712 resultaten.
Reis
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.456 Ochtendnevel, halve huizen
halve schapen
Rode zon kleurt het water
Ganzen ondernemen een vroege tocht
Een verre bestemming
doch vermaak
kleurenfoto siert
de krant
Eerste halte, boerendorp
frisse gezichten
geur van de ochtend
7 fietsen in de vouw
Laatste halte in zicht
mensen ontwaken
boeken slaan dicht
mystiek neemt plaats
voor…
Zomertochtje
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.313 Mooi weer! was de kreet, en de blozende morgen
Beloofde ons een pralende, stralende dag;
Het tochtje ving aan met een dankbare lach;
De vogelen zongen: verban uwe zorgen!
De bloemen verkondden: geniet uwe jeugd!
Gods vriendlijke hemel: ik gun u de vreugd!
En ’t opene hart hield geen smartje verborgen:
Een jonkheid van weelde, van liefde…
Terugtocht
gedicht
4.0 met 27 stemmen 5.766 Ik tracht me te oriënteren aan de hand vsn
(silhouetten van) kerken, torenspitsen, treinsporen
ik weet niet wanneer het is begonnen
te regenen maar
het water gutst in stromen van mijn voorhoofd.
ik strijk de haren uit mijn gezicht en kijk naar
mijn handen zijn nat (rood).
ik denk aan rozen ik zie sneeuw
(er zit grind aan mijn broekspijpen…
Elegie
gedicht
2.0 met 17 stemmen 10.865 In de schaduw van de avond kwamen dan twee
die vertelden dat zijn vader op sterven lag; hij volgde
hen gedwee. Het licht was vreemd; een tere
groene schijn was in de hemel en stilte regeerde
boven twee die aangenaam verdoofd waren,
hun mededeling ver van hen gedragen en gelost -
en een in wie het stormde als in een versomberd bos.
Zo kwamen…
Ik ben de minnaar
gedicht
2.0 met 188 stemmen 32.466 Ik ben de minnaar die je 's nachts aan banden legt
zeker mijn wellust, mijn ogen blauwe vlammen
begin ik warm te draaien, stoomt mijn paardenkracht
stormt het bloed door je gespannen ledematen.
Ik ben de dromer die jou tot muze verheft
zeeën wijken voor ons, lagunes drogen op
door ons vergissen rivieren zich in hun stroom
de regen beheersen…
De Amstel buiten Amsterdam
gedicht
2.0 met 14 stemmen 7.818 De vlakke boordevolle breedgespreide vloeirivier
van bleekallure heeft een luider en een stiller zijde.
Bedden met Monetlelies bloeiend eierdooiergeel, langs
de geschoren grasoever rietgaten zonder witvisvissertjes.
In het lichtmidden van de waterweg rugbuigingen der halende
roeiers. Hof Vredelust zal zijn. Minikasteel. 17e-eeuws werk.
Het…
Reisverslag
gedicht
2.0 met 34 stemmen 18.167 het neerzetten van een achteloze voet
in een andere richting, daar
begint het mee, gevolgd door
het voorbijzetten van de tweede (vleeszool in
bestoven schoen), de volgende
stappen en stappen; arm in de lucht, hier zwaait
wat ginds werd opgeworpen en verderop
zal worden opgevangen ('pakken
wat je pakken kan'); gezwind ben je
op weg gegaan,…
De Zwerver
poëzie
3.0 met 4 stemmen 972 De raven gieren krassend rond,
loom zwoegend door de locht,
en stuwen traag ten horizont
haar hongerige tocht.
Waar ligt nu ’t doel? Waarheen de gang
al door die woeste heiden?…
Terug naar de bron
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 262 Snel stroomt het water
weg van de bron
neemt alles mee
vooral de druppels
vanaf het begin
Volg de stroming
tegendraads naar boven
dwars door de nevels
van de grote waterval
Traag stroomt het water
terug naar de bron
laat alles achter
behalve de druppels
vanaf het begin…
Onderweg
gedicht
2.0 met 23 stemmen 12.554 Afscheid van Holland nemen valt niet zwaar,
in Hilversum staat op beschaafd niveau
een humanist te liegen; men hoeft maar
een hand uitsteken om hem met een knop te smoren;
uit Brussel is altijd muziek te horen.
