Alle inzendingen over stil en vredig

Soms loopt stilte zichzelf in doodse stilte voorbij…

Er leeft een stil leven in mij, telkens als ik een nieuwe ademhaling ontvang. Een stil dankbaar leven in mij, dankt jou van harte, goede vriend... Een stille Petra bidt voor een stille wereld. En ik hoop op, ik geloof in volledig stille stilte. Er is een stilte in mij... er is een stilte.…

je ligt er zo stil een glans op je gelaat lijntjes, fijntjes kunstig besnaard de handen rank en wit rustend op je tooi je oogt zo vredig verheven mooi en och, ik kan het niet beredeneren waarom een leven een fonkelend kristallen glas brak in talloze scherven de schaduw zijn best deed zich deze zonneplek op aarde te verwerven…

Ik besloot niet verder te gaan, dit vredig geheel mocht ik niet verstoren en stil keerde ik terug op mijn schreden. ------------------…

onder donkere wolken uit het grauw Het is doodstil, nochtans niet vredig ’t lijkt op mij, van binnen vol rouw De nacht is stil, de nacht is te zwart uit het oosten nadert al de dageraad Door het straatleven vreselijk gehard kijk ik wel..wat mij te wachten staat De nacht is stil, de nacht is van mij doch is een oneindige nacht van lood…

Achter het bureau in de werkkamer Die ze de verloskamer noemt Is haar verdriet geboren Ze heeft het inmiddels te slapen Gelegd, vlak achter haar scherm Waar het vredig is en stil Het werd losgemaakt van haar En aan zichzelf teruggegeven Het schreeuwde angstwekkend Maar er werd gezegd dat dat Juist een goed en een gezond Teken was…

de vredige overgave Gisteren schijnt wel erg lang voorbij evenals de hang naar die aards have Nu mijn allerlaatste dag is ingegaan en de zon ophoudt mij te beschijnen Treed ik vredig uit de dood vandaan en sluiten achter mij, mijn gordijnen _____________________ De lieve reactie van mijn echtgenote: Heel mooi, maar wacht er toch maar…

ik zie het al voor me niet alleen het kerstkoor, ook alle kerstkerkgangers dragen gele hesjes snel omgedoopt tot de gele 'kerstjes' de overvolle kerken verkondigen een geel protest van dat wat al 2018 jaar geleden beloofd was maar de armen van nu nog niet weet te 'berijken' stil, vredig en moe geluisterd verlaten ze de kerken de…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

de kerst is opgetuigd het parelhoen loopt door het huis te watertanden het is er weer de sfeer van toen en het menu is dit jaar allerhande het kind vindt zich als altijd vredig in de kribbe, het onbevlekt ontvangen staat met Jozef stil te bidden de os zijn tanden zijn gepoetst en dat maakt het salaris van de dierenarts weer…

Als mijn vader weg is hangt zijn sfeer nog in de dingen Alles is stiller, maar vredig-stil Stof dwarrelt in de zon de radio speelt zacht en mijn moeder die neuriënd haar werk doet draagt de gloed nog van zijn zinnen ik speel wat op de grond Voorbij het venster ligt het weiland en de weg waarover soms een auto rijdt er zijn wat straatgeluiden…

lucht in de verte klept het angelus uit de kerktoren ik ben stil en blaas een zucht want hier ben ik geboren…

IK slaap, rustig en vredig. Ik slaap, met de dekens om me heen. Ik slaap. Ik droom, over allerlei dingen. Ik droom, over spoken en spinnen. Ik droom. Ik slaap, rustig en vredig. Ik slaap. ZzZzZ…

Doodstil als men het hoort, het fluisteren van kastanjes op de bemoste grond waarin we kiemen na de daad, die intens luid en vredig was.…

ik sta voor het raam en ben alleen mijn adem wasemt op de ruiten geen vogel die ik al hoor fluiten het is zo vredig om me heen alles slaapt, het is nog vroeg stil dwarrelen vlokjes naar beneden vormen een sneeuwwitwollen laag nog door geen mens of dier betreden maar niet voor lang, de klok slaat zes de mensen zullen gaan ontwaken de dieren…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

als jij zacht mijn lichaam streelt voel ik gedachten dwalen in tijd waar rust nog schreeuwt om zwijgzame verhalen die geruisloos zijn ontstaan zonder enige pretentie vredig, kalm doch aangenaam als in een andere dimensie vergeet ik leegte om me heen geniet ik stil en huiver van de stilte heel alleen die schittert, puur en zuiver want…

