Alle inzendingen over terugblikken

je stroomde net als de rivier nu ben je net als een met de nek naar de grond toe gebogen koe, herkauw- end enkel een paar mooie herin- neringen.…

Dozen vol vergeelde foto's in een stoffige zolderhoek vertellen zonder woorden meer verhalen als een boek. Beelden van een leven vol van blijdschap maar ook pijn nemen je mee naar het verleden tijdmachine in het klein.…

Levensoverdenking is een moeras zonder eind. Een lichte nevel glijdt ongehinderd over het natte gras om dán mist te zijn - voor korte tijd. Kon je maar die klein berken laten groeien tot reuzenbomen, dat groepje grauwe struiken bewerken tot een tuin - mooier dan je dromen... In de poelen drijven blaadjes, traag _ maar geen mens of dier…

Hoewel je nu gestorven bent, wil ik je iets vertellen. Ik weet wel dat het niet meer kan, alleen in mijn gedachten dan. Mijn zoon, 't is onze oudste... hij lijkt zoveel op jou. Hij toont mij alle dagen, hoe ik nog van je hou. Ik denk: "Hij vindt het niet zo leuk." Ik moet mij maar beheersen. Ik lach er maar wat om, het is niet uit te…

Aan het einde van dit jaar een jaar van veel verdriet Een jaar met grote verliezen Met in mij innerlijk een gevoel dat niemand ziet wil ik voor mezelf gaan kiezen. Meeleven ja dat ken ik Doch ook mijn valkuil Waarin ik stik Met heel veel liefde Heb ik mijn zusje en vader begeleid Waarna ze door het hiernamaals werden bevrijd. Mijn…

het jaar nogmaals bekeken hoe dikwijls gingen wij niet aan onszelf voorbij wellicht leren we morgen dat het soms raadzaam is een pas op de plaats te maken en voortaan beter te kijken naar waar wij zoal aan voorbij gaan…

daar waar jij en ik elkaar vroeger ontmoetten daar ontstond een liefde wanneer ik terug denk hoor ik in schemerlicht muziek van Fairouz zie ons samen, altijd samen, hoor een dronkenmanslied jij en ik, wij dronken niet lief, de bloesem op het plein groeit dit jaar roze wij genoten er zo van, foto’ s zijn stille getuigen in…

boven het water dreven donkerblauwe wolken een wit schip lag voor anker muziek danste uit openstaande ramen en deuren de dagen waren lang woelende levens sleten weekten zich los van elkaar vielen langzaam uiteen een meeuw schreeuwt uit volle borst landt zwijgend op de kop van een verweerde stenen held…

Wolvega Noord, des morgens vroeg 2007 -2010 Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn zichtbaar onvermogen En die vertelden Dat zelfs de reis Naar gene zijde Ondanks mijn zondeval Ook voorwaar niet lukken zal…

Pinksteren is voorbij, we hadden prachtig weer. Een lang weekend waarin je lang mocht genieten. Thuis of in de natuur, op het strand of op het terras, we konden ons goed vermaken. Eén ding viel wel op: de demonstratie in Amsterdam. Het mocht van de burgemeester, maar velen zetten er grote vraagtekens bij en dat is logisch…

Sport Mijn kijkspieren zijn links en rechts verrekt Van Max eerst naar de Wimbledonfinale Toen Daphne haar medailles op zien halen En Tom die ons etappewinst verstrekt Daarna nog Portugal tegen de Blauwen Meer sport is voor een mens niet te verstouwen. Geen Sport Ik ben vandaag cold turkey afgekickt Geen Touretappe, tennis of EK…

in de koffer van ’t verleden lees ik over alleen zijn en verdriet in de koffer van ’t heden vind ik innerlijke groei de geboorte van mooier kon het niet in de koffer van de toekomst liggen liefdevolle dromen, vol met uitdagingen in ’t verschiet ik verwelkom haar met open armen…

ik noemde wat mij zoals was overkomen in het verleden de tijd dat we elkaar uit het oog waren verloren dus je hebt veel geluk gehad een terechte opmerking die precies vertelde wie en wat hij was geworden wat ik gezien zijn verleden niet had verwacht…

