Alle inzendingen over tweede leven

weer heeft de zon zijn rood de sloot een laatste rimpeling gegeven de dag is dood maar in de nacht ontwaakt het tweede leven de schaduwen van licht gaan dan hun feesten geven de maan schijnt zonder zicht stilte jaagt de angsten aan donker kruipt uit holen vals sluipt onguur naderbij witte ogen zijn partij ze roeren zich en woelen…

loot de toekomst wereldgroot in de familieborder blijft alles hopelijk in conditie en bloeit volgens traditie met een klein tikkeltje ambitie ook volgend jaar weer groot maar achteraan staan wilde bloemen steeds te wuiven wachtend op jouw zacht bestuiven willen jou hun kleuren geven en delen in de warmte van jouw tweede leven…

Nu gaat ze een tweede leven beginnen Schalen en potten trekken haar aan Zij en haar vrienden staan keuvelend naast elkaar Zonder het minste gebaar En toch is ze trots Misschien binnen een jaar Staat ze nog altijd op dat plekje daar! Claire Vanfleteren…

Ze kreeg een tweede leven misschien nog mooier. Met Kerst krijgt ze mooie kleren, haar boezem wordt weer bedekt. Bloemen, vogels en vlinders vleien zich rustig neer. De wereld van belangstelling ligt weer aan haar voeten. Ze kijkt weer iedereen recht in de ogen, net zoals de tijd van toen.…

De horizon is niet meer mijn limiet Mijn existentie lost niet op in schimmen Ook nu rust onvolmaaktheid in de dingen Maar overdag, een onbewaakt moment Van rakelings langs oude dikke bomen Scheert vagelings een vlaag voor 't geestesoog Zwevend uit het niets in 't nu naar niets Naar een opgeborreld tweede leven Verloren zijn dan woorden…

Alles kwijt, huis en haard, eigenwaarde, zelfvertrouwen door schaamte en vernedering was ik helemaal uitgeteld, kreeg daarna een aneurysma waardoor het keerpunt kwam en bleek het de moeite waard m'n leven weer op te bouwen.…

Geboren als roze of lichtblauw mama houdt zoveel van jou oma pampert ietsje terug in tijd ze is weer moeder's kleine meid dank u Altzheimer voor de tweede jeugd is dit geen dubbele levensvreugd kinderlijk blij zingt nu het grootje hoe zachtkens verglijdt mijn bootje..…

haast ongemerkt kwam de herfst verkleurde haren rukte vel in rimpels zelfs de wortels losten ondergronds onzeker spiegelend het nieuwe ik tastend door de lege dagen jonglerend met de tijd verloren voel reeds de koude adem winter blaast me in de nek vage angst het onbekende wenkt en wacht grijpt onverwacht…

Ik werd geschopt, uit elkaar gestampt, niemand die mij uit mijn lijden kon helpen. Vrienden werden op dezelfde manier volledig stuk gemaakt. De nagels werden uit mijn buik getrokken, gaten bleven over. Wonden werden niet verzorgd, door het trekken en sleuren nog erger gemaakt. Het zag er echt niet goed uit. Ik had hen zo vele jaren gediend…

zij veinsden verdiensten liepen zelfverzekerd naar het tourniquet wilden ongehinderd passeren maar stonden door die ene vraag perplex u bent geboren met helemaal niets van wie heeft u dit allemaal genomen toch niet om met zoveel de weg op te gaan van alle dromen er werd gerekend met plussen en min maar een vergelijk bleef…

mijn lieve schat wat hou ik van jou ooit dacht ik van hoe gaat dat nou houden van een tweede kind mijn leven was als een wervelwind alles ging zo snel ontmoeten.. trouwen.. ik kreeg een tweede kind kind en daar was jij wat was ik blij mijn engeltje ging er door mij heen toen ik jou zag alles was dan ook goed vanaf die dag.…

Naar nu blijkt zijn er ook twee pagina's over het leven met een door haar beleefde pikante kant. Een puber met haar eros tijdens de tweede wereldbrand.…

II Er zijn ziektes die we echt mensonwaardig vinden hoe kunnen we dat moeilijke stukje leven waardiger draagbaar maken, nauw verbonden met jong en oud accepteren, is leven resultaat van gewenst gedrag. Leven het is iedere dag anders een panorama.…

Zoek me Vind me Verscheur me Verknip me En blaas me uit Zie me vallen Zwaai me uit Maar raap me op Plak me Verbind me Zie me Herken mijn blik Maak mij jouw plan En vind me dan Jouw tweede ik…

