Alle inzendingen over sterkte

Een warme gloed Omarmt me, prevelt Rust tijdens m’n slaap Gedachten over later, glijden Langzaam langs me heen De ochtend komt, Steeds nader Sterkt de zon die Aan me schijnt, Dromen staken Maar ik waan me, in Jouw blonde maneschijn…

Troostende woorden, hoe lief of goed ook bedoeld Niemand kan voelen wat jij de afgelopen tijd hebt gevoeld Wil laten weten dat ik meeleef en er ook voor je wil zijn, zou willen dat ik het kon verlichten die vreselijk pijn Als je behoefte hebt aan iemand om je heen laat het me weten, je staat niet alleen Sterkte…

Corpus van gedachten Samensmelting van geest en ziel Axonen versnellen Het zelf en het wiel Elk moment in tijd Gevangen in traagheid De impuls sterkt aan Tot het moment van vrijheid Overdracht en remissie Stille duisternis ontfermt zich Het luide vonken bedaart Tot de herhaling, eeuwig…

Sterkte halen uit mijn eeuwigdurende hoop Ooit zal het beter gaan Verandering zal komen Ondanks alles, heb ik net zoals zij: negen levens.…

Ik heb weer meer te kiezen in mijn leven Dankzij mijn multifunctionele bril: Als ik de wereld scherp beschouwen wil Draai ik de beide glazen op min zeven En als ik even niemand meer wil zien Stel ik mijn bril gewoon in op plus tien.…

geluidloos was het bombardement fotonen op mijn huid zoals ook dat van straling die van 0nbekende bronnen komt mijn trommelvlies detecteert drukverschil van hoog tot laag selecteert bekendheid uit herinnering lokaliseert plaats sterkte en volume geregisseerd in tijd een pandemisch geluid hoe houden mijn gehoor en hersenen…

Dat onwetendheid slaapt en kennis kwelt Dat leugens worden geboren in de schoot van de waarheid Dat enkelingen wegkwijnen en samenhorigheid sterkt Dat haat woekert waar men liefde ontbeert en twijfel ebt bij vloed Dat ijdelheid het embleem is der dwazen Hoe afgunst de oogst is van onkunde En dat vriendschap als liefde is…

De wind in al zijn kracht sterkt aan Ik krijg een angstig gevoel dat alles eraan kan gaan. Ik blijf bij mijn positieven en denk aan mijn grootste liefde. Dan ren ik nog harder dan ik kan en zie dat dit de enige mogelijkheid is om te overleven. Al is het maar voor nu, al is het maar voor even.…

een blik in het gastenboek leert mij dat de noodzaak er is een rustpunt voor alle gezindten troostrijk gelegen op het hoogste puntje van de Zenderse Esch een plek zo verteld het boek mij die de mens sterkt en loutert en laten we dat nu juist zó nodig hebben in een wereld vol angst hectiek en onrust…

Sterkte aan familie en vrienden met dit grote verlies.…

Ga niet alleen door ’t leven Maar ga met God uw leidsman Hij wil u sterkte geven En heeft met u een plan. Ga niet alleen door ’t leven Maar laat u leiden door God Hij zal u nooit begeven Hij is bewogen met uw lot. God wil u veilig leiden Over bergen en door dalen Hij zal nooit van u scheiden Hij wil u met liefde omstralen.…

Voor de nabestaanden heel veel sterkte gewenst. De zee blijft verraderlijk.…

We wennen nooit aan ’t sterven, aan ’t loslaten, het afscheid; maar laat er dankbaarheid toch zijn, en hoop en sterkte. Laat licht vervullen dit duister, deze afgrond, dit moeten laten gaan, zonder waarom, zonder begrijpen.…

verkleur je zicht naar vrije wolken… door dit glas lijkt het niet veel jouw ademnood verrast je keel als razzia’s de straat bestieren veiligheid voelt zo beperkt het werkt niet, als een ander onderduikt – en stikt- het riempje strikt nog rond het hoofd maar toch je hebt er altijd in geloofd dat ooit de lucht jouw adem sterkt…

En ik schaam mij niet te belijden, Dat ik in mijn eenzaamheid ween, En mijn handen wring, en tot U Smeek om mij te helpen, want alleen Gij mijn Almachtige kunt mijn strijd, Mijn leed en mijn smarten verlichten; En mij weer moed en sterkte geven, Om dan weer te wandelen in het licht, En in een beter en vreugdevoller leven.…

ik zie je staan jouw silhouet tegen de hemel rakend aan een halve maan met een handvol wensen kijk je naar de sterren tot ze vallend gaan en jij de boodschap fluistert uit het diepst van je hart een vraag om sterkte en veel kracht want hoger aan het firmament ver boven het plejadengruis twinkelt een nieuw sterretje haar eerste leefmoment…

