Alle inzendingen over toneel spelen

In dit theater is het eerste stuk al opgevoerd achter gesloten deuren. De muren van de huizen krijgen scheuren, wat afbreuk doet aan cultureel geluk. Ze zijn nog maar gevorderd tot de vloer, toch is het halve centrum naar z'n moer. ------------------------------------------------------------------ ...Omwonenden van de bouwplaats van het…

Stel dat gisteren niet bestond en ik vandaag pas mijn leven weer vond dan nog voel ik de pijn van alle woorden die eens mijn hart doorboorden ook al zijn de ruzies bijgelegd en was het niet zo bedoeld, het is wel gezegd met stemmen als een vlijmscherp mes dat aan twee kanten snijdt dat gevoel raak ik nooit meer kwijt daarom draag ik mijn maskers…

Het leven is Een schouwtoneel Zegt mijn vader, En hij kan het Weten, ieder Speelt zijn rol En krijgt zijn deel Toch heb ik haar Zo lang gemist, Het toneel dat Uit het zicht verdween Toen werken nog De enige remedie leek Om dit bestaan vol Te houden - na ruim Dertig jaren waarin Ik geploeterd heb Om mijn hoofd boven…

je hebt mijn sporen gelezen, mensen gezien die iets om me geven, hun woorden zijn houvast misschien je las in mijn teksten wat ik voelde en zag ook uit de gekste in zinnen van liefde, van ogen en lach herkende jezelf in gevoel en in beeld, ervaarde hoe passie fluweelzacht je ontvankelijk egootje streelt jij laat je weer leiden door…

geroezemoes, een flard muziek ontspannen zucht nog het publiek de handen klapgraag in verwachten het rood fluwel beweegt en vangt de aandacht van de zaal een witte hand geeft eindelijk signaal dan valt het doek en is de andere wereld open ze zien de ster waarop ze hopen een kleine vrouw met ogen vol geheimen die met haar mystiek de…

hij gaf hen alles wat hij had zijn lach klonk door de zaal en ook voorbij de laatste rij lichtten de ogen op de zoveelste dacht zij ze was een deel van hem zijn podium en coulissen zij souffleerde zijn verliezen de tekst was haar bekend hij was haar wettelijke vent ze zag gebaren achter glas en kon uit zijn mimiek begrijpen hoe tragisch…

raakten zonder geluid koud op mijn huid je oogde zo klaar maar schuld hing verborgen in stilte ving het beladen gebaar het afscheid gaf hand aan de leugen passeerde de waarheid ging zonder spijt ik struikelde over je lach in een waas van verbazing begreep ik pas later hoe jij mij in de tang hebt gehad ik weet me bedrogen speelde toneel…

ik schrijf in de lucht die je ademt gebruikt wolkt wit in de kou een ijsbloem smelt op de ruiten schoonheid ontdooiend door jou jij bent het decor waarin ik moet spelen de planken en koorts het fluweel dat ik weer mag strelen als het doek open gaat jij regelt licht donkert verleden speelt de rol van vandaag peinst over toekomst…

Zuur van regen dat op de aarde valt gaat de dag over in de nacht vermoeid en half gebroken sluiten we de ogen droombeelden die samen komen op het gefluister van de dood soms lijkt moeder aarde het toneel waarin eenieder een rol moet spelen alleen de kerstboom blijft staan door de eeuwen heen wit als sneeuw van vrede dat daalt als een…

Als acteurs spelen ze het spel, dat ons eigen leven is. Er staan mooie, rode stoelen klaar, maar het publiek is thuisgebleven. De acteurs zijn in paniek geraakt. Ik kijk naar wilde tonelen. De zaal is leeg. Ik zie dubbelzinnige rollen, om mijn aandacht strijden. Oerige gedrochten zijn het, die uit de coulissen komen.…

Het vermoeiende spel dat ik speel Doodmoe ben ik daarvan geworden Ik krijg mijn leven toch niet meer op orde En iedereen rent zo hard voorbij Niemand staat even stil bij mij Nee, jullie zien mij niet echt Zien niet dat ik alle dagen vecht Maar toch de verliezer zal zijn En langzaam zal stikken in deze pijn…

Het spel dat ons mooie leven is. De kunst om dat spel te spelen. In het theater, dat leven heet. Van toeval bedoeling maken. Dat is wat kunstenaars doen. Een levenskunstenaar zijn, is niet met pensioen gaan. Is kunst blijven maken. Is blijven fantaseren. Is verwonderen. Verbinden. Schrijven. Theaters veranderen met de tijden mee.…

als ik ben, gelijk de doorsnee mens en dat ben ik wijk ik niet af van uw goed en kwaad of lief en leed in luiheid en verboden daad als ik mens ben gelijk allen ken ik u en speel ook toneel met geopend doek kijk dan de zaal in gevuld met uw zielen maar door de belichting blijkt dat een schimmige look oh zeker, ook ik…

