Alle inzendingen over trots

Ik lijk steeds meer en meer op jou en trots dat ik daarop ben. Nnemand zo lief sociaal en aardig, tenminste niemand die ik ken. Lieve Pa ik hou ook van jou vroeger durfde ik dit niet te doen. Nu trek ik me van niemand iets aan je krijgt van mij een dikke zoen. X…

Wij zijn enorm trots op jouw moedige daad, waar wij allen bij zijn gebaat. Het is niet in geld of woorden uit te drukken, hiermee gaat het een beetje lukken. Een kleinigheid, een groot gebaar. Jij ben de kanjer van het jaar !…

Groot, belangrijk imposante man, Blank, trots, met zoveel macht Werd bekend door een bijzonder plan Een plan door hem zelf bedacht. Zwarte man, zo pienter, zo wijs. Leefde ooit in ver verleden. Kwam door een plan aan een bewijs. En wordt er nog steeds voor aanbeden.…

Of het nu een zandbank was de top van een heuvel die uitstak met zijn moerasceders van eeuwen her Heden ligt het eiland hier de trots van het Trasimeense meer waar Hannibal voor het eerst de hoogmoedige Romeinen versloeg ingegraven in hun stellingen zo´n tweehonderd jaar voor de geboorte van de zoon van god de heer Dacht aan jou toen…

Wat zou hij trots zijn als hij 't wist. Het glas heeft een geslepen rand. De schuif is van licht notenhout; Uit donker is de kist gebouwd, Als passend voor een man van stand. Plechtstatig wordt de stoet geschikt. In de rijtuigen màg gesnikt. Krijtwit gehandschoend, in de vormen, volgen de dragers, zwart en zacht.…

De scherpe blik in je ogen Je snavel steekt trots vooruit Je vleugels die de lucht beroeren Beangstigen Constant je oog op de buit Je weet hoe alles hoort te zijn Je draait je cirkels groots Je weet hoe macht een ziel verleidt Verblijd Genade is zo doods Ik kijk je in de ogen Zoek steun bij al jouw kracht Gun mij ook die vleugels…

Laat mij één keer verspillend zijn aan blauwe neveldraadjes uit je mond het grensgebied overschrijden trots en troost nergens laten Laat mij één keer onverhinderd zijn van overdenken en heroverdenken schaamteloos alle intieme nederlagen verdragen zonder ontkennen Laat mij één keer verkwistend zijn met je lichaam je alles lichaam liefde en…

De Dnieper òù 4 De eeuwen minzaam dragende Haar schoonheid trots ten toon Volgt onvermurwbaar haar loop Trotserend de lozing en onbegrip Geen oorlogen sabelden haar neder Zij heeft allen lijdzaam gedragen Vervaarde geschonden het verdriet Men heeft haar nimmer horen klagen Herboren maagdelijk stromende Laakt…

(het enige echte hopje, van Rademaker) het is nog Haagser dan de ooievaar, Couperus, Binnenhof en Lange Poten de witte wikkel zit hem als gegoten het is de trots der ware Hagenaar zo’n prachtig bruingebakken exemplaar wordt wereldwijd en zeer beschaafd genoten de receptuur is aan het brein ontsproten van Jahweh of een duivelskunstenaar…

Ik rijs vandaag als de zee bij vloed, ik sta als een steen, als een rots, trots en stevig hef ik m’n hoofd ten hemel en laat mijn ruige bronstkreet galmen over een bergmeer. Ik rijs vandaag met U, Cernunnos, Uw roep laat mij niet los; Heer.…

oorkussens voor ons hoofd zocht ik om vannacht te dromen ik vond ze in het groene mos onder de stilte van een beukenbos bladstil hangt het licht zacht lispelt de wind het groene dak koestert mild de rust van oeroude bomen wij liggen naast elkaar wachten tot de avond komt dromen voor de nacht heb ik voor je meegebracht een holte in een trotse…

leven en de dood die daarbij hoort, lacht om de onwetendheid van zovelen die geeneens de letter volgen van hun eigen geloof te klein om stuk te slaan vliegen op een dikke koeienvacht er heerst anarchie in hun hart erkenning van God noch Gebod maar het applaus is er niet minder om als zij hun plaats weer innemen in de rij met een trotse…

Dat mijn trots was, dat het nog is, dat ik Boreas gedoopt heb. Waaraan nooit iets gemankeerd heeft. Of ik zuidwaarts ga of zigzag, onomkoopbaar, onverbiddelijk richt zich de magneetnaald noordwaarts.…

Messing. ovale glazen, in schildpadkoker nagelaten trots. Op school gestolen uit mijn regenjas. Teloorgegaan bezit - verbrijzeld en verbrand; verrot, geplet, verdwenen - is wat mij blijft, mijn kostbaar eigendom. ------------------------------------------ uit: 'Plaatselijke tijd', 1997.…

wind en lentezon ogen die verrast ineens de mijne vinden uitbundigheid in lichaamstaal we kwamen samen in een zinderend omhelzen zonder enig woord pas later verhaalde jij je leven dat voor even was ontspoord ik wist nog van de lege flessen wijn het te vaak gebroken glas maar je blik is helder jij bent weer zelfbewust vol trots…

