Alle inzendingen over uitputting aarde; afschieten edelherten Oostvaardersplassen

Gods aarde juicht in de geplante boomgaard, zij fluit een lied vol luister naar het zachte fietsgeluid.…

Eigenlijk ben ik meer van aarde Weeg zwaarder dan kip,haan of eend God en hemel hebben mij een fraai ogend verenkleed geleend Waarin ik kan flaneren anderen de ogen uit steek Menig pauwe-vrouw wordt -bij mijn schouwspel- een weinig week Van mijn kledij mijn tooi bij dag en...nachten Zij kunnen van mij spel en ernst…

duizend passen lang van de wieg tot aan het graf luwzijde van zon en maan, op ons levens pad het verblijf op deze aarde letters op een steen in goudgravure verblekend door seizoenen je was…ik was daarna vergeten alleen die” booswicht “ was diens naam komt voor in de geschiedenisboeken waar kinderen leren Nero Herodes, Karel de…

duizend passen lang van de wieg tot aan het graf luwzijde van zon en maan, op ons levens pad het verblijf op deze aarde letters op een steen in goudgravure verblekend door seizoenen je was…ik was daarna vergeten alleen die” booswicht “ was diens naam komt voor in de geschiedenisboeken waar kinderen leren Nero Herodes, Karel de…

de geur van zweet sterker dan de gang van de laatste ronde in mijn goede jaren wanneer ik gewonnen mijn hoek opzocht en het geronnen bloed met de handschoen van de bovenlip schraapte de pijn was niets bij het nu beleden leed wanneer ik gestrekt op het canvas de hemel in mij probeer te dromen en de laatste blauwe lucht tracht te drinken al…

De aarde danst op haar wolken met het geroezemoes van de middenstand Ultragolven bereiken mij niet meer ook niet die van het erbarmen. Kan een gedicht denken? In welke zin? De aarde is er voor het koesteren van klei, voor het boetseren van gedachten Kijk in mijn ogen! Blijf niet wachten en verachten!…

De oogleden nog dichter dan voorheen om de dodelijke spraakwaterval te ontwijken, heel de wereld is kozak en het paard sterft in het weke ijzererts een opgeworpen barricade herbergt slechts nog stedelijke lijken die in ’t laatste moment nog zwaaiden met de rode stip en banzai schreeuwden tegen de opperste vijand – het wassende water wat…

Straks leidt de modale Mexicaan een levenslang ondergronds bestaan. Hij plant warempel een nieuw soort tempel voor een Azteek-cultuur op de maan.…

vandaag bloeit de aarde in kleurige bloembedden een stille sprei vol schoonheid omarmt de nieuwe dag de jonge blaadjes van de hazelaar ze knikken vol genegenheid naar de koerende duiven die elkaar de liefde fuiven goud versiert de randen de wolkentoppen pralen zo onverklarend zacht dat het hemelwater nog wacht de sleedoorn draagt…

alleen de megagolven maken indruk op de overvoerde geest rampen worden groter als de media zijn langs geweest driedimensionaal en uitvergroot wordt ons de dood getoond grote woorden maskeren het persoonlijk leed de enkeling komt nooit in beeld laat de aarde leven te beginnen met de medemens in plaats van anoniem wat geld te…

even vergeten van het kwellende verleden En de aarde wentelt voort…

In 't aangenaam gewest, waar nooit het groen verdwijnt, Komt nooit d'onvruchtbre winter beven. Slechts kan het lieflijk wit, dat op de lelie schijnt, Het schijnsel van zijn sneeuw daar geven. -------------------------------------- Vooreilanden van Amerika – Antillen beven- schrik brengen…

de aarde is rond, fluistert de kameraad Shin lijkt het niet te horen, tuurt onbewogen naar de koeienpoep en peutert de maiskorrels eruit elke korrel telt in deze verborgen schaarste er bestaat nog een wereld, klinkt het zacht, voorbij de hekken van het kamp Shin verbergt zwijgend zijn verwarring zijn leven hangt aan een martelende draad…

Woel me gedachten malend Naar het eind van deze nacht Slaap heeft het al weer Verloren van dringende Gedachten die door farmaco Een tijdlang waren stilgelegd - Nu zijn ze er weer, gedachten Van toen, gedachten van nu, Gedachten van straks als Het leven er niet meer is Dichtbij de aarde voel ik me nu En de turf waaruit ik geboren…

Op de breuklijn Van mijn gedachten Halverwege hemel En aarde, ergens Tussen het paradijs En de woeste ledigheid Van de donkerste Van mijn hersenspinsels Word ik wakker vandaag, Wrijf de slaap uit Mijn ogen en zie dat De zon schijnt, de lucht Blauw is, mijn jonge Aanwas goed gedijt, En zie dat Het goed is…

