Alle inzendingen over stil

De ochtendzon verwarmt Het licht gloeit Goudomrand geschilderd De dag begint Als een bloem naar het licht Badend in warmte Drinkend van dauw Reik je naar de wind Een moment van rust Intense kleur Heldere geur Het is stil…

Licht melancholisch menselijk tekort Vervat zowel in proza als gedichten De moeite om voor even uit te lichten Daar de auteur toevallig honderd wordt Want ach, 't is rond Carmiggelt na zijn leven Als Juffrouw Nifterink zo stil gebleven…

de zwerfjongere komt thuis de straat en zwerft hij gaat en komt weer thuis de straat meedogenloos schijnt de lantaarn haar licht op zijn gezicht koud en stil de straat waarvoor hij gaat en is gezwicht voor spijt te laat…

Tijd om aandachtig stil te staan bij egostrijd en plicht. Een nieuw jaar staat gereed. Geen toekomst, geen verleden. Geen tijd meer voor strijd, strijd die gisteren werd gestreden.…

Achtergelaten Door hen die Jou als een Van hun in huis Hadden genomen Geleidelijk aan de straat Verkozen boven het Stil leegstaande huis, Zit op het stoepje Voor het huis Ons op te wachten Ernaar verlangend Om ons in jouw Huis welkom te heten…

Een vers, al zijn de woorden nog zo klein, wil dagen lang in ons gedragen zijn met zachtheid en bewaakt in stil beraad, en als een kind in zorgen opgevoed aleer 't alleen, op eigen weg, voorgoed en veilig in de grote wereld gaat.…

Jij kruipt stil in me , warm lichaam houdt je vast Ik nestel me in je, met mijn ogen open lig ik in je schoot Ik voel je liefde om me heen Jij hebt me in je hart Ik hou onvoorwaardelijk van ons jouw Valentijn xxx…

Slechts een taal waar geen mond zich tussen plaatst ziet zich overal weerkaatst en heeft zichzelf verplicht steeds onverricht weer te keren tot dezelfde spanning stil en blauw.…

Wat klonk het mooi, We zaten aan de buis gekluisterd We deden onze ogen dicht We hebben stil geluisterd We hebben toen gevoeld Dat er een verenigd Europa wordt bedoeld. Maar een beetje minnestreel Heeft de baard toch in de keel!…

Stil op de lamp 's nachts zit je even lang naast mij iedere zomer opnieuw daar zit een verhaal achter land zacht verwacht een lach door tranen heen en iedereen blijft gemeen…

we lagen in het gras een pastelroze kleur betoverde het hemeldak we zagen hoe het licht stil verdween en hoe de dag zich schoorvoetend overgaf aan de zwarte penselen van de nacht we keken naar het onbegrensde rijk van de verbeelding…

Maagdelijk nog, blind door schoonheid, en eindeloos stil. Onder zoete balsem zijn beelden dichtgesneeuwd. Enkel een streelzachte adem geeft de zekerheid dat jij er nog bent.…

Omdat ik overal een grap vermoedde Was ik de hele woensdag op mijn hoede Maar aan het front bleef het verrassend stil. Totaal geen fopperij, zelfs geen flauw streven, Waar is de 1-aprilgrap toch gebleven?…

ZINGENDE lucht zingende wind - en binnen in, binnen de struiken ligt uitgegoten een donkere vijver en luistert en hoort, hoort stil verloren en denkt en peinst... Want van lente, van lente, Het zingt al van lente en zonneschijn.…

mijn hart is leeggedicht alle mooie woorden verloren aan jou de naakte waarheid hangt stil om mij heen antwoord mij verdronken en verloren in je ogen verlangend naar jouw woorden keer je om en word mijn pen beantwoord mij…

de hete adem van de zon drukt op de kale aarde in deze desolate vlakte waar het bijna altijd waait sta je stil bij de bomen kromgetrokken door de wind hoe lang duurt het vraag je voordat de rups verandert in een vlinder…

Zwarte randen onder haar nageltjes zorgen voor het schateren in haar dag En voor een nacht vol beelden van de lichte schaduwen die zij zag Verwondering is haar zo gewoon in haar element met haar bestaan droomt ze de nachten stil en laat ze de dag haar gade slaan…

De reguliere zorg lag maanden stil Omdat de coronisten voorrang kregen. Onnodig is het dodental gestegen, Bereikt wordt echter wel wat men graag wil. Coronavrij ga je dan in het graf, Zo komen we mooi van de wachtlijst af.…

Klim nu maar uit je eigen kerker van bestaan De mei maand geeft tijd om er bij stil te staan. De ondeugd komt vanzelf wel voort Die heeft zich zelden aan iets gestoord Echter deugd mag worden aangespoord Voor wie er nog nooit van heeft gehoord.…

wederom zijn woorden mij ontschoten, gisteren nog fietsten ze mij voorbij in grote getale nu blijft het ijzingwekkend stil daar een oprecht gesprek al langere tijd niet meer gevoerd werd was het desinteresse of bleek de winter niet koud genoeg voor een warme chocola…

Neem een moment om stil te staan. Vertraag uw moderne klok. Denk aandachtig na. Het is koffietijd.…

Zonder titel 1# Ik open mijn ogen en staar in het niets niets staart terug en haalt me over om stil te zijn... ik open mijn ogen en zie weer iets. Zonder titel 2# Ik ben klaar om te komen maar niet om te gaan ik heb nog zoveel dromen laat het licht nog even aan.…

geduldig wachtend langs de kant houdt hij de oppervlakte nauwlettend in de gaten of hij ook zijn oren spitst vertelt deze lang-nek niet op hoge stelten staat hij stil gelijk ‘n standbeeld totdat hij zijn spiegelbeeld kust…

Hij is keihard en toch is hij poreus Zo open van karakter en zo stil Bij regen maakt oom Zoab het verschil Hij fluistert leuk en druipt niet uit z’n neus Toch is er ook iets vreemds met hem aan ‘t handje ‘Hij laat geen sporen na,’ zegt neefje Jantje…

Diepe tranen altijd stil en versluierd nooit uitbundig slechts weemoedig introvert ingetogen opwellend in een enkel spoor omlaag weglopend op de wang onwillig de kin verlatend geborgen in de hand die de ogen wist…

Het zal stil zijn zonder jou, maar bedankt dat je mij liefde hebt kunnen geven.…

jij en ik lopen door een straat bij de splitsing staan we stil welke weg nemen we ik sla de weg in en kijk om jij blijft bij de splitsing staan de dichtgeschroefde keel weet wat mijn hart niet binnenlaten kan…

Zij blijven er niet bij stil staan. Wie wel de afrit neemt, daalt af In Destelbergen of Heusden, Wat maakt het uit? Je komt er niet uit.…

het verdriet dat ik vergeten was is alleen maar stil geworden roerloos voelt mijn hart de zwaarte de vergane tijd sluipt verder weg jij komt steeds dichterbij ik wandel van boom naar boom van jou naar jou…

rondom de regenbogen innerlijke ogen stil en bewogen schrijf ik met sidderende hand mijn kerstgroet onder de avondlamp verstart om al de ademloze smart maar sterker dan de pijn zal de lamp voor mijn voeten zijn dat in een dorstig dal gevuld met olie voedt…