Alle inzendingen over tot het daglicht

Geen daglicht frisser dan dit helder schijnsel Het zal het stelsel zijn of anders iets dat draait Geen daglicht frisser dan dit vers lichtende Het zal geboren zijn of anders iets dat is Geen daglicht frisser dan dit fel brandende Het zal groeiend zijn of iets dat is geweest Geen daglicht frisser dan dit, dit, dit gewoon Het, het…

daglicht door gordijnen, door vitrage door spleten, kieren Wie wil er niet het daglicht vieren? Wie wil er niet licht in een gedicht?…

daglicht dág licht iedere dag weer dag ligt voor me oneindig…

Er was een droevig kind uit Maastricht die bracht een bezoekje aan haar nicht het was heel erg fijn om bij haar te zijn Zij liet haar zien: het nieuwe daglicht…

haar zachtheid verschijnt nu daglicht zich terugtrekt onder haar vleugels…

vlak wit daglicht mijn lijf dat opstaat het verkeer dat op gang komt in Sellingen op de Dorpsstraat…

Als passerende schepen in de nacht, zwaaide ik je bij daglicht voorgoed uit.…

[Haiku] als een envelop schuift daglicht onder de deur van het lege huis…

om me te omarmen bij daglicht u weet dat de nacht mijn voorkeur heeft…

plastic onttrekt hooi hier aan het felle daglicht straks geen hongerklop…

kans, geen last van afleidingen als licht, haar essentie op mijn geestesoog vereeuwigd, En raak ik bij daglicht uit balans, een klein moment uit evenwicht, dan doe ik snel mijn ogen dicht…

het bezwerende ritme van haar zang reikt voorbij het ijle verwarde gefluister in het woud de moeder wil haar kind het daglicht laten zien het optillen het bevrijden van de dood men wrikt haar los van de kist die in diepe zwarte aarde verdwijnt in het ondraaglijke daglicht valt het broze leven in scherven uiteen…

daglicht dág licht iedere dag weer dag ligt voor me oneindig…

Gelukkig geeft de zon warmte in het daglicht.…

Je roept me bij mijn naam ik hang mijn haren uit en wacht het daglicht klimt ergens speelt een pad voor prins ik hoor het aan zijn kwaken weer een spinnewiel te gaan voor een dag vol goud vrouw Holle lacht ze droogt de schone was strijkt strakke plooien in tijd maar alleen het daglicht weet dat ik geen Repelsteeltje heet…

Nachtschaduw geeft stilte diepe voelbare emoties duurzamer in innerlijk dan het winterwitte van het vergeten daglicht.…

daglicht doet pijn, zij wil het niet meer zien en schuift de gordijnen toe schuilend in de slaapkamer krijg ze kopjes van poezenkind en ze voelt zich veilig, want dit is wat ze verwacht de gordijnen blijven dicht slechts een peertje dat de hal verlicht strohalm naar de straat waar ooit iemand langs moet komen…

Het daglicht sterft langzaam weg we ruilen het in voor kaarslicht we verzoenen ons met de tegenstellingen in ons en smeden ze om tot eenheid…

weet je nog dat ik me had onthouden, van geheugen, van een ver verleden, om me in te graven, in verse grond zonder daglicht, om zonder tegenbericht aan herinnering te schaven…

Noem haar bloem in de morgen in de vooravond het daglicht.... bijna verborgen maar noem haar bloem ze is 't waard meer dan waard.…

Als de duisternis neigt in de vallen vergaap ik mij aan het laatste licht als een gulzig jeugdig jongetje wat de laatste restjes gretig verorbert 'T daglicht bevalt me het beste, goed maar de nacht zie ik niet als kwaad en wat het daglicht niet kan verdragen gaat met en aan mijn slaap voorbij Dan komt er weer een nieuwe dag de duisternis…

Het eerste daglicht De wereld dringt tot hem door Zachtjes kust hij haar Maakt zich los uit haar warmte Tijd om naar z'n vrouw te gaan…

als de nacht, gezwicht, verplicht de zon toestaat mijn duistere woorden te verbleken dan blijkt dat daglicht is bezweken en de nachtschrijver vermoord…

Er is geen daglicht zichtbaar door verdriet en tranen niets is helder depressief. het -kut-voelen zo bekend voor iedereen als ik ze mag geloven nu heb ik het donker en in de war.…

achter een minzaam masker en verfijnde gebaren smeken droeve ogen om ware liefde in gerijpte woorden aan het daglicht toevertrouwd…

Alleen al om de zachtheid van je huid ben ik op dit intermezzo uit als jij zo fijn van zinnen het daglicht buitensluit en met je perzikhuid het tijdperk van een nieuwe tederheid inluidt…

Het donker van de nacht is voorbij gegaan Het daglicht gloort Een nieuwe dag breekt aan Het zingen van de vogels gehoord, heel zacht Hoe verrukkelijk en kalmerend is een nieuwe dag met zonnelicht en morgendauw waar witte wolkjes langzaam drijven in het hemelse blauw Een nieuwe dag een wonderlijk gezicht beschreven in dit zonnige gedicht…

In zijn duisternis voor het komend daglicht op de vlucht. Ben ik een liefhebber van de morgen? Kies ik met eigen reden matineus? Ben ik pas weer gelukkig, wanneer ik onbezorgd het daglicht zie gloren? Is de ochtendstond mijn beste keus?…

in het daglicht straalde jij de warmte van de zon met een liefde die mij overwon in de schemernacht straalde jij je warmte door mij heen met een liefde die nooit meer verdween…

Indien wij het daglicht aanschouwen en het geeft een glimlach op het gezicht wordt het tijd dat wij de kleppen vervangen wellicht door een niets verhullend Google brilletje…