Netgedichten

netgedicht (nr. 12.636):

muzeminnerij

de woorden galmen in het rond
verzamelen zich tot akkoorden
tot verstand, tot houding
verstandhouding eindstation
van een trein vol mensen
die zich dichter weten

bij het leven en de dood
die daarbij hoort, lacht
om de onwetendheid van zovelen
die geeneens de letter volgen
van hun eigen geloof

te klein om stuk te slaan
vliegen op een dikke koeienvacht
er heerst anarchie in hun hart
erkenning van God noch Gebod

maar het applaus is er
niet minder om als zij
hun plaats weer innemen
in de rij met
een trotse lach op
het ijdel gelaat