Alle inzendingen over tussen de dagen

Zwijgzaam loop ik Met mijn andere zelf Als reisgenoot Door eenheden die De tijd lijken Vast te houden Op weg naar de Oneindigheid - Geleidelijk zie ik Dat het lukken Gaat en dat Wij samen - Hij en ik - Tussen de dagen Zijn gevallen…

de dagen alsof je resten avondrose naar zonsopgang hielp dragen hoezeer de nacht ook leek op dromen tussen de dagen het werd onzichtbaar zwart gemaakt je onschuld zonder vragen…

de dagen alsof je resten avondrose naar zonsopgang hielp dragen hoezeer de nacht ook leek op dromen tussen de dagen het werd onzichtbaar zwart gemaakt je onschuld zonder vragen…

de dagen alsof je resten avondrose naar zonsopgang hielp dragen hoezeer de nacht ook leek op dromen tussen de dagen het werd onzichtbaar zwart gemaakt je onschuld zonder vragen…

zij heeft mijn wereld dichtgeschreven laat geen witregels tussen de dagen zet geen punten of geen komma's maar lijnt de weken aan mekaar in één ongebroken adem en ik, ik kan slechts wachten op een leeggeschreven pen…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan een Zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan Een zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

hij zocht naar woorden en de zin van het bestaan tussen de regels van zijn leven tussen de vreugde en een traan hij zocht naar boeken en de man op wie hij leek tussen de namen van zijn helden tussen de dagen van de week hij zocht naar waarheid en de kern van zijn verdriet tussen de harten van geliefden tussen de leugens die men ziet…

Gevangen in een nis tussen de dagen. Ik probeer te slapen maar ik slaap niet.…

de tijd is gebroken sinds wij hebben besloten ons leven te leiden ineens is er onderscheid tussen jaren dagen en uren om ons bestaan te sturen uit scherven pakken wij begin en eind voor het voeren van die strijd een speldenprikje eeuwigheid is er voor jou en mij herinnering gaat in oneindigheid voorbij…

Als ik mij ogen opensla, badend in het licht zie ik mijn helderste ster, de hemel heeft haar ingericht, de Venus met een eigen gezicht, tapt haar liefde uit de waterput van duizend zinnen elk woord een wolk om te beminnen ongeremd, om nooit te vergeten zo niet, dan wordt de hemelse put alsnog gedempt, tussen de dag en nacht…

Met gesloten ogen keer ik terug naar een diepe slaap maar de weg is treurig en vuil, een halte tussen de dag en de nachtmerrie, gedichten lezen zou mijn oeverloze gedachten tegenhouden, die labyrinten overstijgen en naast mij een kussen een leeg omhulsel, waarvan de veren in onschuld lichter worden, om deze te vangen kost geduld,…

stel dat je iets niet moet vergeten voor welke dag zou dat gelden en wat als die dag voorbij zou gaan -ongemerkt, zonder erg zou iemand opletten of wolken hun adem inhielden ergens halverwege, zo nauw luistert geen enkele toonhoogte hoe belangrijk is dan onthouden tussen alle dagen die zich versliepen we moeten onze tijd nog voltooien…

In een zwarte woeste wereld waar wolken blijvend samenwoekeren de bodem zompig kluiten blubbert wacht ik op dat herlicht moment waar tussen duistere dagen een spleet van zon zal vallen zo schrijden doet de wereld tot glimp van nieuw begin.…

misschien was er nog een laatste gesprek ik weet niet welk of wanneer de woorden zijn ondergegaan winter kwam, vele keren ook vanuit de binnenkant en op lente met een zwart, zwermend geluid het sterven was nooit vogellicht, zei je, weerloos tussen blauw; dagen en nachten genoeg om het leven te vergeten dat als een bedelkind vruchteloos…

alle kleuren van de regenboog daar tussen!…

Onvindbaar verscholen in de bries puzzel ik met poëzie met een overschot aan stukjes in het duister tussen de dagen valt alles uiteen.…