De weg naar 't zuiden weet niet meer hoe snel
hij zich aan mij zal onderwerpen
en ondertussen rijd ik de gemeente binnen
van de verscholen…
Geheel verzorgd
gedicht
2.0 met 19 stemmen 5.331 De tiende dag, langs flats, voorbij
de laatste HEMA, ziet u eerst
een viaduct, daaronderdoor
een houten dorpje zonder kerk,
daarna loopt u de polder in.
Blijf op de weg, die links en rechts
door groene bomen wordt begrensd.
Aan 't eind een klein en dicht café
waarlangs een olietanker vaart.
U draait zich om en wordt in 't dorp
gestoken…
Back Home
gedicht
3.0 met 8 stemmen 4.258 Het leven raast
tussen steden
en terloopse slaapplaatsen
elke dag
een ander ontwaken
mijn huis
is waar
mijn lichaam is
in de steensteeg
van vervalstad
of in de luxe
van het dollarhotel
ben ik thuis
waar mijn lichaam
ook wezen mag.
------------------------
uit: 'Deze dagen', 1998.…
Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.448 Want 'k zweer, dat 'k waar ben, als geen die hier wonen,
Opdat wat gij hoort, in mijn Lied, van 't Schone
Op uw verdre tocht door 't Leven u schoor'!
-------------------------
uit: Verzen II (1902)…
Tunnels
gedicht
4.0 met 6 stemmen 5.347 [Fietsend naar zijn werk, passeert Anton Korteweg elke
dag twee tunnels (tussen Leiden en Den Haag).
Op de eerste ontmoet hij om 8h20 de woorden: "Astrid,
I love you". Om 8h30 passeert hij de tweede tunnel en
ziet staan: "Astrid skelethoer. Negative erection".
Deze steeds weerkerende dagelijkse realiteit inspireerde hem
tot volgend gedicht…
Morgenroep
poëzie
3.0 met 5 stemmen 587 Ik ben ze moe die verre tochten,
Slechts met ons hart als reisgezel,
Waar waaiend stof bleek wat wij zochten,
En ieder welkom een vaarwel.
Ik bid U dus, mijn jonge makker,
Stap zacht en demp Uw vreugdgeschal,
Want róept Uw lokkend lied mij wakker,
Ik vrees, dat ik U volgen zal.…
En verre tochten gaan
poëzie
3.0 met 7 stemmen 721 En verre tochten gaan en zullen gaan...
En schepen varen heen en zullen varen...
En ogen staren na en zullen staren...
't Slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!...
Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan,
- een oerwoud!... Ach!…
Glinsterspoor
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 159 Maanverlicht het smalle pad
langs onderbelichte schaduwen
die lijken te zwaaien of wenken
misschien wel koelte toewuiven
in de windstil verwarmde nacht
Eindelijk glinstert het water
zich steeds meer uitbreidend
tot een spiegelende vlakte
die uitnodigend welkom heet
Op haar hoofd haar gewaad
tussen lange zwarte haren
koel verwelkomt tintelende…
Dans de herfst in
gedicht
4.0 met 5 stemmen 6.894 Dans de herfst in, de bruinkleurige, spit
de aarde om, je velgen bespat met slierten
in een Ford zonder olievlek de avond in.
En antwoord zonder spot, Jack, ontneem
de nacht zijn wijzers, voor jou de wissers,
vuige kledder over de beslagen ruit,
nu bewijzen zich de pedalen en
daarmee uit. Het zijn de uren van diepe
kleuren, losse draden…
Expeditie
gedicht
4.0 met 2 stemmen 6.182 We hebben onze expeditie grondig voorbereid.
We kennen de plek
waar we het spoor bijster zullen raken
waar we door de grappen heen zullen zijn
en een lawine ons gezelschap zal halveren.
