen toren wil nuances niet meer horen lood verdringt steeds meer glas doorzichtigheid verhardt tot grimas de bouwmeester volhardt het tot keihard ivoor zijn eigen noodlot in zwart of wit gemeten tot goed en kwaad gespleten…

jij kende alle talen van de toren uit babel maar de belangrijkste was er maar een die werd niet gesproken maar gespeeld met alle inzet van het hele lijf begrepen worden was de enige prijs juist in het non verbale reikten jouw talenten naar het fenomenale begrijpen van emotie en compassie jij regisseerde het verbinden van…

kleurden de taal wat vroeger normaal was is nu niet meer het leidend verhaal het gesprek blijft verstoken van expressief sturende ogen lichaamstaal is al tijden geminiseerd onderwijs heeft het hoofd gebogen achterstand wordt niet gecorrigeerd nog resten er wat platitudes allen gevoed uit het eigen nest overleggen gaat niets meer worden de toren…

Dat lijkt me niet verstandig, zegt hij en doet een stap naar voren en kijkt me verlangend aan uit zijn ivoren toren Ik moest maar gaan, zeg ik en kruip tegen hem aan en wacht tot hij me vasthoudt zodat ik niet kan gaan Ik denk dat het me niet zal lukken, zegt hij om echt voor jou te kiezen om diep van je te houden, maar laten we ons toch…

mensen Onherstelbaar breekt Luisterend naar de muziek van Ilse de Lange die me vertelt dat ze nog steeds huilt besef ik dat pijn een levenszaak is waar ik niet omheen kan en in de onbegrensde ruimtes van angst en onrust om te vallen in bodemloze dieptes probeer ik houvast te vinden met mijn voeten stevig op de grond terwijl de Toren…

waar muren spreken in het korrelig breken van eonenoude steen schikken mensen de woorden die komen naar eigen dromen in allah’s wereld werd het schisma geboren in de roep van de toren generaties scheiding hebben het pad verhard met de scherpe rots van orthodoxe trots misschien is de hadj een plaats van ontmoeten om elkaar weer…

Ik zat op school en kreeg weer te horen Dat de toren van Babel als een ton in duigen had moeten vallen omdat de menselijke ziel van de ene hoogmoed in de andere viel ‘en hoogmoed komt voor de val—’; zij had haar grenzen niet willen bewaren, zij had niet kunnen verkroppen dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren, zij had Gods…

Misschien moet ik die ivoren toren maar eens bedanken Ik leerde er veel en hoef niet meer te janken!…

Kent u de fabel Over de toren van Babel? Daar liep het spraakmakend uit de hand, Men schreeuwde moord en brand, Een heuse spraakparabel. Zijn je aspiraties torenhoog, Verlies de proporties niet uit het oog!…

had de golven niet verwacht waarmee je mij zou overspoelen zij bekken schuim met zinnen die mij kwetsen in gevoelens hoog van de toren blaast jouw koude wind mij woorden om de oren ons voetstuk wordt gekraakt door emoties die zijn losgeslagen toch samen door het oog van de orkaan jou laat ik nooit gaan…

Toren onder vuur genomen. Van Babel tot Eiffel. En wij wenen om bloemen in de knop gebroken. Blaadjes nog lichtgroen. Zand nog korrelig en zacht. Het stuifmeel op de straat gelegen. Moord en doodslag. Dat laat zich niet tekenen.…

Nog geen dag Nog geen dag hield hij stand mijn toren met vreugdesklok en daar bovenop een wapperende vlag de eerste avond al werd ze stukgeslagen de vlag werdt neergehaald de vreugdesklok verbrijzeld de toren afgebroken als een hoopje ellende lig ik tussen de brokken vandaag geraak ik niet meer rechtop maar morgen verzamel ik alle…

Als genesis nog over de kamer ligt en gods geest ternauwernood is opgetrokken, spelen zij al toren- hoog de blokken op elkaar. Er groeit een vreemd gebouw: één rek en reikhals al.…

klinken uit de toren van venijn de macht te moeten delen angst om zelf ook gewoon te zijn…

Hij viel hoog van de toren. Als kniezer beschouwde hij zich als verliezer. Wat bleek naderhand? Hij was zachtjes geland, want de man was een zwevende kiezer.…

u bent mij een toren van lust en luim verdiepingen van verrassing woedend teder banaal schoon ik zie u gaarne weder…

Vanop zijn toren schalt hij de horen en opent het penningen-gevecht…

Het koude staal streelt langs mijn rug, en verdwijnt in een rozenbloesem. Er ontstaat een zachte druk in mijn borst. Ik ben gestoken, door de wijzers van de klok. Het heeft zich gewroken, en mijn tijd is op. Voor mij zal het niet meer tikken, voor mij zal het niet meer slaan.…

Omhoge heffen zij hun hoofd en doen de stalen van ‘t omgebogen riet hun tongen nederhalen te mondewaards; de zwakke, ontgroende staven riet men rijzen, toppeloos, en recht omhoge, ziet.…

onder de eeuwige sterren ligt het tere kind in stro vredig slapend in de voederbak een eeuwig zoete sleur van engelen herders en wijzen en ook nog een os en ezel tot het kindje zomaar wenend om deze gebroken wereld ons wakker schudt tranen in de heilige nacht voor doodarme miljoenen goddelijk bewogen verdriet leeft eeuwig in een stal…

Maria en Jozef liepen tesaam de donkere straten door en vroegen bij alle menschen aan en vonden er geen gehoor En hadden eindelijk in een stal hunnen intrek genomen en zochten zwijgend zich terecht in dit hun onderkomen.…

voorbijgillend in de nacht godvergeten gezichten gemaskeerde lege tronies effen emoties glijden glad en ongrijpbaar te mooi om waar te zijn de draaimolen verslingert en verkrampt de krijsende massa dronken en blind het eeuwenoude verhaal komt soms heel even en ook zo wonderlijk bij de mensen het is dan even stil daar in de stal…

stralend over vrede en welbehagen eeuwig licht uit eenvoud er wordt nog geluisterd naar de vrede van de kribbe mededogen in gepaste stilte jullie zijn anonieme engelen en luisteren naar de medemens die zo welkom is in de stal voor alle anonieme hulpverleners…

juist het verhaal horen Het gaat God niet om het aantal Voor die eenling die het geloof vindt Was er een geboorte in die stal Daar kwam Jezus op aarde als kind Veel mensen zijn hun geloof verloren Toch vieren ook zij weer het feit Dat Jezus daar voor iedereen werd geboren Zo’n gevoel kom je nooit meer kwijt.…

de stal is open kom maar nederig binnen en kniel voor het kind laat je bagage buiten proef in stilte de eenvoud .…