Alle inzendingen over streepje

in een land van groot verdriet regent het meer dan goed voor je is chagrijn gedijt op drassige grond geluk daarentegen is gebaat bij warmte 'de regering treedt af na een motie van wantrouwen over het weer' met de moed der wanhoop zoeken mensen naar een streepje blauwe lucht een straaltje zon en iets dat in de verte op geluk lijkt..…

een aantekening klein, in zwart gestileerd herinnering aan later en nog later te vergeten streepje humor in de kosmos die vooral ernst heet te zijn hij verteert zijn agenda als een koeienmaag de kiezel op niemandsland gevonden afspraak met de toekomst ooit eerder daar neergelegd als de vreemde eend die bijten zal hoopvol, dat en niets…

handig bekeken vanuit 't buitenland in Nederland griezelt men ervan volgens azië/midden oosten een subliem plan jonge kippetjes zo lieflijk amper genoten van ieder streepje zonnestraal voor hen banaal bekijk alstublieft dit erbarmelijk lijden op de site stel vragen voordat u/jij de pizza smakelijk op gaat eten lieve…

zijn, het is als poëzie een streepje woord dat drijft in het boek van iemand anders die al eerder was en teruggekomen is om het verhaal af te maken het is de nevel boven heet water dat zich een weg vlucht om elders samen te klitten tot een volmaakte druppel klaar om zich te laten vallen tot een opgedroogde vlek die langzaam aan vervaagt…

Een streepje muziek, niet meer te houden, geen beweging je teveel Toch schuilt er onder dat vrolijke in jou een groot verdriet. Doch mensen die je niet kennen, merken dat "droeve" niet. Ik wil je zo graag helpen, ik weet alleen niet hoe. Ik hoop dat ik jou tot steun ben in wat ik zeg en wat ik doe.…

voortduwt Die zijn geasfalteerd Met verdriet en pijn, In volstrekte eenzaamheid Het stukje korstmos bewegingloos Liggen blijft, de weg naar Het licht die in het Begin oneindig lijkt En alleen lijkt Op te houden als ik Deze aarde verlaten heb, Is daar ginder in De verste verte Nog net voor ik Deze wereld verlaten zal Een streepje…

Ieder vingerputje of streepje, is uniek. Wanneer het af is, heb ik toch nog altijd kritiek.…

geel in omdat het prima bij het tafelkleed past ondertussen doe ik wat verf op de kwast die moet zorgen voor een prachtig begin vanaf mijn kruk geniet ik van het uitzicht en zie hoe de schaduw haar lijf bespeelt dat tussen de tafel en haar zelf valt in haar verzenboek schrijf ik een gedicht met de kleur die ze mij had medegedeeld dat ene streepje…

Hoe zet ik het accent áigu op de á - è - í - ò - ú streepje links of rechts gezet heb vroeger niet goed opgelet. Allen die spreken in dialect zetten de klemtoon incorrect maar de Groninger weet weer goed wanneer hij ij of ei schrijven moet.…

je lacht altijd als een stralende hemel wolken en zorgen voorbij toch ken je ook periodes met stilte niet geheel spanningsvrij een heerlijk mensenkind dat echter op de grafiek het streepje gewoon niet vindt kil en secuur is de diagnose gesteld niet normaal wat dan wel want jij kleurt het leven met een extra accent ik stimuleer…

ex-excellentie Verdonk zaterdag op tv zichtbaar door vele ereleden Eén hunner trachtte haar vals te paaien bood Rotterdam voor over twee jaar aan terwijl de kiezers daar dan over gaan maar Rita liet zich geen oor aannaaien Typisch VVD - blij van betutteling bevrijd gaat zij voor liberaal door op enkel spoor met in de maasstad nu al een streepje…

onbeschrijflijke snelheid buien hagel striemen met geweld vanuit een kudde razende wolken de weinige meeuwen ineengedoken hun neus in de wind altijd maar de wind die huilt tot oren tuiten die golven doet wentelen en uiteenspatten die sneeuw in 't zand laat happen het wordt nu toch stilaan tijd voor wat klaarte tussen wal en waterkant een streepje…

De laatste pil lag op haar hand de pil die haar moest verlossen Dacht ik doe ik wel goed, want kan deze pil alles wel oplossen Ze aarzelde een klein ogenblik want die stap beangstigde haar Eerst maar een streepje lipstick en ja daarna moest ‘t dan maar Ze staarde nog even in ‘t glas of dat haar opzet wijzigen kon Ze zonk terug op haar…

passer solitarius vanmorgen voor het eerst monster ik mijn makker om den brode: mahonie glanzen de veren en een vleugje wit na onze sobere communie hipt hij het tafeltje af en vliegt naar een hoge boog van walviskaken daar zit dan op de nok een eremiet hij tuurt de wadden af in duizend eeuwen een streepje dichter bij de grote zon…

kleuren waren wel in trek jij voelde je door even raken al besmet het was pigment dat volgens jou geen ruimte gaf aan andere mededingers maar alles meteen bedekte ook de vingers het vlekte jij was uren bezig omdat schaduw lekte dat weg te poetsen en terug te keren naar het eigene van normaal jij bent net als ik dol op een streepje…

