Alle inzendingen over tere leven

ik vat je tere leven samen in een notedop het broze kan daar talmend toeven tot vermoeide stormen de luwte vinden en jij in een scheepje de zee opgaat vat ik je tere leven samen in een notedop…

Het bruingele hooi verbergt het tere leven; toch nadert gevaar.…

Het tere leven dat je nu al vindt al is de winter nog niet eens begonnen, al zijn de stormen nu ook niet bedaard, het doet je denken aan het kind dat nauwelijks op deze aarde is geboren maar dat verwachtingsvol al leeft en groeit. Wat houdt ons bezig hier, wat doet ons dromen...? Een beetje zonnelicht in winterbomen.…

het lijkt alsof geheime klanken klingelen in het verfijnde fluweel er is zoveel meer liefde verborgen in mijn hand als ik de blaadjes streel het frisse groen rondom beklemtoont het tere leven zoals ik het met de ander deel…

Het kwam als een lach Voorbijgestoken door een traan De liefde verdoken Maar in alle hevigheid aanwezig Geluk ten top Onwennig, verzot Het mag niet stoppen De bloesems zijn nog teer Laat ze open gaan Het licht van de zon Brengt leven en vreugde Laat het niet regenen Voor één keer Laat het tere leven Even zweven.…

Het mag niet stoppen, de bloesems zijn nog teer. Laat ze open gaan. Het licht van de zon brengt leven en vreugde. Laat het niet regenen, voor één keer Laat het tere leven even zweven.…

Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept. De maïs bloeit hoog, ofschoon vast omslingerd door dichte haagwinde. De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt...…

Gaat heen en vermenigvuldig De gedachte zit bij een ieder ingebouwd Ik blijf echter zorgvuldig Er is genoeg gerouwd Het voelt met haar heel vertrouwd Ik ben nog te levendig Te jong voor een jong, te oud voor ieder voor zich Ik geniet de vrijheid die nog niet benauwt Ik wil geen teer leven in mijn handen De verantwoording van het vormen…

De winterzon schrijft lentebrieven in letters van verlangen groot, ze groet de bloemen die verborgen al reiken naar het morgenrood maar die nog even moeten wachten omdat zoveel nog rilt van kou en anders heel dit tere leven vergeefs geboren worden zou.…

De winterzon schrijft lentebrieven in letters van verlangen groot, ze groet de bloemen die verborgen al reiken naar het morgenrood maar die nog even moeten wachten omdat zoveel nog rilt van kou en anders heel dit tere leven vergeefs geboren worden zou.…

Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe boom?…

Bezadigde kluiten voelen zich zwaar, worden door natte koelte sterkend gekust, verzorgen teer leven, dat in hen rust, hoopvol uitziet naar de wintertovenaar. Verstild wandelt bezwerende daadkracht door het kleffe zwart, schept met wonderhanden luchtig kruim voor de maandenlange nacht.…

Nachten vallen over ogen heen en rijt het tere leven uiteen. Boten varen met ijle kracht de dag wordt een donkere nacht. Schreeuw van pijn en intens lijden ambulance´s blijven maar aanrijden. De dood rijdt mee in deze waanzin rijt mijn hart open in weerzin.…

mijn gedachten teer naakt ontkleed breekbaar in behoedzame onschuld waarin mijn moedertaal ligt geborgen ongrijpbaar stort het de woorden in ongebreidelde poëzie ontknopend uit de slapen van mijn denken ontvouwend, ontwikkelend uit mijn hand tastend en gissend zichtbaar op het papier…

jouw schoonheid, sierlijk ontleend aan de broze teerheid van bloesem ontwakend in tijd van het uur van puur pogend te blinken in het spoor van elegantie schoonheid wat simpel speelt op de achtergrond in de transparantie van zachtheid bespeeld met jouw deinende ogen in een lichtval van begeerd geluk, reikend over de horizon…

Hij bloeit weer wit en teer en dat al voor de tweede keer vijf september jarig ben je en ik zie je bloeien wit en teer als een rododendron weer…

Geluk is zo teer houdt het daarom stevig vast zolang het nog mag.…

de dood komt in een rookwolk stiekem binnen hij verft de longen langzaam schoorsteenzwart dan richt hij al zijn pijlen op het hart en gaat z’n sloperswerk pas echt beginnen de roker zit nu bij de pakjes neer zijn geest is zwak en ook zijn lijf blijkt teer…

hebt op je eentje tweehonderd miljoen maal geademd genoeg lucht verzameld om een zeilschip vijfmaal om de wereld te blazen zo dichtbij voel je zijn adem nu leeggerookte longen en hoewel hij weg is lopend door een gang van tong tot strot hij is er nog Voor mijn vader ---------------------------------------- uit: 'Het is een mooi leven…

Fijne kunstwerken zijn in de werkhal te zien. Die spinnenwebben!…

haar zachte hart blijkt nog steeds, -te teer-…

. -------------------------------------------------------------------- uit: 'Het is een mooi leven (zolang je niet bestaat)', 2007.…

Onderin een zilverkleurige emmer lagen twee schitterend gekleurde bloemblaadjes in een mengkleur van rood en oranje te verwelken als uitgevlogen vlindervleugels.…

Het is moeilijk vechten tegen brave wil en stank uit het rijke hemelwater, om tenslotte tegen klare drank en een afgedankte kater, de rug te moeten rechten als de kruik dan leeg is, wankel in gestelde stromen vaart het droes van kleine ziel, op de tere vleugels van een bodemloze boodschap, waarin zo vaak de inhoud beschreven…

Kale muren en het leven vergelijkt zich. Gezichten zijn verdwenen. Een houten vloer draagt de echo’s van wat ik heb geschreven; het laatste geloof en een paar druppels van verwerping, een overbodig bericht naar mezelf. Het weggaan gebeurt voortdurend, ook wanneer ik rustiger ben.…

Teer in het morgenlicht zo'n takje heel erg fijn. Geniet dus van dit jaargetij al is het bloempje nog zo klein.…

Is daar je wereld nu in het prille kogelronde zijn dat zo naar leven groeit........ nog baarmoederlijk diep en zo verwonderlijk teer en klein heb je al vlindervluchte dromen van hansopjes aan de lijn en een zuigend kindermondje aan het overvloedig stromen in het tere samenzijn…

Verwoestende hagel, sloeg hard tegen het jaargetijde in. Mijn tuin met de glimlachende scheutjes, verdronken in de modder. Bladeren van struiken, doorpriemt met gaten. Het ijsballenspel vernietigde alles wat het tegen kwam. De aarde sleepte zich tot aan de afvoer, om daar zijn verstoppend werk uit te voeren. De regen…

het universum de kosmos geaard fenomeen hef handen, hef gedachten ter ziele met ego het graf in met haast neem tijd om te dienen een leven voor God geschonken uit liefde gevonden vertrouwen krachtig geloven gaat alles te boven een wonder doorleeft mijn leven dat wonder beloof nu alles te geven ter verrijking van HÈT LEVEN…

Zo zorgvuldig opgekweekt En liefdevol verzorgd Toch teer geworden Met de tijd En van 't leven losgeweekt…