Op het kerkhof van Verloren dromen Worden graven Onaangekondigd Geopend, niet Door justitie Of door een Ander onbelangrijk Orgaan, maar helemaal Vanzelf, helemaal Uit het niets, En zie ik uit Het donker licht Dat uit de aarde Groeit, dat mij Het licht laat Zien waarin mijn Toekomst ligt…

met lichtgouden kopergloed dagen vertellen ons de hightlights benadrukken je eigenwijze tinten jongen, gerstenblond van haren nooit telt verlies de loop der jaren moedig zal het harde afscheid dragen vol ongeloof kust de eenzaamheid beeldovergangen verborgen in verlies weerkaatsen schakeringen als lichtreflectie schitteren de eigen aard…

ik ben het zuiverste dier op aarde ik slaap met de nacht als met mijn lichaam en de nacht wordt groter in mijn hart in het donkere weefgetouw van je vingers borduur ik een nacht van eenzaamheid veelkleurig veeleisend veranderlijk ik ken alle tranen van de eenzaamheid sla mij maak mij open ik ben een roos van vrolijkheid kom hier vertrouw…

Er staat op het Gezicht op Scheveningen Een zootje ongeregeld bij elkaar Waar kijken al die mensen nu toch naar? Een topless vrouw? Een ufo? Heksenkringen? Of staat bij nog wat poetswerk met de hand Het hele TROS Muziekfeest op het strand?…

, aarde, lucht en vuur Ze ondervond en ze bedaarde Weer los te laten werd nog vechten Een dubbele ontwenningskuur…

Weet iemand wat op aard het schoonste is, Het allerschoonste? welks gelijkenis Hij ziet in alles wat hem vreugde geeft? Waarom hij lief heeft wat rondom hem leeft? Waarom diè rijkdom wil en diè een vrouw En één zichzelf, hoewel ze allen nauw Weten dat ze iets zoeken dan een woord Alleen? Weet iemand dit? Wel, hoort.…

Aarde, wees niet streng voor deze man die honderd sleutels had, nu zonder reiskompas een pad aftast en hier zijn eerste nacht doorbrengt. ----------------------------------- uit: 'Slordig met geluk', 2016.…

zullen om wie en wat jij voor hen betekent dat jij een thuis vinden mag waar je ook woont en leeft dat jij natuurlijk ongewoon mag zijn door binnen en buiten de lijntjes met jou het leven te kleuren en fleuren dat jij voortdurend groter groeiend ons mensen en jezelf verrassen mag door met de talenten te woekeren die jou als zoon van de aarde…

je kalfde af er was meer ijs dan dat ik zag je drijft in zout tranen aards verdriet al eeuwen oud neerslag onder zon zonder zilt waar alles in begon je bent gevlucht koelde af in hoger sferen emoties kunnen je niet deren in je kristallen licht de tijd, noordpolig was je koninkrijk maar nu de warmte heerst en vorst dat…

handen die verbanden leggen in hun stil vergaan je drukt je lichaam tegen steen dat weet en in structuur geen enkel voorval meer vergeet doorvoelt met huivering het deelt in grootsheid en in macht de pracht van wat geschapen is nog voor de mensheid ooit van leven wist je ziel is thuis in het huis waar zij geboren is, gekraamd in aardse…

witte strepen krijten in het blauw hun verre reizen schrijven adem in de kou op weg naar tropische verblijven ze laten alles achter zich de zorgen en hun zaken het huis en met de buren thuis voorlopig niets te maken zie kiezen voor comfort lucht om hen te dragen geen boot of druk verkeer treinen die vertragen ik aard in somber…

we zijn naar huis gegaan ezels grijsden in een rij hitte en die stank voorbij je oogstte mijn bestaan ik kon het geel niet laten lijden zou je nooit kunnen besnijden of willen schillen als een vrucht nu je in mijn handen hebt gerust je was apart in geur en kleur ik moest je even zoenen, heb je begraven op de binnenplaats in zwarte aarde…

bij me bent geen zuchten over kansen die nu rusten omdat jij de mogelijkheden nog niet kent ik streel je wangen kus je ogen vol verlangen naar die drempelloze blik want in je lach hoor ik het zacht bewegen en meegeven van je lichaam dat op liefde wacht je hebt me thuis gebracht in jou zal ik de hemel vinden ontwaken uit de aardse…

vaak Bij een plek waar whiskyfles verbrijzeld, ziet ze gemene punten, niet zozeer voor fietsers, maar voor dieren Ik raap op We zien een wit papiertje, Zie je wel, zeg ik, we zien alleen afval Maar nee, want uitvoerig bewonderde ze bomen Zegde over madeliefjes versje op, praatte met hondeigenaar over mismaakte honden, dan over de Oostvaardersplassen…

Geven, ‘t lag niet in zijn aard, bleef inhalig heel zijn leven, in vergaren heel bedreven, een echte gierigaard. Vriendschap bleef hem ook bespaard, geen talent om liefde te geven, geven, ‘t lag niet in zijn aard, bleef inhalig heel zijn leven.…