Alle inzendingen over stam

Grote bonte specht In een rood broekje gehuld Hakt zij berkenhout In een blanke stam Omlijst door zonnestralen Begint zij haar nest April dient zich aan Tot haar lege nest syndroom Zal dit haar thuis zijn...…

eerst verander je van kleur dan van structuur maar soms ook niet als de rukwinden komen en ze komen altijd dan gaan we allemaal zeggen de goden het angstige kind klampt zich vast aan zijn stam en schreeuwt om zijn moeder…

1 De kracht te hebben je schoonheid te verliezen boom te zijn met alleen je stam 2 Geen hemel zo hoog of hij zal ernaar grijpen alleen zijn wortels nog -------------------------- Uit:Geen hemel zo hoog Agathon, Bussum, 1983…

de stam van de boom op de camping municipal in Bourg-en-Bresse oogt buitenaards wanneer ik hem met één "click" tracht te vereeuwigen geeft hij mij nog snel iets van een knipoog vergeefs zoek ik later naar het bewijs op de foto…

Afgunst is des dichters lot De appel kwam te dicht bij de stam Hoon is des dichters loon Hij bracht hem gewoon aan de man Spot is des dichters lof Ze hapten er helemaal niets van…

Ik kom weer voorbij die beuk een lange sleuf een slanke holte in zijn stam in zijn kruin azen kraaien doodstil een handvol eekhoorntjes nesten hier rennen gehaast een koers op leven en dood…

Onverwoestbaar leeft de beuk voort, met doorkliefde stam... Het bos geurt fijntjes; veelstemmig gezoem klinkt op: paardenvijgenlied!…

in een huis in monnickendam van de familie stam & zoon is de liefde echt uitgewoond het kraakt kreunt steunt klinkt rheumatisch is pneumatisch van dril en boor bij geen gehoor de buren deden niet meer open de stammetjes zijn afgedropen…

Ooit viel hij als zaadje naar beneden langs de stam omlaag. Beneden aangekomen landde hij in een voedselrijke laag. Groeide hoger hoger, nu met bladerdak zo rijk Geeft hij zuurstof en beschutting deze eeuwenoude eik.…

Een verdwaald achtergebleven blaadje, zal vast en zeker bij de volgende windvlaag naar beneden storten, terwijl die bladluis, zich vastklemt aan de stam!…

de wind vlijt zich smijdig om de boom en streelt liefkozend de stam de groene kruin wiegt met zichtbaar welbehagen de bladeren groeten wuivend zo doen ook wij mijn lief in alle jaren die wij nog samen mogen zijn…

schuilplaats tussen adolescentie en volwassenheid, die te ontglippen, te ontlopen, onderstut de stam waarin de eerste jaarring mij bij de hand nam, tussen netels en zwammen door, het labyrint van de realiteit te ijken, angsten te foppen door bij de oude stam weer aan te kloppen, me te verstoppen in mijn bevrijde en zwijgend deel…

Zou er een vredesboom bestaan die niet door rottigheid is vergaan een prachtige boom met dikke stam die altijd bloeit als een eeuwige vlam. Mooie vruchten en bladeren draagt door niets kan worden omgezaagd met diepe wortels en sterke takken door geen enkele storm te knakken.…

in een droom zie ik ons rennen als zusters van de wind wapperharen dansen terwijl blote voeten de aarde eren moeder Jaguar is de totem van onze stam zij bezielt ons geeft ware kracht wijst de weg…

ik trek het niet meer die wijde wereld in godsnaam laat haar krimpen tot wat zij was een platte schijf, net groot genoeg voor hier en daar een stam bossen bomen en struikgewas rotsen en rivieren een grot om in te wonen een krijtend kind en een god die verwondert…