Stil te staan in gedachten staren in het niets. Stilte, ook al waait het om je heen, krachtig, soms met regen, donderslag: BOEM! Natuurgeluiden, luister, luister, luister.. totdat de stilte weerkeert in jezelf. Vredig. Tevreden. Rustig. Sttttt... Stilte.…

MET LEGE OGEN STAREN Met leeg gehuilde ogen staar ik in mijn diep donkere duisternis Wijl ik stil in mijn kussen snik weent mij ’t hart van droefenis Zachtjes vertel ik mijn verhaal wijl mijn kussen vredig luistert Wenend fluister ik het allemaal hoe de wereld rond mij duistert Zwijgend hoort het kussen mij terwijl ik zachtjes…

Ik droom een droom van een mooie Kerst, die er misschien komt, Ik droom een droom van een vredige Kerst, die er zeker weten niet komt Want de nachtmerrie overspoeld als een ware tsunami alle vredige gedachten die Kerst in zich heeft!…

Terwijl het laatste gedicht het tijdstip verteert staat de maker geledigd op van zijn tafel hij reinigt zijn vleesmes en kijkt uit het raam op de sierbestrating zieltogen de bladeren verlost van hun zomer, de windengel hurkt in het eeuwige onkruid en wacht tot er tijd is dus vredig de avond vol afscheid en oorlog wereld waarheid en liefde…

als vader schreit huilt de kinderziel hulpeloos als het kind huilt troost moeder zijn geschrei als moeder schreit brengt het gehuil het gezin bijeen…

blote voeten, lange haren mondharmonica en akoestische gitaren liederen van protest peace en vrije liefde die dorstig werd gelest meisjes dansten in de zon niemand die zich stoorde aan een nozem of een non slapen in een geleende jas love was all en het leven paste in je canvas tas…

In alle stilte, kijkt de zon neer op de aarde, die ontwaakt fris aanvoelend stralen Gevoelsmatig verwarmend felle steken van de zon dwarrelen neer op de grond Zonovergoten schijnwerpers dragen toe tot de pracht van een lente dag met zon Lucht gedrevenheid, warme wind geblazen en meegetrokken door die enkel schapenwolk!…

En dat is Kerst is al zijn glorie zonder dat je al teveel hoeft te geloven Dat is Kerst, om stil te staan bij Hem, dat is Kerst niet perse wit, omdat je nooit van tevoren zeggen kunt Dat de sneeuw zal vallen, net zomin als we zeggen kunnen dat er overal Vrede op aarde zijn zal. Vredig Kerstfeest.…

En vertel ook dat mijn gloeiend verlangen is verdwenen in een grote wolk van vredige stilte.…

aan het einde van de wind daar waar alleen stilte hoorbaar zal zijn wil ik je ontmoeten om samen in alle rust te kunnen genieten van wederzijds aangenaam tot de late avond ons vloert…

Ze staan allemaal om haar heen verbijsterd fluisteren, terwijl ze niets meer hoort. Voorzichtig raken ze haar aan alsof ze breken zal, zachtjes. Tranen rollen, ongeremd voor haar, die daar ligt in haar doodshemd. Te snel, veel te snel ging ze, veel te jong ze staan om haar heen: Maar zouden alles geven....…

Als straks de klokken luiden door de stille nacht Loopt hij eenzaam door de kille donkere straten Hij komt van ver en niemand die op hem wacht Hij moest huis en haard en familie verlaten Nu loopt hier verdoold als een ontheemde Nergens wacht een rust plek of een warme haard Hier is hij slechts een paria niets dan een vreemde Slechts herinnering…

In dat eeuwigdurend lijkende stil-punt-moment is dan nog slechts vredige rust mijn deel !…