Alle inzendingen over toneel spelen

het is al zolang geleden dat het doek voor de allerlaatste keer is gevallen hoofdstuk gesloten, schijnwerpers gedoofd en elk gaan we verder met ons eigen boek verleden nog nauwelijks in ons hart maar nog zo duidelijk in ons hoofd veel te lang voelde ik mij de eeuwige figurant en ik zag de vragende blikken van het publiek acterend in…

Voor massa’s “vrienden en kennissen” Speel je elke dag je rol, Het kost je zoveel energie, Hoe houd je het toch vol. Mensen enthousiast omhelzen, Die je helemaal niet moet, Tegen een ander bekritiseerd, Leef je dan je leven goed?…

Het toneel waarop we ooit konden leven, blijft leeg, het lijkt ons om het even. Voorbij is de kans op een open doek.…

ik viel uit mijn rol en was weer voor even mezelf confronterend wel…

Ik heb zo te doen met acteurs. Ze moeten zoveel acteren en altijd in andermans kleren, ik heb echt te doen met acteurs. Waarom wordt men ooit acteur? Het komt hier op neer, strikt genomen, dat men door een deur op moet komen en af moet gaan, ook door een deur. En al wat men doet daartussen zal altijd weer afgekraakt worden door wezens…

De wereld is een speeltoneel, Elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel.…

Op de bühne voel ik mij thuis daar speel ik een rol en iedereen applaudisseert dien mijn tegenspeler van repliek laat hem droevig of blij en buig netjes voor het publiek daar voel ik mij geëerd alleen omdat ik de tekst volgens verwachting heb geleerd daarbuiten ben ik naakt kwetsbaar onvolmaakt ik ken de regels niet en niemand…

In het gareel met die kapjes In supermarkt, in trein Begon ons eerste toneel met 't bedekken van ons naakt lijf? in hoeveelste bedrijf? Nu moeten w' ons nog meer verstoppen Hoe dat te verkroppen is dit onz' eigen schuld zo omhuld te leven? Wie of wat maakt ons wakker?…

En dan nog is het toneel, als je met veel deftigheid Naar je laatste rustplaats wordt vervoerd. Toespraken over jouw leven. Het was zo goed gespeeld. Ja, de facade mocht niet vallen. Maar misschien heb je je... doodverveeld.…

Stilletjes neemt het publiek haar plaats in onder begeleiding van zachte muziek toneelknechten rollen het decor naar `t midden geruisloos opent het gordijn de tragiek het gaat niet zoals bij Heintje Davids déze hoofdrolspeler verlaat heel uniek het toneel om nooit meer te spelen, dient een recensie nimmer meer van repliek…

Aan de buitenkant kan je het niet zien ik glimlach bovendien maar ik speel heel goed toneel want soms wordt de pijn gewoon te veel hoe hoog is vandaag je score ze willen een cijfer horen maar wat voor cijfer moet je je pijn geven vandaag valt er even niet mee te leven dus wordt het zeker een tien en morgen zullen we wel weer zien.…

Hij pelt zijn spelers uit hun bronzen toneel- mantel, licht hun schedel op en tuurt door de spleet in het duister. Hij ziet het al. Te veel geest. Te veel fles. Dit toneel moet anders. Bloed wil hij, krokant knappende botten, een knellend strottehoofd. Speel het vlees, zegt hij. Een goede les. Hij wil hun nagels voelen in de woorden.…

Gisteren ruzie, alweer verdwijnend tussen coulissen, doek dat viel voor het gebuig van de speler, reprise, zweet in zweet uit de kleedkamer van de ziel, hij weet: zijn spel was slecht maar god verdomme het publiek Het leven als toneel of film, en niemand weet meer beter, tenzij een ander iemand roept cut, of eenvoudiger kut en terugkeert…

Je ging weg Sloot de deur Een prachtig einde Van een spel Speelde toneel Deed of je liefhad Dat veranderde heel snel Toen ik doorkreeg Inzag, had doorgrond Dat wat je veinste Hete lucht was Het ware gevoel Niet bestond Ik uiteindelijk snapte Waarvoor ik zolang Was verblind Voor jou geen geluk Is weggelegd Jij, jezelf alleen Belangrijk…