Voor de tweede keer in zijn leven raakte het onvolmaakte in een spiraal van streven Ooit greep hij zich vast aan de filosofie van de tijd Zijn wens bleek een contrast De eerste keer was fataal een poging tot permissie een toekomstideaal De tweede keer was een onthaal een dilemma zonder grenzen verdwenen moraal Nooit gaf zijn…

Geen stukje geluk dat het leven me kan geven laat ik ongemerkt aan me voorbij schieten Als je van de kleine dingen kunt genieten dan pas heb je een rijk leven Toch is er iets dat ik erg mis: Een tweede persoon Een vrouw aan mijn zij, met z'n tweeën op deze troon…

De ene voet voor de andere de ene stap voor de tweede Als de eerste niet wordt gezet, komt de tweede er nooit.…

Terug naar de baarmoeder Dat zou moeten kunnen naar het moment van conceptie Dan de eerst aangekomen zaadcel alsnog de nek omdraaien om de tweede in de honger naar bevruchting een faire kans te geven Zou het leven dan te dragen zijn?…

Mijn tweede ik Wil literator zijn Geheel opgaand In de literatuur Mijn alter ego Verletterd tot in De kern van mijn Leven* De mooiste woorden Tot mijn mooiste zinnen Voor altijd Voor even Voor onbepaalde duur *vrij naar Van Heugten…

Het leven is als wegvloeiend zand; onafwendbaar op weg naar het tijdgat; een tweede droeve dood een van de raadselen, het verlengstuk van een gebaar uit de ruimte. Vloeibaar en open worden merktekens van nieuw geestelijk vuurwerk.…

pijn kerft diep zijn lijn in ons bestaan grift tekens op een tweede huid in niet vergeten nog bestaat het zwaard dat onvolmaaktheid kraakt en als erfzonde uit het paradijs ons leven strak bepaalt…

Toch waren we jarenlang vriendinnen ieder met ons eigen huis voor jou vaak een straatleven maar bij ons kreeg je een tweede thuis.…

Wat later staat ze onbewogen, vol verwachting aan haar raam, op de lippen fluister ze een naam, er welt een traan in haar blauwe ogen, een Messias wordt niet voor de tweede keer geboren .…

Ach, was ik maar de baas Daar in de Tweede Kamer Ik gaf dan ieder zijn zin Wel veel aangenamer.…

Hij geeft je de ontspanning een eerste is voor jou bepaald Het is er veelal ingeslopen gewoonterechten ingedaald Sub regels binnen een familie worden al dan niet uitgevoerd Er is altijd wel weer die ene maaltijd die daardoor de magen roert Juist de tweede is een recht vrij van werk en plichten een dag waarop jij zelf bepalen…

Mist en ochtenddauw hangen Zwaar over het landschap Van mijn tweede jeugd - De weg die ik zoek Is moeilijk te vinden, nog, En toch torent boven alle Nevel uit de ochtendzon Die zich zichtbaar aan Het grauwe ochtendlicht onttrekt En hem weldra verdringen zal - Voorgoed nieuw leven, Jong zijn waar de ouderdom Zich al zo lang…

Mijn zoon zegt piemel kopje tegen zijn kleine zus wanneer hij vindt dat ze een eikel is. Gewoon, omdat ze in het Frans vertaald, toch echt een “tête* de ”bietje** is. Putain betekent hoer dat weet hij best maar zonder te blikken of blozen zegt hij putain tegen de bok wanneer die aan het klooien is. Dat Franse “le” en la” dat is niet…

Tweede exodus, een natie bevrijd; onafhankelijkheid gewonnen op de zee en tegen de Spaanse overheid. Zeehelden hieven het Geuzenlied aan toen op de Zilvervloot de driekleur in top kon gaan. Tachtig jaar oorlog voor de vrijheid van de republiek; Leidens ontzet voor de vrije godsdienstretoriek.…

In Delft groeit de papaver in de straten De hofjes pronken er met roze rozen Hoe heerlijk is het om hier te verpozen Vermeer heeft voetafdrukken nagelaten Er drijven waterlelies in de grachten Zacht glijden peddels door het gladde water Een tweede Pinksterdag; een beeld voor later Wat leed door pandemieën zal verzachten Van Delftsblauw porselein…

maandagmorgen in september zag je zonder het te weten voor het laatst de Drentse hei een seinwachter zag alle 93 treinen voorbij komen niemand vroeg naar de kleine gevleugelde opgeborgen nu in een vergeelde map een nagenoeg leeg dossier achtergelaten in het archief in schaars vermoeid papier rust een klein leven…