Tussen hemel en aarde
Het duurde lang voordat ze grondde
Omdat ze in de hemel aardde
Ze niet de duisternis aanvaardde
Die in de Lichtrivier uitmondde
Ze wist niet van ‘de zwarte zonde’
En hoe of die zich openbaarde
Toen ze die eindelijk ontwaarde
Was dat juist voor haar laatste ronde
Daar ze alsnog haar taak aanvaardde
Gelukte het haar zich te hechten
Aan water, aarde, lucht en vuur
Ze ondervond en ze bedaarde
Weer los te laten werd nog vechten
Een dubbele ontwenningskuur
Geplaatst in de categorie: spiritueel