15750 resultaten.
Begraven
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.689 We huilen lachen
Om wie je was
Lief heerlijk mens
Het missen is enorm
Rust nu maar vredig
Stil gaan wij naar huis…
zoals vandaag
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 1.070 er hangt mist in het dorp
en even sluit ik
mijn woorden
de liefde is groot
en langzaam waar
ook voor verte
van blad en vogel
geen uur zo stil
in vreemd gepeins
als niets dan vrijheid
zo vredig mag
ik droom mij wit
en onderweg
jouw rust in
nevel en dageraad…
JUNI-OCHTEND
poëzie
2.0 met 6 stemmen 925 Ik sta voor de open deur,
Nauwelijks bewust, in stil verpozen,
en mijmerend drinkt mijn blik de kleur
Van anjers, leliën en rozen.
Dan, vredig, fluistert hart naar geest
(Zo leest een vrome zijn getijden):
'Alles is rein, en alles feest,-
Het wenkt ook ons nog tot verblijden.'…
zwerfwind
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 915 het afscheid duurde
een tijdje
van wit naar
ongeschreven regels
hoger
naar de horizon
en zo tot de avond
jij en ik werden
door het houden
van de vlinders
en sneeuw, stil vredig
op het bed
je adem blies
de vleugels aan elkaar
en alles wat je
te zeggen
had
ik luisterde naar de wind
zoals een vogel
blauwachtig…
Zee sfeer
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 107 Vredig gevoel uit de golven ontmoet
Zee sfeer laat gedachten bruisen
Eb maakt langzaam plaats voor vloed
Zonlicht zal golven doorkruisen
Gedachten worden stil
Voeten voelen zilt
Schelpen die aan je voeten stranden
Een sfeer die innerlijk mag landen
Meeuwen aan de kustlijn
Ze overheersen de blauwe lucht
Loomheid na intrekkende rust
Vredig…
Het mooiste kindje
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.926 Ze was een engeltje,
zo vredig en stil.
Ze voelde koud maar heel zacht aan,
Het was Gods wil.
Ik zie haar oogjes nog stralen,
het was een wonderkind.
Ze had een glimlach op haar gezicht,
ze werd gedragen door de wind.…
Winterslaap
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.359 Ergens breekt de hemel het ijs
zo stil de dode bomen turen
en de kiezels zinken in de
kussende sneeuw.
Schaduwen slapen onder de naakte maan,
dromerige volte.
Zie het licht schateren van vredigheid
tussen de jaloezieën zinken gedachten
naar de bodem van een witte winternacht.…
Op de adem vam leven
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.282 Maar soms
als ik stil zit
neemt tevredenheid
me lange tijd mee
alsof ik op
een rivier zachtjes
word meegenomen
op de adem van leven
met een glimlach
in mijn vredige hart.…
het Beeld
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.202 Ik weet niet waarom juist dit vredig beeld
na zoveel enerverende jaren,
wat vaker door de dagelijkse dingen heen speelt,
wie zou er toen al,de toekomst ontwaren?
Wij werden naar elke windstreek verstrooid
op vreemde wieken gedreven,
geen van ons weet waar de onschuld van ooit,
geloof en het geluk is gebleven.…
Gevallen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 388 En ziet nog net hoe vredig het ooit was.…
DE JONGGESTORVENE
poëzie
3.0 met 8 stemmen 611 .'
Gij wist: - wij zwerven door dit vreemde leven
Bij vreugdes dag, bij droefheids duistre nacht,
Zoekend het woud waar liefdes klanken beven;
Maar eens vermoeid van aller dingen pracht
Vinden wij wat ons streven is gebléven:
Stiltes vallei daar 't vredig is en zacht.…
Vrede
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 983 De dood bevrijdt ons van dromen
hij ontstijgt het lichaam
de dood is immer vredig
en geeft toegang tot
iets wat wij niet weten
één ding is zeker
ergens in het hart van een ander
zullen wij niet worden vergeten.…
Een vredig thuis
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 105 Een fundament dat ons
past als een vredig thuis.…
Zonnespel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 71 witte december
morgen
zondag zonder
zorgen
de straten
onbeschrijflijk
vredig ingeslapen
kom mee
en zie
hoe schittert
toch
dit witte
pak
als diamant
op ‘t rode dak
en ‘k
weet dan
wel in
‘t hel gestraal
dat ‘t werk
is
van ‘t
zonnespel…
Muzikale dagen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 64 Bij het insluimeren van de nacht
en lichtend dagontwaken
hoor ik door het venster zacht
geluiden van schone ochtend
in koeren van de duif
begin van het vredig dagen.…
Pastorale
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Deze dag,
zo rustig en fijn,
kon het maar altijd
zo vredig zijn.…
4 mei
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 99 Twee minuten stil
het is heel even
mensen hebben
voor onze vrijheid gevochten.
Twee minuten stil
het is heel even.