Die snelle handjes, sprongkracht, snelle voetjes van Stam-Pilon en Pietersen en Buijs en Plak en Dijkema - zoveel in huis - De Kruijf en Beliën, natuurlijk Sloetjes Ik wil graag jijen-jouen met die vrouwen Maar ja, hun vóórnaam kan ik niet onthouwen…

achter zijn ogen vermoed ik de wereld waar hij woonde zijn naar binnen gekeerde blik lijkt te luisteren naar geluiden van toen rinkelende melkbussen op een kar roepende stemmen tijdens het hooien koeien, bijeengedreven in de zon de wereld waar zijn leven stopte en waar het ooit begon hij zit in de stoel en kijkt naar niets ik streel…

reeds gekluisterd aan rollator is zij nochtans de dicator van de gang jaagt elk een die onverhoopt plotseling voor haar voeten loopt daar op stang heeft zij niet meer het vermogen om verbaal nog te betogen iets van samenhang god gaf haar deze prothese om de gangen door te sjezen nooit meer bang!…

hij staart wat uit het keukenraam de klok tikt langzaam door verstrijkt de tijd genadeloos daar zijn geen woorden voor zijn denken is als vogels die fladderen in zijn brein met maar een rustpunt, telkens weer 'kon ik maar bij haar zijn' zij zit wat suffig in de stoel speelt met het tafelkleed de zuster geeft haar stukjes brood omdat ze…

Topzieke rups, in 't stijgen Van blad tot blad, van steel op stam, Denkt ge eindlijk te verkrijgen Het veld van blauw, de witte vlam? Te hoog! Ge kunt niet keren! Hangende aan hoogste top, Geeft ge, in een verdwaasd begeren, Nog eens u op.…

Welk een ras, welk een stam!…

Een stam wast zich met melk: zo ontstaan dan apen. Een granaatappel bestaat uit gestolde tranen van de profeet. De geloofsbelijdenis, er zijn foto's van, staat geschreven in een bladerdak. --------------------------------------------------- uit: 'Mijn vormen & mijn gedichten', 2000.…

Stap maar in deze foto voorzichtig De wanden...puur goud voor het oog herfst...de maker najaarszon de kunstenaar Tast maar raak stam tak en twijg aan met vingertoppen en later met de kom van je hand bladgoud heb je in handen als het al niet ritselend is gevallen.…

Zij zijn vaak stukken roomser dan de Paus Hun fundament is in beton gegoten Aan Allah´s stam zijn zij de ware loten Zij weten van het naadje van de kous Ze scheiden graag Gods koren van het kaf De Kafir oogst zijn zelf gezaaide straf…

Een stam zoals de eik Geen rang maar gelijk. De een een schilder van t 'HOUT De ander schrijver in 't WOUD. Meander de wegen met pen en eerlijkheid. Mooi zo deze gelijkheid.…

te machtig en te veel waar hij geboren wordt sterft hij ook als na stil gestreden verloren strijd zijn hart gebroken de ziel ontworteld hem zijn takken vermorzeld worden met de motorkracht van de machine die ook zijn stam dan opgraven zou uit de grond waaraan hij ook groeide…

ik herinner het mij nog ik trok het bos in de ceder had zijn takken op klimhoogte gezet ik ging voor zijn kruin als een wilde kamperfoelie verleidde een goudvink dresseerde wat boomzwammen tot ze in cirkels rond een stam dansten zong mijn hoogste lied ja ik herinner het mij nog zo voelt de vrijheid…

dorst kleeft aan kuiten waar bloed gezogen wordt het vergezicht ontbeent rook kringelt uit rieten hoeden ritme stampt stam op steen zinderzweet hangt boven aarde waar donkere silhouetten met de zon ondergaan…

Breeduit verheft zich een aalscholver op een hoge kale stam. Beneden verstommen de meerkoeten. In de wade van het water twee zwanen.…

wil de horizon voorbij maar ben getogen uit vette klei die veel te vaak verdronken is ze zuigt me terug als ik ontstijgen wil de wortels lam de stam weer te beschonken is dan wuiven slechts mijn bladeren door geestrijk vocht dat in het sap van aderen verruiming en vergeten zocht…