Over de zee, aan het westelijk strand, Ver van mijn Hollandse duinen en velden, Sterkt gij mij, krijgszang van Nederlands helden, Zing ik u, lied van mijn land!…

'n Warm vertrouwen in jou en mij sterkt het gevoel van het "ons" zijn. Want ik vind jou lief en jij mij... Dus kussen we de tranen weg, gaan verder waar we bleven, op weg naar onze toekomst....samen!…

Wat zit zij daar te dromen, kijkend door een raam, kwetsbaar zo broos, te overdenken tijden van voorheen, destijds een vrouw van sterkte, de spil voor haar gezin, zie haar nu zo kwetsbaar, denkend aan die tijd, van zorgen en bestieren, door druk van haar gezin, nu gekomen door de jaren, in die rust een oude dame, kwetsbaar en fragiel,…

Een bijzonder mens, een voetbalgod is niet meer R.I.P.…

Met iemand die kwetsbaar wordt kwetsbaarheid delen. Delen dat je angstig hebt gestaan waar nu de ander staat. Zeggen dat je daar nu samen staat. Samen luisteren naar de stem van hetzelfde verdriet. Samen dezelfde pijn ervaren. Is ongeluk delen, maar samen toch gelukkig zijn. Met iemand die kwetsbaar wordt kwetsbaarheid delen werkt wijzer…

De steen droeg in zich de tijd die haar hals sterkte en rechtte en haar wekte: ze droeg een steen. Het gelukkig moment de steen te ervaren als een bot van de aarde, voornamer dan ieder gewicht dat de geesten scheidt. -------------------------- uit: 'Veerstraat', 2001.…

je echo weergalmt op sterkte mijn verstand ...dat ik me steeds op jou baseer!…

Zij heeft zo’n lief gezicht, zo’n slanke taille, zulk ragfijn haar, en borstjes nog zo pril. ‘k Ben vijftien jaar, en wat ik van haar wil staat op mijn hoofd in hormonale braille.…

Wanneer ik de hoornen zie lichten over de barricades van je leven sluit ik mijn ogen en zie je stille tranen van binnen Wanneer ik de witte vachten voel langsstrijken onder mijn handen en de eenhoornigen mijn ogen vertederen wens ik je alle sterkte toe Wanneer ik in hun ogen kijk, eenhoornen van de nacht, schitteren zij nog mooier dan…

er lag iets op levers te drijven, gevuld tot overvol aan het gezond verstand met ons harlekijnen gelach spraken wij af bij het driemutsenpunt van humor, ernst en ironie betaalden goedgeluimd het gelag, als symbolische payage om de onbewaakte grens: een mensenleven over te steken het leverbootje zonk meteen, wij zetten onze jokers…

In vrijheid ongebonden leg ik mijn harnas neer verzorg mijn diepe wonden verzacht mijn harten zeer emoties laaien op gestreden in de tijd gedreven tot de top van een geleden strijd warmte wordt gegeven nieuwe tijden breken aan laat ons weer gaan leven met de zon in ons bestaan…

ik wist de kamer niet meer te vinden hij was wit en blauw van binnen met zitje en raampartij de geur was antiseptisch gesproken woorden kwamen langzaam terug bedachtzaam afgewogen zwaar van waarheid gedogen ik was verdwaald tussen zusters en witte jassen die elkaar beglimlachten op een professionele manier maar waarom was ik hier…

Hier zit ik dan herschrijf 't lied van verdriet dat ik nooit zingen wilde M'n emoties draaien rondes door m'n hoofd nimmer geloofd dat zingen m'n gedachten stilde Ik volg de noten schrijf mijn woorden op akkoorden waarvan ik nooit dacht ze te spelen Maar toch doe ik 't ik zing en schrijf blijf dolen op nieuw gevoel dat ik…

Het leven is geven, het leven is nemen het leven is geluk, en ook problemen. Het leven is lachen, het leven is huilen, het leven is hobbels, het leven is kuilen. Het leven is blijdschap, het leven is verdriet. Hoe iemands leven is, dat zie je meestal niet.…