Met gedachten ben je twee
minuten stil.…
dood
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.917 stil in een kist
bleek en wit
gedachten overal
maar nooit uit m’n geheugen gewist
stil in huis
en kist in de hoek
hier was ze thuis
moeder en dochter
allebei dood
te fanatiek om zo stil
te liggen in een kist
netjes opgepoetst
een raampje erin
bleek en wit
vredig in een kist
mensen komen en gaan
gedachten zo verschillend
maar toch…
linde catharina
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 642 zo vredig ademend
de armpjes gespreid
zeven knuffels op rij
ook die zachte dikke beer
ze waken stil
de ganse nacht
in de prille ochtend
is elk beest verhuisd
naast het ledikantje
liggend komen ze bij
zij houdt kraaiend
staande de wacht
iedereen
is nu echt wel wakker…
Stil werd onze zomertuin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 Stil werd onze zomertuin.
Vredig ons bestaan.
.…
In memoriam
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.600 Het is zo stil, dat het bewegen
van 't licht wordt of een ver geruis
van vleugelen ging door het huis
en of zich engelen om u negen.
Het is zo stil en wit dit rusten.
Zo slapen enkel Gods gekusten,
zo vredig licht en grondloos diep.
De tijd valt lang voor hen die waken.
Maar God zal samen wakker maken,
die Hij gescheiden tot zich riep.…
Kind van de zon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 Dat jij een kind van de zon was
de vroege seizoenen van je bestaan
daar hadden gebloeid waar vandaan
jij noodgedwongen moest gaan
met niets in je koffers
daarover wilde je liever niet praten
toch heb je me eens verteld
hoe je op het executieterrein
van de gele soldaten de laatste
minuten van je leven aftelde
maar waarvan je zus je bevrijdde…
Nu er die stilte hangt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 84 geweest
wat heb ik ooit geweten
dan enkel maar het heden
van wie mij borgen in hun schoot
onzichtbaar voor elk oog
altijd onuitgepakt gebleven
hun koffers in die donkere hoek
met niet te openen sloten
soms snerpten heel opeens wat kreten
als ijzel door de kamers
ontweken stille tranen
de beklemming van mijn vragen
en nu het stil…
Draken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 34 Het is gewoon weer dat fragment
van in pyjama zitten
schoongeschrobt door mama
tandjes net gepoetst
Paulus de boskabouter luisteren
voor Eucalypta huiveren
en hupsakee dan gauw naar bed
zie je de draken op de muren
vuurspuwend en schuimbekkend
happend naar je kinderhoofd dat
wegkruipt onder zware dekens
waar is je teddyhond gebleven…
DE DAHLIA'S
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 139 Het klopt toch
dat ze zich hier overdadig ontvouwden
onder jouw zorgzame handen
vanaf hun eerste knop jij
hun rijping volgde met
waren het liefdevolle ogen?
en ik menigmaal
op dat pad aan de zijkant ...
nog voor mijn lippen
woorden konden vormen
'niet hier spelen' riep jij alleen maar
als een getalenteerde bloemist
gaf je voedsel en…
Schemeravond
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 872 Een vredige stilte schrijft
woorden neer
in een zacht gefluister
Een omringende rust daalt over
een schemeravond
in een stil ontluiken
Een onbewaakt ogenblik leest
blinde antwoorden
in een gezicht
Een tedere lach gebaart
een zwijgend begrijpen
in het kaarslicht
Mijn hunkerend hart bewaart
dit gevoel binnenin,
verwarmd door…
de mooiste show
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 184 De zon heeft stijl
en persoonlijkheid
zet iedere avond
telkens iets vroeger
dit vredige landschap
in vuur en kleur
ze vertrekt niet ongezien
het feest valt even stil
ze danst haar slotscene
en in haar zog
zuigt ze de kleuren mee
dempt het geluid
laat slechts de bleke maan
als wachter
achter…
Ergens langs een rivier.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 314 Een landschap met kerktoren en boerderij.
Een beeld pittoresk van aard en alles
is daar bedaard.
Daar waar vrede heerst en rust.
De zon op de weiden door sloten omrand.
Veel groen en af en toe rode en rieten daken.
Een gehucht ergens langs een rivier waar je
in de winter het vriezen hoort kraken.
In de verbeelding spreekt Anton Pieck en…
Verstild
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 77 Vredig en sereen kadert het haar grenzen.
Ze spiegelt hemelblauw in licht bewegen,
schittert en verdiept zich zonder reden,
met alleen een klein verdwarrelt licht geruis..
Het water zingt.
Zachtjes, wat alleen,
het zwijgen horen kan.
En wie, het echt nog wil..
Stil..
Krakend, onbedaarlijk, stil.…
de stilte voorbij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 164 ik lig wakker
ik lig te luisteren
het is stil in de kooi
stil
vredig
hoor ik
stilte
- mooi
ik luister
beter
verder
dieper
door de diepste stilte heen
en daar ...…