En terwijl de ijle ruimte zich plots met Händel vult en ook een streepje Bach hoop ik stil dat dit moment mij bij zal blijven tot ik zelf, gevat in tijdloos kleurpalet opstijg naar het Al.…

En terwijl de ijle ruimte zich plots met Händel vult en ook een streepje Bach hoop ik stil dat dit moment mij bij zal blijven tot ik zelf, gevat in tijdloos kleurpalet opstijg naar het Al…

Het laatste streepje op de kalender gezet zenuwachtig ga je naar bed stilletjes versieren pappa en mamma de boel natuurlijk ook je eigen stoel en je hoedje van papier dat hoort er bij als je je verjaardag viert je ogen stralen al van pret als je wakker wordt en je komt uit bed dan begint voor jou het feest eigenlijk ben je een beetje bedeesd…

Komt er in de natuur een rechte lijn voor denk je; de horizon is er een en de zgn. pijpestelen als het giet, spiegelbeelden in een waterplas, de lijn die ze van de wereld scheidt - alleen met je oog half in het water zie je dat precies; evenwicht is ook zoiets, een vrouw als ze, de handen gevouwen om haar knie, met je praat, het tere streepje…

Elke dag een streepje ouder je kijkt niet op of om en je wordt ergens in de ruimte aan jezelf of in iemand hebt gespiegeld je volgt een reepje pijnloos licht, waarin je probeert weg te glippen, je verkleint het doel zonder dat je de dromen hebt verteert, in een bekend gezicht dat tegen zichzelf en tegen de ochtendspiegel keert,…

pijn aan borst met daarin hart trekt op gelaat: grimas, vage vragen, streepje dood. hand tast, beroert pijn en borst, tikt hart op vingers: blaas aanval af, kies hazenpad. ziel valt voor hart op knieën: verklaar lichaam blitzkrieg niet, lichaam noch oud noch zwak.…

ik wil dwalen door het bos op zoek gaan naar een kantje mos het streepje gele maan alleen in vrijheid van beleven mezelf weer overgeven aan omgeving en natuur de stilte van het late uur bomen laten spreken fluisterend antwoord geven naar lichte ogen zwaaien zonder dat zij schrikken en meteen wegdraaien de grond weer voelen zonder…

Ween niet over wat verloren is, nu haar transparante schim op de golven van de winden rust, naast de leeuwerik in z’n eindeloze klim naar dát streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, een hemelse lampion in haar aubade de toekomst kust en aan het heilig vuur ontkwam, gebalsemd in een seringenbad, bron van geurend…

Zij kwam bij Oprah, zag en overwon Zij kende the Deep South, het arme zuiden Zij wist dat na Katrina klokken luidden En dat zij wat zij in zich had ook kon Had met gebaartalent een streepje voor Met bet-overgrootouders uit Uganda En een Ghanese oma uit Rwanda Die 'We Shall Overcome' zong in het koor School in haar fraaigetinte huid haar…

draai dan de knop opzij één slagje slechts naar het eerste streepje rechts Druk op aan, niet te hard en het wasprogramma start…

Op onze witte borden lagen mosselen, eens jong, nu gemarineerd in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen naast stukjes wijnrode paprika te zonnen in een streepje licht. We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist. Rondom ons terras werden de kramen afgebroken.…

Ineens kreeg hij bij Hem een streepje voor. Ja, menig zieke zou de man benijden: hij kreeg de galg. Het was voor hem geen strop: euthanasie bracht Saddam uit z'n lijden.…

Ween niet als dat al gestorven is, haar schim die op de winden rust, als een leeuwerik - in volle vlucht – naar de eindeloze kim en naar een streepje zonnelicht, die hij in vervoering kust, onttrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, haar vonken heeft mijn hemel opgericht, zodat ik aan de hete hel ontkwam, van alle zonden waarvan…

warmte met een ander kind verstopt achter een modderig stuk plastic als een klein huisje voor twee te koud om te slapen maar voor even niet helemaal alleen er is geen stilte in menselijk leed waar niemand echt telt je de ander in alle drukte zomaar vergeet en toch is er de lach die liefde verwacht er twinkelt steeds een streepje…

alles is relatief voor de soldaat die zo kwetsbaar blijkt te zijn als het commando van zijn oversten zonder overwegingen uitgesproken hem in de armen van de vijand drijft voorbij de uren vol glorie het bespieden van de ander het wachten op wat actie en een blinkend streepje lint na het schrijven van geschiedenis mag hij eenzaam kwijnen…