8041 resultaten.
Onzekere toenadering
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Het voelt
dat het lijkt
of het kan
maar vraag niet hoe
ten koste van wat
op welke termijn
wil je er over denken
ooit over praten
hoe het voelt
als we elkaar
zouden verwarmen
in de kou…
Versmelting
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 203 Zacht is de wind die lippen streelt
van geliefden steeds dichter bij elkaar
op zo’n lentedag waarbij de wens
de tijd vertraagt tot eeuwigheid
Toch blijven woorden loze letters
zolang ze niet in beeld verschijnen
is het smachten niet te horen
als het niet hardop wordt geboren
Leg een zachte hand op een warme plek
waardoor beiden in elkaar…
jouw tederheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 138 wat mezelf het meest eigen is
geef ik uit handen
wanneer jouw tederheid
de boventoon voert
een aanzetting tot ontbolstering…
Liefdes 4
gedicht
2.0 met 118 stemmen 64.361 Geef mij je wellust, ik wil mijn ontij vieren,
Vergruis de steen waarop ik stoot.
Krauw mij tot regen, vervloek mijn tranen,
Omhels mij met jouw primitiefste leed.
Want beeld op beeld bega ik mijn sterven,
Uit alle tijden roepen mij jouw woorden aan.
Ik wil jouw naam niet in herinnering dragen.…
onvoltooid applaus
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.196 kort voor Tarifa rechts
kronkelt een nieuwe asfaltweg
glimmend haast spiegelglad
richting zee
daar kruip je dan
bijna tot in zee
tot op het strand
o stad
zo diep gelouterd
tot in je grauwe stenen
het is hier stil
het is hier beter
niet te spreken
want stenen
spreken niet met woorden
maar met beelden
het forum ligt verstomd…
Geheime liefdes
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 306 stukken verdriet
dacht ik in steen
een beeld te geven
mijn werk brokkelt af
de dagen zijn gekrompen
handen in gepeins verzonken
ik hakte op herinneringen in
maakte een sterk begin
het is bij pogingen gebleven
liet mijn harten bloeien
maar de stenen bleven koud
er konden weer geen tranen vloeien
sleep mijn puin
naar de ravijnen die…
De stenen bleven koud
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 268 stukken verdriet
dacht ik in steen
een beeld te geven
mijn werk brokkelt af
de dagen zijn gekrompen
handen in gepeins verzonken
ik hakte op herinneringen in
maakte een sterk begin
het is bij pogingen gebleven
ik liet mijn harten bloeien
maar de stenen bleven koud
er konden weer geen tranen vloeien
ik sleep mijn puin
naar de ravijnen…
Op de dood van Sterre
poëzie
4.0 met 119 stemmen 17.632 De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen,
En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied
Waar zij de Godheid, waar de Godheid haar beziet,
En, voegt het lachen daar, belacht mijn ijdel wenen.…
Jij
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.177 Rondig silhouet tegen stenen achtergrond, nu.
Geprojecteerd door dezelfde zon, die
je lange haar ooit golvend deed stralen.
Na maanden had ik je.
Vastgehouden en nooit meer laten gaan.
Zelfs je beeld niet losgelaten.…
Huid
gedicht
2.0 met 33 stemmen 10.889 Een doos of vaas kan zich
geen beeld van iets anders vormen.
Zij zijn alleen een deel van een
omgeving voor een mens of dier.
Zelf vallen zij samen met hun huid
van steen, karton of een ander
materiaal. Zij kunnen nooit een
uitbreiding ervaren. Voorwerpen
zijn gedompeld in een afzondering
die nooit kan worden opgeheven.…
Steen op Steen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.417 Steeds als Henk weer ging verbouwen
en met stenen liep te sjouwen
voor een muurtje dat hij maken zou
dan was hij de sigaar
want zijn vrouw die er op toe zag
en als sfinx er op de bank lag
klaagde meters steen en been
en gaf hem zinloos commentaar
Zeg Henk, je moet het zelf weten
maar je bent een steen vergeten
en dus zeg ik het maar even…
Steen-voor-steen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 109 'k Was thuis en
Dacht dat ik droomde
'k Was daar en
Zei tegen mijzelf:
Voor áltijd
Nooít meer eenzelfde
N-E-G-E-N - E-L-F…
Steen voor steen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 207 Ik kan niet dichten
al sla je me met een hamer
ik kan wel mooi zingen
vraag maar aan mijn badkamer
Toch heb ik een blauw vermoeden
dat er een gedicht in me zit
of een lied van verlangen,
belofte, liefde en gemis
Snelle dagen splijten ons uiteen
en voegen ons weer samen
steen voor steen metselen we aan dit huis
en nestelen ons in geborgenheid…
[ Een steen op een steen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Een steen op een steen
op een steen, zo klim ik steeds --
verder naar boven.…
Steen voor steen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 489 ik bak de
stenen zelf weer
heb genoeg geraapt
met wat voor handen was
uit rotsen die een
levenlang partij beloofden
in voegen slechts een fraaie
schoorsteen deden roken
de fundamenten delen we
steen voor steen zal
ik gaan bouwen met specie
om samen van te houden
zie je ogen in het
nieuwe licht verschrikken
door de open ramen…
Engelse tuinen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 111 Engelse Tuinen
Zo prachtig aangelegd, heel veel kleuren
Genieten van alle geuren
Mooie, steile wandelpaden, stenen in het water
Gelijke paadjes voor mensen met een rollator
Leuke prieeltjes en mooie beelden
Vlinders en bijen, wat een weelde
Opeens een Italiaanse villa
Een Roomse tuin, een vleugje Italia
Zalige bankjes om op neer te strijken…
(2) Afscheid
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.646 Het is die hardheid van de beelden
die de tijd deed huiveren.
die ogen vulden vol ontzetting
maar waarvan geen prenten
in de lege lijsten staan.