Ik wil de droom zijn van mijn eigen pijn Zodat ik trots kan zijn en weet dat ik vol kan houden tot het eind. Ik wil alles zijn in iemand en niet meer horen ‘jij bent niemand’. Want ik ben iemand….…

Gelijk de trotse ziel ik ben gedragen in een donker verleden door lafheid die ik herken voor driften, mij eigen die ijdelheid ontstijgen breinspinsels dwingen tot zwijgen klim ik omhoog, bestijg de beugels rijdend op de wind haar vleugels neergestreken in stormen gelegen geknield op lege bladzijden wegen heb ik gebeden tot de woordenregen…

Ze huilt nog wat zachtjes niet om een eenzaamheid maar om het geluk van een hard leven het maakt haar staren naar de eindigheid wat zachter ze vouwt de handen om haar gezwollen knieën duwt haar rug wat dieper in de genade van de zetel en glimlacht niet om een verdriet maar om een trots van het alleen gaan en de pijn die eindelijk…

kinderen uitvliegen maar GENIET toch van ze laat ze gaan in hun eigen ruimte Ja soms vallen ze neer met een smak op de grond maar je bent zelf ook vaak gevallen het bleek niet eens zo ongezond Ja ik weet wel dat jij ze wilt behoeden voor de fouten die je zelf hebt gemaakt maar leven is geen leven als je nimmer wordt geraakt Ja je kunt trots…

M’n armen zijn te kort als ik alles wil omhelzen alle bomen van het verre bos de geuren van het gemaaide gras de glinstering van de stromende beek de witte wolken drijvend in de blauwe lucht het edelhert, met zijn trotse blik in d’ogen het mos liggend aan de voet van de eik muis knabbelend aan een beukenoot wuivend riet, de wortels kletsnat…

Ik ben trots op jou en vind het fijn, om jouw zus te mogen zijn.…

November, donkere maand voor kerstmis ik haal een grijze haar uit het dalen van jouw wenkbrauw je bent ieder jaar mooier in ouder worden en ik drink rode wijn rond jouw buikjurk neemt de bruine herfst langzaam kalend afscheid naar overzichtelijke winter witte schouderkleden naast mezelf, ben jij een rots vaak verregend, maar met trots…

wankel evenwicht zij droomt van droge schone straten lekkere vrieskou met een zonnetje en witte wolkjes ademweer midwinter een blik op een Donald Duckje dat verloren op straat slingert associeert haar met schoonmoeder en vader uit de tijd van toen vroegere onzekerheid houdt haar nu met beide benen stevig op de grond je kunt trots…

De lagere druk verschuift, heeft de trots der aarde vast Gloeiend rood, bestaan de combinaties het oppervlakkige bepaalt de omstandigheden hoogmoedig schoon uw deel der aarde, ontwaakt kwetsbaar en sterk tegelijk, geen eenvoudige verbinding..…

Zij strekt haar armen hoog, de handen als kelken rijken naar de hemel het hoofd trots op de ranke hals neigt deemoedig gemengde tonen door de violisten verwekt vertellen het al oude liefdesverhaal en in crescendo, vat zij vuur en vlam, vergeet alles om zich heen en verliest zich in dans en muziek.…

Ondanks veel bewuste omwegen kwam ik je gisteren toch weer tegen Zo onweerstaanbaar als je lonkte en met je opvallende jasje pronkte moest ik wel zwichten, de verleiding te groot, dat ik je een plek in mijn huis aanbood Trots dat ik je nog een dag kon weerstaan ben ik nu toch te zwak en laat me dus gaan Kopje thee erbij, melange geurt zacht…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

Trots op alles wat je weet en kent. Ik kan er zo naar verlangen. Wat geniet ik er toch van. Jij met je gloeiend rode wangen merkt dat je hier ook genieten kan. Lopen kun je helaas niet zo lang. En je voeten worden ook nat. Ik word warm als ik jouw glimlach vang. Wat een plezier hebben wij gehad.…

Ik kreeg van jou toen een armband die hebben we samen bij mij omgedaan ik voelde jouw zachte warme hand en jij zei: ik laat jou nooit meer gaan Vol trots en liefde droeg ik hem elke dag een symbolisch stukje van jou voor mij tintelingen van geluk als ik jou zag voor onze liefde was verdriet geen partij Toch raakte jij de weg van rust kwijt…

Dan zeg ik dat het gaat Omdat ik niet graag toevertrouw Mijn angst en twijfel delen zou Wil zeggen waar het op staat Dat leven mij zo lijden doet Ik niet weet waar ik zoeken moet Mij waardeloos en kloten voel Vereenzaamd leef en zonder doel Zo opgejaagd en uitgekotst Ontzettend klein en zonder trots En soms het liefst het leven laat Maar…