Daar zal december blijven duren en de storm
zal onze sentimenten aanwakkeren
op een manier die onze geldschieters zal bekoren.
De nacht voor het vertrek richten…
Risico
gedicht
3.0 met 31 stemmen 5.647 We weten niet wat de bergen
vandaag met ons zullen beginnen.
We hebben voedsel, drank en
stevige schoenen. En we vertrekken.
De top en niets anders verwacht ons.
Een nieuw uitzicht op de wereld. En
misschien komt een moment waarop
we niet hoger meer durven en
evenmin nog terug. Wanneer het
duister valt en de bergen rondom
dus ongenaakbaar…
RUGGEN
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 224 in beweging
rechte ruggen
en soms licht gebogen
Ruggen
die van de meet
weten
geen loopje nemen
met deze tocht
Wind
kan de lopers inspinnen
tegen houden
als met honderd handen
de innerlijke stem kan
een duivelse influistering
doen:'geef op,
geef maar op'
je voeten willen je
niet langer dragen'
en op je handen
kun je niet lopen…
In een meer
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.107 Stevige korte massieve gedaante
zag ik door het doorschijnende water
optornen tegen onzichtbare stormen,
een steen gekoesterd aan de borst.
Voorovergebogen kluizenaar
verzonken in gedachten, stap
na stap behoedzaam vorderend
op de van keien vergeven grond.
Onmogelijk was het als kind al
de aandacht te trekken van een ijsbeer
in een stuiter…
Hel
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.148 Is deze tocht een vlucht, een woordeloos
gevecht om lucht. Het noorden liet ik achter me.
De andere hel doe jij mij aan, balorige balling.
Leid jij me verder met je verzen. ik ben niet uitgerust
voor deze reis doorheen dit schimmenrijk.
Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht
en wapen me met dapperheid.…
Oude man met plastic tas
gedicht
3.0 met 7 stemmen 4.183 Met 1 plastic tas
van het warenhuis
met de rode zon
met gebogen schouders
traag te voet
langs de bleekgroene heesters
langs het dode kanaal
over het grote lege plein.
Duidelijk het javelwater,
de melk en het brood
in het zakje.
Keert hij tevreden terug?
----------------------------
uit: 'Dubbelzanger', 2002.…
De zin van wandelen
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.632 je voelde het zweet op je wenkbrauwen
rusten, je keek waar je liep en het leek
alsof de aarde terugkeek, de stenen
de bladeren van vorig jaar wenkten
je eerst en weken dan weer, ze maakten
je dronken, je struikelde maar je bleef
overeind, je leefde gewaarschuwd
en je gedachten zweefden niet langer
maar ze bezonken
tegen een veld violetblauwe…
Een regenavond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 152 Een regenavond naar huis,
een tocht naar mezelf
langs spiegelende zebrapaden
tot de andere kant.
Die akelige achtervolger
losgooien gaat niet:
om de achttien meter sta ik
in de schijnwerpers,
ze werpen beschaduwde vraagtekens af
met betraande ogen.…
regendruppels
netgedicht
3.0 met 97 stemmen 22.112 We waren als twee regendruppels
die langzaam samenvloeiden
bij onze tocht naar omlaag.
Maar spatten uiteindelijk
in een regenplas uit elkaar,
gedoemd om elkaar te verliezen.…
egide
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 504 lange lege nachten
verlangen
loutert
klautert langzaam
langs mijn ruggeladder
langoureus
mi lanct na di
het tocht
van binnen…
Atlas
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 133 Vermoeid de last
Van de wereld
Op zijn schouders
Gedragen - had hij
Na 't volbrengen
Van de zware tocht -
Opgelucht zijn last
In 't voorportaal
Van de hemel opgetast…
Eeuwig zoekend
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 545 Door het duister struin ik
in de dieptes van mijn ziel
om mijzelf te vinden
in een altijd draaiend wiel
één met oneindige verhalen
hier is waarheid vergezocht
en ik loop maar wat te dralen
op mijn eeuwigdurende tocht…