Ik speel een ander Met andere gevoelens Andere gedachten Dan ik Ik speel een ander Maar door die ander, Leer ik mezelf kennen Mijn echte ik Ik speel een ander Een ander die me helpt Mezelf te vinden Mezelf zoals ik ben.…

Ik sla mijn slag op de gekeerde wang, ontrol de vloer onder de voeten en verlaat het toneel. De winteravond is verspeeld.…

toneel we verwachten elkaar passen precies negatief in het rolletje toekomstige foto’s jij speelt de rol die ik wil in mijn leven jouw regie maakt mij figurant in het spel moeilijk om samen te spelen rollen te delen in decors van elkaar op het podium een paar figureren we wel in het toneelstuk van morgen of is de rol…

wij vandaag vol van plezier van de poppenkast naar de komedie waarmee jij ons telkens weer verrast met de in toneel gevonden spiegel maak jij het leven de moeite waard het spel te spelen blij te kunnen zijn met dat wat jij voor anderen betekent van harte…

In dit verfoeide spel, Heeft stilte de regie.…

ik dat het goed gaat en er niets op het spel staat Maar leeft een boom als hij ruist?…

onze monique van de ven die met rutger u weet wel zo heerlijk ongedwongen vrij seks bedreef in turks fruit heeft achteraf spijt dat ze de toneelacademie daarna nooit meer begon nog niet in maastricht aangekomen of ze was al voor de rol gevraagd nimmer heeft ze echt toneel leren spelen het kwam allemaal te snel naar ze zelf zegt wij…

Conclusie: Je familie heb je niet te kiezen, daar wordt je mee behept, dus niks geen vermist te raadplegen dan hoef je in elk geval geen toneel te spelen!…

Het zijn jouw spiegels, die zeggen veel zijn echt, oprecht en spelen geen toneel als jij dan even in jezelf zit te denken over je gevoel wat je zo kunt schenken. M'n plaatsje,soms wel een hindernis er gaat in het leven niet zo mis wat het leven me dan zo bied het zijn momenten, waarvan ik geniet!…

zij spelen geen toneel de handen vol hebzucht wit aangelicht op het zwarte doek langzaam krijgen zij gezicht in egoïstisch bewegen alsof het in hun genen zit het nette pak de dassen onberispelijk gestrikt met het laatste restje beschavingsvernis zij lachen minzaam als anderen van ellende stikken door het geld dat zij in woeker pikken…

Het geweten huist in je lichaam, Zeggen zij die het kunnen weten - Dostojevski, kenner bij uitstek, Schrijft het toe aan de complexheid Van de mens - hij zegt dat het geweten Onlosmakelijk met diens lichaam Verbonden is - gisteren gedroeg ik Me onheus tegen mijn lief, vandaag Begint mijn geweten te knagen En zal ik dagenlang de pijn…

al spitzenlopend sluip ik weg van het toneel en ontspring de dans…

een ruimte met gaten welkom met drempel en slot ruiten mijn breekbare kijk op de wereld naar buiten vertrouwen verankerd in muren vrijheden binnen buiten de buren rekwisieten genoeg voor toneel zonlicht verpakt in kleuren van wolken gordijnen van regen en mist buien met wind weerlicht en donder in het spel van de maan gaat de zon nooit…

zij die zo verleidelijk mooi mij leek stuurde men natuurlijk had ik het niet gedacht van het toneel ofschoon zij was van Napels men op Capri niet meer slapen kan omdat zij toen zij van het toneel afkwam nog veel meer met haar blikken haar lippen haar blonde ronde uitdagende charmante je weet toch wel haar gitzwart haar die…

al spitzen lopend sluip ik weg van het toneel en ontspring de dans…

Zij speelt toneel voor haar familie vrienden en buren Ze heeft totaal geen plankenkoorts Ze kan perfect haar rol sturen Zij is haar eigen toneelcreatie En speelt dat met verve en gratie Maar wie ze echt is weten we niet Wellicht ligt dat nog in 't verschiet…