Alle inzendingen over taal beperking OR fragmentisme OR heelheid

Kwetsbaar je hand Scheef op het kussen gelegd Duim doelloos naar voren Vingers klein en teer Oogt je aandacht bevroren En lijk je in jezelf Te vondeling gelegd In liefde opgedragen aan mijn schoonbroer Anton, Stichting Hendrik van Boeijen, locatie Havelte.…

wees niet verlegen, jouw situatie is geen beperking maar juist een zegen. Want dat scheelt mij geen ene zier, ik wil dat je me zegt dat je het wilt proberen, en wel hier.…

Donzigzachte zalmkleur doorschijnend als water is de lucht en weer roze, helder de hemel de dag was goed zingen geluiden, sterven weg in zoemende snelweg veraf die onrust in mij waarheen met beperking alsof de adem diepte mist ontevreden, geen aandacht zorgbehoevende lotgenoten, verlangen dat bijt in je hart wie doet wat te weinig mensen…

Het hoofd dat functioneerde te allen tijde bleef draaien op volle toeren om mezelf te vergeven in het geheel der heelheid.…

Wij allen zijn monaden Wij dansen op en neer Wij hinken heen en weer Op steeds andere paden Wij zijn bezielde vonken Op weg naar de mystiek De Akasha Kroniek Voorlopig vreugdedronken Wij vallen terug of stijgen Op weg naar het Niet Iets Naar Heelheid in het Niets Waar wij weer vorm verkrijgen En eindelijk ervaren Waarom wij pelgrims…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

dan door,,,,wil dat je een hoger doel vertaalt naar wezenlijke erkenning ik sta mijzelf dat wel eens toe immers over taal en scheppen gesproken, dan ruik je aan het uitzicht, de voortgang,.....je gaat er voor; mijn begeerte is zo geringer van belang…

soms is er genade, teveel voor een moment of beperking je gaat dan door,,,,wil dat je een hoger doel vertaalt naar wezenlijke erkenning ik sta mijzelf dat wel eens toe immers over taal en scheppen gesproken, dan ruik je aan het uitzicht, de voortgang,.....je gaat er voor; mijn begeerte is zo geringer van belang…

Wees je gerust vooral niet bewust van de beperkingen van het leven Maar vooral wel van de beperkingen van je geest en vooral van je lichaam En ben je vastgelopen, voel je helse pijnen laat je dan losmaken door Fysio Amsterdam bij monde en handen van Maarten Peter (MP) Horlings van Kirchhoff Fysio, 1e Rozendwarsstraat Amsterdam Jordaan Dan wacht…

waarom liefhebben beperken tot verjaardagen waarom niet verdagsecondes, verweekminuten en vermaanduren ook want nakende zijn ons beider vereeuwweken…

De ware vrijheid luistert naar de wetten: Hij stelt de wet, die úwe wetten achtte: Naar eigen hand de vrije taal te zetten, Is eedle kunst, geen grens, die haar ontkrachtte; Beperking moet vernuft en vinding wetten; Tot heersen is, wie zich beheerst, bij machte: - De geest, in enge grenzen ingetogen, Schijnt krachtig als de popel op te schieten…

jouw gebaar toont al zin en doel onze ego’s bemerken ongekende ruimte zonder zich te beperken in besluiten alsof grenzen zijn verlegd en intieme vrijheid is betreden waarin ons bestaan meer is dan de som der delen…

Spertijd van negen tot vier Helpt ons geen zier Net als die nepkapjes De volgende beperking? Gordijnen dicht, verduistering!…

ik tracht met mijn scherven, op de Plaza della Pietà, sprakeloos, weer heelheid te verwerven wanneer ik oog in oog sta met de fontein waarvan de stralen huilend de leegte erven, van de val verhalen en druppels uiteenspatten op reeds uitgesleten groeven van de marmeren Moeder, zodat ze verpletterend een verlies vertalen ik zoek…

Schiet de denker neer drijf gedachtenloos weg naar die andere wereld waar eigen beperkingen onbelangrijk zijn omdat ze tijdelijk niet meer bestaan…

Ik heb stoer teruggemaild, dat ik benieuwd ben naar de vrijheden en beperkingen van die opdracht, terwijl direct contact met wildvreemden en het aangaan van afspraken niets voor mij is, maar omwille van het resultaat wurg ik de beperkingen in mijzelf graag even tot zwijgen, al weet die argeloze niet dat ik er zomaar het bijltje bij kan…

laat ze diepwortelend in eigen aard zichzelf verheffen tussen hemel en aarde hun schoonheid geven ons leren zonder beperking te leven…

in ingetogen evenwicht verweven we de verhalen van toen en nu met elkaar zwijgend nemen we alles het liefste voor lief ware meesters in de beperking…

de leeuw weet hoe hij het als leeuw goed doet hij weet waartoe hij zich beperken moet meeuwen weten waar te vliegen waar te zijn ze doen dit nu en toen al eeuwen ze beperken zich tot hun wezen – ze zijn meeuwen de hond nog steeds een hond maar ergens ook nog een beetje wolf waaruit hij ooit ontstond hij begrijpt de mens erg goed maar…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Rondom het hoofd, als resultaat van heelheid? Of als een krachtveld dat men Aura noemt? Een fijn Charisma, dat zich onverbloemd Manifesteert in eenvoud of in veelheid? & dat waarneembaar is, niet opgedrongen? Erkend, herkend, door iedereen gevoeld? Een stille ziel, van tweedracht schoongespoeld? Realisatie uit de kern ontsprongen?…

De trein van mijn dromen staat voor mij klaar met open armen zonder drempel vanaf het perron ik stap in en ga zitten het landschap glijdt voorbij ik lees een boek met koffie uit een stevige beker De trein van mijn dromen rijdt naar alle steden overbrugt alle rivieren zonder geregel of gevraag komt hij naar me toe en gaat waarheen ik wil…

Een mannetjeskat, noemt men meestal een kater Hoe noemt men een mannetjesrat, soms een rater zo heeft het NEDERLANDS verschillende kwalen Niettemin is en blijft het, DE TAAL DER TALEN.…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een stugge…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op de achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Maar kun je de vraag beperken Tot enkele aardse werken?…

elke keer als ik aan je schrijven denk schieten onmogelijke werelden door mijn hoofd beelden beperken om toch te beginnen moet ik me beperken tot eindeloos een gevoel voor jou dat ik koester zoals ik me in jouw uitstraling koester zoals ik uren zou kunnen blijven staren en een konijntje op een bospad baren maar langzaam dringen dan echte…