Alle inzendingen over tipt tegen de hitte

Augustus: twintig, vijfentwintig graden! Dus in de tuin fijn zand gestort als strand, een palmboom en twee parasols geplant en in de vijver kun je pootjebaden. Geen Griekenland, Slovenië, Silezië, wij zitten veertien dagen in Tuinesië.…

geloof in muren, hekken: feest voor gekkies in alle era’s hekken wallen muren ook Trump en Wiegel hebben rare kuren: geloof in geld en het bouwen van hekkies een hek houdt mensen wolven echt niet tegen zomin als koude, hitte, hagel, regen…

jouw slanke vingers spelen strelen met fluweel de toetsen je tipt in pianissimo het zwart en wit een lach op je gezicht slaat aan om temperamentvol in adagio op te gaan stuurt de klanken van de bron langs beek en waterval laat ze rivieren en meanderen hun melodieën klinken overal uitbundig golft de zee finale als slanke…

Ik had dat nooit eerder gezien en de goden tipten me. Dat was een goed teken, wist ik, harmonie uitstralend. Ik had er nog een foto van willen maken, maar ik had zo veel wel.…

een gedicht in een gedicht in een gedicht geboortegewicht een boom in een boom in een boom dennenappel hitte in de hitte in de hitte eeuwige zon een mens in een mens in een mens kleinkind verleden in het heden in de toekomst herinnering leven na een leven na een leven eeuwigdurend afscheid…

Het was hier net zo heet als in de tropen, Een hittegolfje teisterde ons land; Daarom mocht Jan Soldaat van hogerhand Zonder bepakking de Vierdaagse lopen. Ik denk dus dat ons bataljon soldaten Ook in Irak de wapens thuis mag laten.…

De maan tipt hoge lichten op de pannen van de schuur, in bad van licht beeft natte rododendron, door kale takken van de klimroos aan de muur zoekt nevelsluier weg naar verre lichtbron.…

de wijzer volgt traag een vaste baan hoog tipt de klok de tijd aan een aanstromende trap licht een man uit het gat van het perron het zonnig carillon dringt door de ijzeren kap van het station reizigers wachten naast hun bagage gedachten weggestopt in een plastic tas hijskranen hebben het werk afgebouwd de hele dag is aan god…

Woestijnroute Vertwijfeld loop ik door, Door de hitte van de woestenij Mijn schaduw achtervolgt me, de zon brandt op m’n rug Moet ik teruglopen, Naar de plek van mijn bestaan Of moet ik doorgaan En het risico nemen om van de hitte te vergaan….…

diepe kleur de louter van het maagdelijk wit koortsachtig door de drang verhit geconcentreerd op naakt primeur ik streel je houding in verlangen schets je weelderig lijf bevlogen haal al wat ligt in mijn vermogen naar boven om je pracht te vangen zorgvuldig glans ik je ogen fel maar verstijf in de intense streek in plaats van blauw tipte…

gedreven tipt en veegt hij zijn i-phone en plukt daarbij met druk krommende vingers tussen baard, tanden en kiezen brengt schier schokschouderend zijn getergde handen op plaatsen waar lekkend vocht uitnodigt tot niezen trillend zoekt hij neurotisch bewogen onophoudelijk op benoemde plekken naar iets wat er blijkbaar niet is en verklaart…

mag ik niet meer vliegen of alleen in het dal geen helling thermieken wordt het net dan mijn val we vlogen ooit vrij en dolden de zon vergaten de bloemen want jij was er voor mij vleugels die tipten ogen die blikten gewoon zij aan zij je was nog geen hij we rustten wat vaker spraken in geur de nectar bracht liefde het afscheid…

Dat kan funest zijn Een doorbraak kan voor zo'n artist de pest zijn Hij onderscheidt zich juist door wat hij míst Want wee de faam die hij in zijn bezit had: Zijn hit was juist dat hij nog nooit een hit had…

Zwoele hitte rondom mijn lichaam en jouw hete adem in mijn nek. Je strelende handen willen naar die plek, onopvallend en heel langzaam. De hitte maakt me langzaam slomer, heerlijk samen met jou : de zomer!…

Nu het RIVM dit stimuleert, Blijft voor Wim Overweg niks meer te wensen. Vandaag moet ik veel drinken van die mensen, Mijn drankjes zijn medisch geïndiceerd. Zo blijft mijn drankgebruik mooi ondergronds, De rekening gaat naar het ziekenfonds.…

ze braken mijn vleugels vertraagden mijn vlucht zijn jaloers op mijn kleuren moet ik uit de lucht mag ik niet meer vliegen of alleen in het dal geen helling thermieken wordt het net nu mijn val we vlogen ooit vrij en dolden de zon vergaten de bloemen jij speelde met mij vleugels die tipten in fladderend gaan ogen die blikten in…

mag ik niet meer vliegen of alleen in het dal geen helling thermieken het net wordt mijn val we vlogen ooit vrij dolden de zon vergaten de bloemen jij was er voor mij vleugels die tipten ogen die blikten gewoon zij aan zij we waren zo vreselijk blij we rustten wat vaker spraken in geur de nectar bracht liefde en later zijn kater…

Zwemmend in ’t water zulks toekomst vergetend verpozend onder ’t lover de hitte van ’t heden verloochenend In elke bespieding Alleen te zijn bezwangerd en bezwaard van loden hitte vervreemd en onthecht te zijn verteerd door de vele gedaantes van verbeelding…

gekrulde blaadjes van de krentenstruik geven hitte een gezicht…

De lucht zindert van hitte en de atmosfeer is broeiend vol…

zoveel voetstappen in verzengende hitte dat vraagt verkoeling…

Wat een fijn geluid Het regent pijpestelen De hitte voorbij…

heden ademen in verleden kijken in ogen die alles beloven maar niets meer willen geven nog kan ik jouw handen voelen warmte uitstralend naar mijn rug daar waar de koude kil opkruipt naar het weten, het nooit vergeten willen mijn armen jou bereiken het glas houdt mij tegen langzaam, heel langzaam raak ik jou nog even aan mijn vinger tipt…

De hitte weegt, de vogels vallen stil maar onze ziel blijft zingen tot de dageraad opnieuw weer wat verfrissing brengt. De hitte weegt en mensen sterven omdat hun tijd gekomen is om weg te gaan. Hun ziel zingt al van een nieuwer leven. De hitte weegt en schildert wolken die even wat verkoeling brengen doorheen de drukte van de tijd.…

in het bed ligt - een zweterige hitte scheer je weg, mevrouw…

warmte van de zon smelt sneeuw tot waterdruppels zichtbare hitte…

Ze liggen rustig tussen raapzaad in de wei, hijgend van hitte...…

Wat is het heet, want zelfs de mussen gapen, ze vliegen niet maar zitten moe op 't land; alleen de mensen hebben geen verstand en denken zelfs bij nacht nog niet aan slapen; ze klagen maar alleen over die hitte, vergeten dus ook nog van stil te zitten.…

de waaier wuift aldoor naar mij gericht op geringe verkoeling in deze bedompte benauwdheid weet ik niet hoe jou vergaat maar met hitte heb ik weinig voeling het maakt me suf of lamlendig een soort ingedeukte zak je blijft daar zo in hangen opstaan kent slechts ongemak ook het denken blijft gevangen of gaat vertraagd van hak op de tak…

Voor minder zou je zuchten in deze hitte, maar ook dàt gaat voorbij; straks komt een malse regenbui en dans ik in de wei!…