Alle inzendingen over stenen tijdperk

Er zijn sinds juli veel café's failliet Maar vóór het tijdperk van de rookverboden Kwam dat ook dikwijls voor. Dus echt van node Lijkt een beperking van de regels niet En dingen zijn pas later wat ze leken Zo blijkt -bij voorbaat- achteraf bekeken…

De een weet zeker: al een twaalftal maanden Is onderhand dit nieuwe tijdperk gaande, De ander ziet vandaag als het begin. Maar welke grens er ook is overschreden, Toch komen wij niet los van het verleden.…

Men sprak dit jaar van normen en van waarden Van tot hier en verder niet, de maat is vol Van de prijs, de pil, de rekening, de tol De haat, de hel, de wanhoop en de haarden Maar dat het einde komen gaat van Studio Sport Zegt dat een tijdperk afgesloten wordt…

Het tijdperk “Trump” gaat eindelijk beginnen Het zal vast met de wereld beter gaan Al onze zorgen zijn straks van de baan Hij komt en ziet en zal ook overwinnen Misschien vindt u dit alles ongegrond Vergeef mij...ik ben dol op dom en blond…

Ik ben een steen. Geef me een duw En ik geef je te leen Een lawine van stenen, ruw. Maar niemand duwt. Ik blijf staan en ween Tot de storm luwt En weer ben, een gewone steen.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

Als een steen mij op de maag ligt Ligt hij mij niet in de weg Als een kei mij op de weg ligt Moet ik daar dan omheen Als ik een kanjer van een rots ben Beklim mij met een groot allure Kun je zeggen dat je die steen Met het meeste gemak hebt gehad.…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…

onze liefde was als een kostbare steen in een ruwe rivierbedding we werden ondergedompeld in de heldere stroom die ons kabbelend kuste het leven verliep als een rivierstroom die zich haast naar zee en zoals waterdruppels de stenen uitholt, zo versleet de tijd ons hart de steen is geslepen, gekerfd vol littekens het hart het heeft de…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…

er was eens een ezel die zich drie keer stootte aan dezelfde steen die midden op zijn pad lag de eerste keer was het donker de tweede keer had hij dorst de derde keer was hij verliefd hij zag niet waar hij ging hij leerde aan zijn nageslacht dit pijnlijk fenomeen elke ezel echter zal zijn eigen hoeven stoten .…

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

Wat in een tijdperk maakt een dichter? Als plotseling een door het slichte Gelijke hout breekt, en de ruimte zoekt, dwars door de christelijke gebeden vloekt, Maar in de avond is te vinden op de knieën Van stilte en schemering, en 't zoet Dat hij verwierf, afgeeft, en boet.…

Het einde van een tijdperk is meteen het begin van iets nieuws in je armen was het zo mooi. Het einde van mijn wereld hoe graag ik blijven wilde en nu verdwijn in het onbekende Het vervagen van onze wereld wegzwevend uit jouw armen terwijl de smaak van tranen bitter is.…

de kiem is gelegd voor de solidariteit overeenkomstig de wil van mensen de toekomst tegemoet zien jouw ziel is het genezend lied voor kostbaar leven dat je onbeschadigd door het corona tijdperk tracht te loodsen in eenheid met het orkest het eeuwigheid lied van de violen…

het einde van een tijdperk lijkt nabij ik hoop dat het beschaafde het nog redt de grootste muilen zijn helaas aan zet ze schreeuwen brullen kortom veel stampei een nieuwe zon komt altijd uit het oosten bestrijdt, verslaat, de aller stomste boosten!…

De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen, En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied Waar zij de Godheid, waar de Godheid haar beziet, En, voegt het lachen daar, belacht mijn ijdel wenen.…

in het tijdperk dat afstand vraagt kan toorn snelle vuren stoken met de boosheid van mensen die met ellenbogen schreeuwend de veiligheid van anderen roven het vertrouwen grof misbruikend dat niet het recht van de sterkste op de zwakkeren voorrang heeft is beslist de betere gouden gids de koninklijke kalmte en overgave als leidraad voor het…

De een wil nu snel geld met goud vergulden De ander wil z'n oliehandel kwijt 't Is hoe dan ook weer zeer van elke tijd 't Is immers iets met crisis en met schulden Wat is een tijdperk zónder een recessie? Maar de frequentie toont wel véél progressie…

Corruptie, fraude, óp is het geduld Protest zwelt aan, ook onze bond vindt dat er Een eind moet komen aan het tijdperk Blatter Die heeft zijn zakken nu genoeg gevuld We laten toch niet langer met ons sollen Maar hoor, de fluit..eerst lekker 'futebollen'!…

Jouw omarmen in een nieuw tijdperk op weg naar houvast en vreugde om keuzes te relativeren is in miniatuur geschilderd.…

Shamballah, Shamballah……… HET KRISTALLEN TIJDPERK IS GEBOREN.…

Lustig is het augustusleven. De zomer is onze gast. De vogels zwijgen. De heide bloost nog na in paars, maar dahlia's zijn voorlopig verre van schaars. Zwoel is het windje: hij streelt mijn blote bast. In het zenit en in het zuiden knipoogt weerlicht, zacht oranje als Aurora in het hooggebergte. De natuur raakt geladen, vol verwachting en sterkte…

ik leef, in deze corona tijdperk, ik adem vreugde leed virussen lust insecten fijnstof valse informatie in door de flanken van wie ik mag zijn, leugenachtige detectoren met een op een zelfreflecterend feitelijk waanzinnige waarneming ontmoedigen mij niet dat ik dat wil, maar dat umheimliche gevoel van het niet meer verbonden willen…

even een boodschapje doen toen gauw weer naar huis blij dat het gelukt was om de nodige afstand te bewaren blij dat er niet iemand van buiten de gevaren zone van anderhalve meter afstand pardoes mijn richting uit is komen lopen en dat ik dan niet meer bijtijds zou kunnen vluchten en niet meer zeker weten kon of ik nou wel of niet…

De stoomrein wist de mensen ziek te maken Nu doen dat Facebook, YouTube en mobiel Ze zijn funest voor lichaam, geest en ziel Ja velen zullen buiten zinnen raken Vooruitgang, daarbij aan te kunnen haken Vergt veel van hen met een verouderd stiel De stoomtrein wist de mensen ziek te maken Nu doen dat facebook, YouTube en mobiel Beroepen sterven…

o schrift waaruit mijn leven stil en rustig toekijkt naar een tijdperk waar ik opnieuw begin.…

ze liggen overal, op straat de genen van de zon in bos en park blauw en licht vermomd als warmte dezelfde schaduw het voorwoord is van riet en oever nergens uitstel gaandeweg in alle hoofden naar een gedachte aan een onbekend thuis een tijdperk als bruggenhoofd…