Men werpe het blik met een zachte metaalklank naar het verleden…

terugkijken schoudert mijn zeer in het herbeleven van de scheuten die me baarden, was de tijd maar nooit gekomen en mijn vrucht afgedreven met het getij van een zware zee dezelfde zee drijft nog wild op de baren van mijn bestaan, eens was ik Neptunus die in droom mezelf verslond waar woord en daad het zilte nat bestreden met de zoetigheden…

en nu in deze dagen de zon hoog aan de koude hemel staat blikt een man in de spiegel in de ogen van een jongen in houtje-touwtje jas een zachte wereldredder een lange-afstandzwijger hij was zo graag de held met statements geweest het mannetje van de wereld maar toen begon het leven…

Als ze terugkijkt op haar leven, ziet ze sporen van de wegen die ze ooit eens heeft begaan. Haar gedachten wijlen even bij punten die in haar geheugen staan. Meestal omkranst door een helder licht. Soms blijven ze wat in de schaduw staan. Is er spijt misschien over begane fouten? Och nee, waarom daar bij stil gestaan. Die zijn voorbij, niets…

in mijn leven heb ik menige drol gepleegd geplast hele beken tranen slijm en zweet en bloed geplengd om van het braken en het speeksel niet te spreken het opus voorwaar geen meesterwerk maar toch het vage spoor van mijn bestaan een oeuvre van secreten ik heb mijn best gedaan gerust is mijn geweten…

Kristalhelder Later, bij terugblik.…

in de snikkende stilte zijn het woorden van belang die het gevoel weten te vangen die omarmen de stilte verstaat zich het beste met veelzeggende blikken met knikken of schudden en neergeslagen ogen die achter leden terugblikken…

Toen jeugd onmerkbaar In toekomst vergleden was, De ergste uitstulpingen Als molshopen vermomd, Waren deze bij terugblik Niet meer dan rimpelingen Op een verder glad oppervlak, Met hier en daar een flauwe bocht - Ik zie nu wat mijn leven Geweest is, het was niet meer Dan een zucht, Hooguit een ademtocht…

daar te staan tegen een bakstenen muur lucht in te zuigen, met getuite lippen langzaam uitblazen, rust vinden in wijdte rondom benen gekruisigd door zichzelf wederhelft gevangen in schaduw de terugblik naar jezelf…

Vergeelde woorden boeken een terugblik kleurt het verleden flets naar het heden glans vervaagde gestaag de aftocht schittert nog de pijn van samen zijn twee boeken lazen elkaar uit verkreukelde omslag van die éne dag..…

Het was een jaar van veel bezuinigingen Er stierven wederom veel prominenten Er waren hachelijke beursmomenten En meer per jaar inwisselbare dingen Want wie weet werkelijk wanneer wat waar was En of iets nou dit jaar of vorig jaar was?…

Jaren gaan voorbij je zoekt dat ene gevoel heimwee naar het begin terugblikken naar vroeger het mooiste komt altijd later nooit nu.…

het beeld van zijn rug breed en licht gebogen zette ik alvast in het kader van toekomstige feiten want hij ging beslist vandaag of morgen zou ik hem gaan missen in terugblik was het vooruitgedacht wennen aan een huis zonder ogen een manifestatie van aanhoudend onvermogen…

Dit jaar doet Van 't Hek de Oudejaars Week 1 van dit jaar is nog niet verstreken En toch wordt hierop reeds vooruitgekeken Temidden der berichten des gevaars Zo krijgt de terugblik nu alweer gestalte En huidig nieuws straks 'n 'oh ja'-gehalte…

Met stralen warmte geven in bundels helder zijn schijnen volop duurzaam voor een gegeven leven je bent niet alleen begin nu met licht te geven verrijk je met het schijnen al is het maar met kaarslicht probeer de zon te evenaren terugblik van een mens een liefde waard…

ik proef de tijd die langzaam verglijdt tot de smaak van vandaag wanneer ik bijt knarsen seconden heel even als eten een klein moment dat het nu tot verleden bestemt soms in gedachten blijft hangen met de nasmaak van verlangen een proeve naar meer met een terugblik in sfeer…

Ze wandelt met de seizoenen door haar leven. In haar dromerigheid versmelt ze met het vloeibare van een voortdurend veranderende hemel, waarin nog de dood, nog het ebben van de tijd de veelkleurigheid van bloesems bedekken. Haar blik dwaalt over het geblakerde land van zwijgzaamheid, altijd zoekend, eindeloos wegrennend van zichzelf in haar…