Waarvan de stemmen schril
weerklonken en de schreeuwen
einderloos weergalmden
waar ze de stenen van de straten
met hun rode modder kleurden.
maar werd doodgezwegen tot
een niet bestaan.…
bijeen gegraven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 57 zang dans en spel
in beelden van
goden gestold
manshoge
roerloze krijgers
gehouwen in steen
achter maskers
wordt de geest van
de adelaar gewekt
heldere taal in zwarte
verf geschreven
het schrift met
pigmenten ingekleurd
vernietigde
droomwereld in
artefacten bijeen
gegraven…
Sonnet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.225 De wereld is dezelfde; overal
De blauwe hemel en de grauwe steden,
Drijvende wolken en, daar vér beneden
De velden en de mensen; morgen zal
Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
En dan zij gisteren was; en zonder tal,
Trekken bij zonneschijn, bij regenval
De dagen verder, als zij altijd deden.
Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…
rijkdom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 205 in alle rust slaat hij de deuren
open, laat het weer zachtjes
binnenkomen
zit verstild aan het erfgoed
van de dichter van beeld en kleur
om alledaagse zaken te verwerken
een luchtige plaats te geven…
Instrument
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Mijn lijf is als een instrument
dat bespeeld wil door een musicus
of een leerling,
iemand die er de juiste klanken
uit probeert of weet te halen.
Het hoeft geen bladmuziek,
maar eigen composities.
Wanneer hij één is met zijn klankbord
is er alleen maar melodie,
trillen de kamer en de planten
Daarna kan mijn lijf
weer andere dingen
doen…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
[beeld]
gedicht
2.0 met 21 stemmen 7.095 Hoe een beeld zich in je taal slaat, je
stem verspringt, je hert verschiet - hoe
zijn roos overloopt, de wijn van
eiken is, roemer voor stenen,
de tafel gonst van honing en
de uil met bos je mond ontkorft -
behoort bos zijn botten toe, vuur
zijn voltooiing, wat as - wat jij?
-------------------------
uit: 'Speling', 2005.…
In voeg en groef
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 73 nog spreken mij
de stenen toe
als ik ze raak
in voeg en groef
hun bestaan
is langs ons heengegaan
we hebben ze
niet eens zien staan
in woord en beeld
ligt alles opgeslagen
alleen bezitten wij
geen reproductiegave
maar in voelen
spreken alle talen
komen herinneringen
onze kleur en warmte halen…
Oorlog in dit hoofd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 307 Het is oorlog in dit hoofd,
Onbekende
Ongekende
Steden zijn
Door onophoudelijk vuur
Aan gort geschoten -
Geen muur blijft overeind,
Geen steen die op
De andere blijft staan,
Lucht vol neerdwarrelend gruis -
Wat er nog aan beelden bestaat
Wordt aan het zicht onttrokken,
Tot voor mijn voeten
Plots dit veertje landt
En onverwacht…
08.00 uur, 18 oktober 2013
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 171 hij denkt dat het veilig is
op de trein, beeld na beeld
gaat voorbij
er zijn kinderen
zijn handen veegt hij af
uit regelmaat
wie trekt er aan de noodrem
wanneer nieuwe wegen zich naakt wensen
langs een ander zijspoor
vergrijpt een man zich aan bomen, blind
en ongeremd
de wind is hem te hoog
elders worden namen gegeven
aan stenen…
een speer gepunt in rood
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 567 de zon weerkaatst niet meer
zindert in de zwarte steen
brandt jaren weg uit
eeuwen van voorheen
weer komen beelden los
van emoties uit die tijd
het overleven en bestaan
hun jagen was een strijd
generaties vreemde talen
zijn na elkaar vergaan
alleen hun stille sporen zijn
op de rotsen blijven staan
een speer gepunt in rood
betekende…
Steen is weerbarstig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 165 gedachten belijnen het beeld
in hakken boren en slijpen
handen voeren het uit
vingers verstaan
intuïtief de intenties
die ik ze stuur in creatie
steen is weerbarstig
maar alleen
met mij in relatie
ik dicht het
mijn zinnen toe
beziel het met vorm en glans
hij heeft mijn emoties gevoeld
geweten wat ik met hem bedoel
beeldschoon…
Uit de kale rots
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 347 mijn bloemen bloeien
stenen harten
gebeeldhouwd
uit de kale rots
ze zijn decor
voor al mijn smarten
de mannen
die ik heb gescoord
hun beelden staan
wat afgelegen
de hoofden fier
ze tonen trots
hun ogen hebben
nog dat koude
die mannen
hebben mij bekoord
scherpe randen
probeer ik
te polijsten
hun wreedheid
vijl ik bij
ruwheid…