Freekie werkt zich door het stof op het toneel, de onbegrepen, de afgeknepen intellectueel. Zijn woorden worden foutief geïnterpreteerd, De man van de straat begrijpt hem verkeerd. Freekie, de onbegrepen wereldverbeteraar, Zit met zijn handen in z’n lange grijze haar, eenzaam, op het verlaten toneel in Carré.…

Het wonderlijke spel van licht en regen dat lijkt soms op een goddelijke zegen. De regenboog, een schitterend palet.…

Vanuit het niets verschijnen zij ten tonele Om zijn grijze hoofd dartelen zij als uitgehongerde donkere duivels Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht om hun laatste strijkje te mogen spelen Wiekende vleugels zonder richting laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels die verdwijnen in het herfstige…

Kijk terug op De ruim negentig Jaar van mijn bestaan ' k Overzie de wegen Waarlangs ik ben gegaan Zie de pieken en de Dalen, de mooie en De minder mooie verhalen - Soms was het wat, Soms helemaal niks En ' k zie dat Ik jegens allen In mijn leven Wel wat steken Heb laten vallen…

2 jaar …alleen 2 jaar….verdriet 2 jaar….pijn 2 jaar….ongeloof 2 jaar….onwerkelijkheid 2 jaar….verslagenheid 2 jaar….geen woorden 2 jaar….waarom zo zullen er nog vele jaren volgen en gaat m'n leven door al weet ik niet waarvoor 'k weet zeker dat het nooit went nu jij er niet meer bent 'k doe maar alsof en speel toneel maar diep…

te kunnen spelen……

Nog niet zolang geleden Besloot ik een plan te smeden. Ik bezocht daartoe een smid Met de vraag hoe je een plan verhit En hoe dat het best in te kleden. Hij zei er is maar een receptuur Smeed het met inwendig vuur.…

er zijn niet veel kleuren mee gemoeid in rake streken ben jij de ezel en het doek veegt onbarmhartig jouw leven op het toneel uitgetekend…

Naar het begin van simpele zielen toneel neem ik je mee naar de verloren sproet van het heelal neem ik je als een zegen wijd en zijd mee…

Een houtslag in een sloot geswaai sloopt dit toneel weens my vertoon. Sy speel een stewig ewig trou. Die deur lui terug in my gesig. (een rukkie paradys op aard.) Ek smeek God aldeur straf skreeu sy en enigiets met bly daar in. Ek byt iets sondig geen oorweeg knoop daarna gou skattie as sal daardie woord agterstal maak.…

Tot dan speel voor jezelf met jezelf, toneel voor de spiegel of voor de zoveelste die stinkt in je allures. Gij vals loeder uw moeders hoeder zou zich schamen voor zo’n wanproduct als gij zijt. Ik beklaag u niet eens, dat is niet mijn aard, ik verafschuw u en doe dit bedaard zodat U weet, dat ik uw kaart lees!…

gewoon toneel maar hoe lang gaat me dat nog goed genoeg af?…

Zitten we hier of spelen we dat? De stad slaapt, slapen wij wanneer iedereen leeft? Kunnen we elkaar aanraken en laten blozen, of zijn we schimmen op het lege toneel van onze vervreemding? Wat doen we hier, in dit decor van gestorven vrede? Dromen we van laatste meesterzetten?…

zachtjes droom ik weg in de volle maan waar woeste golven de nacht omhelzen, waar de wind het water even streelt als een fluwelen nachtgordijn dansend laat het licht de sterren gloeien in de nacht vol passie en gevoel, waar het toneel bespeeld wordt door de vallende sterren uit de belichte hemel want, het toneel is zo gekleurd door het…

Komediant, belastinginspecteur, op het toneel, of iets met toetsenborden? Wat zou ik nu het beste kunnen worden? Ik vroeg het aan mijn loopbaanadviseur. Het onderwijs leek hem toch wel het beste. Daar kun je je met voorrang laten testen.…

Hier en daar een dorpsgek vecht nog zijn eigen oorlog, leunt nog tegen zijn leeggeruimd toneel van de wereld en wacht nog op volgende week betere komedianten. ------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1983.…

zoveel gekrakeel en weinig toneel bij zoveel water en wijn…