Tussen hemel en hel voltrekt zich het wonderlijk spel. Een schisma tussen de dag en de nacht voltrekt zich in een strijd tussen de duivel en de aartsengel in hun schaakspel om de wereldmacht. Tussen hemel en hel voltrekt zich het wonderlijk spel. Het schaduwrijk verduistert de zon.…

niet alles blijft donker in de nauwe cel witte wanden zoeken het spaarzame licht tussen de dag en de stralende buitenlamp die het kleine raam amper kan doorlaten geprojecteerde tralies die de muur beschaduwen en de trigger vormen van nare gedachten die blijven rondspoken in mijn verstilde hoofd waar wachten op vrijheid niet meer wordt geteld…

Het eind van 't jaar brengt menigeen van streek ’t Moet leuk en lekker en gezellig zijn Met bol, beignet en worstenbrood en wijn En dat dan twee à drie keer in een week Dat siervuurwerk de klant het best bevalt Komt omdat het in de kamers al zo knalt…

Hoe jij mij melkt en ik jou melk hoe mannen en vrouwen moeten groeien tot op een punt dat het voedzaam wordt wij oeverloos van mening verschillen terwijl het tweemaal op hetzelfde neerkomt of wilden we gewoon lang baden elk aan zijn geëigende kant hoe wij er beiden wel en niet beter op worden tussen de dagen staan en tijd vrije…

Gevangen in het web van tijd en pijn, elk beeld van jou zo scherp, zo onverwacht, verlies ik me in wat we ooit mochten zijn, in 't schemeruur tussen de dag en nacht. Het hart, getekend door een diepe kerf, vindt geen rust in de schaduw van de maan, het fluistert nog jouw naam bij elk gezwerf, verlangend naar een tijd die is vergaan.…

de spanning is eruit het is een 'slechts' geworden tussen deze dag en op een liggen sterven blaadje na zuchtje na boompje en een kermen is het krampen in een pulseren overgegaan mijn pink trilt nog wat na ik begin te geloven in fabeltjes het inzetten van de aftakeling haalt mijn niet willen geloven in mijn hart loopt leeg en de aarde…

Hijskranen, zand Een bord en muren Nieuwbouw Stegen, lanen Een kerk en klinkers Oud centrum Daartussen: ik Een huis en een tuin Overige…

tussen strand en duin en vlakke polders staat mijn huis tussen regen en wind man, kinderen en dieren heerst familiale sfeer tussen willen en weten en nog niet kunnen aanvaarden regeert pijn tussen dag en nacht en lichamelijke aftakkeling triomfeert een creatieve geest…

Ik voel me als een bakvis verliefd op 'n getrouwde man de mijne hoort en ziet niets zit met z'n neus in de boeken vergeten wat verliefdheid is. We treffen elkaar in de coulissen van ons beider leven het is gecompliceerd maar ik kan het genoegen van onze tête-à-têtes niet missen. Deze liefde geeft me energie houdt m'n huwelijk in stand…

Ergens tussen nu en morgen ligt een hele donkere nacht. Waar misschien de maan zal schijnen en een mooie sterrenpracht. Het licht aan de hemel verschenen zal verlichten het pad dat we gaan. Waar we in het donker verdwijnen of even stil blijven staan.…

Geboren onder de zon gaf jij mij de mooiste roos, ik bloeide zo uitbundig dat ik mijn twijfels overwon Slapend onder de nacht begreep ik het geurend beminnen, ik verdronk zo in jouw armen dat ik droomde diep van binnen Ontwakend onder de maan kwamen de sterren los van de hemel, jij dronk zo van mijn huid dat ik danste door jouw naam…

rond weergekeerde hielen rimpelt het water wanneer ik de rust liefkoos van luie lentedagen en iedere gedachte die ik in mijn strandtas wil dragen langs voorbij zeilende woorden en kuierende lippen vangen schelpen het maanlicht die als mijn schaduw, zo traag dansen en draaien ik lees vogels en bloemen in duinzand en wolken pluk…

dagen duren lang, elke dag droom ik van jou, omdat ik van je hou, ben bang voor ruzie, bang voor dat het over gaat, elke dag hou ik meer van jou, we praten niet zo gauw tegen elkaar, laatste vraag, gaat het niet meer tussen ons?…