Alle inzendingen over van de hangende bome

Nevelige waas bedekt de ochtend met natte dauw reeën lijken te zweven, vogels fluiten met ontzag bederf geeft mulle aarde in het bladrijke pad en tussen de bomen hangend op het vochtig gras, zo zacht legt de stilte een laagje rond de tederheid van de dag april toont haar laatste stuipen met reeds bekoorlijke lentekleuren en tussen…

Harde regen valt op slap hangend herfstlover, dat koppig vast blijft.…

Nu ben ik een ander dier: denk ik een luiaard, hangend aan de takken van de levensboom. Ik ben zo traag dat ik onzichtbaar ben. Tenminste, zo moet het zijn.…

'n Twijgje wind slechts speelde met het laatste blad van de bijna naakte boom, die eenzaam, verloren haast en half verdronken, zich oprichtte uit laag hangende dauw, over wat bij helder zijn een weiland bleek.…

van binnenuit nog hangend aan het leven te merken dat ik ouder word het zwaarder wordt ondanks in vele kleuren steeds de zon…

het duurt even de droom met korte pauze loom over de dag lusteloos lover hangend over de lichtstreep van de middagzon…

aan de oude dorpsstraat staat het raadhuis stil te dromen het raadhuis dat Slauerhoff nog langs zag komen hangend aan zijn sigaret.…

We vieren zijn geboorte en daarom is het feest we kregen de belofte dat telt het allermeest en daarom nu door mist en al vieren we altijd in december het mooiste feest; en brandt mijn boom met lichtjes omdat het kersfeest is…

Ik hang hier maar Wat zou ik spartelen? Helemaal voor mezelf de pot thee, de tafel de kamers van ons huis met zijn nieuwe ramen de krassen in de kast al de cadeautjes die ik aan jou gaf en de poster van het schitterende water aan de horizon met de schim van een schip Ik hang hier maar wat rond in jouw afwezigheid niet in staat tot…

Een treurende es zweept ruisend Het hangende loof om het puin. Stil koestert een teder viooltje Zijn geluk in het mosrijk duin.…

Hangend een uitdaging liggend een bekoring ze vastpakken een wellust ze snijden een bedrevenheid ze klaarmaken een kunst ze proeven een fijnzinnigheid ze eten een voleinding…

hangend aan december als het fragiele bewijs van vergankelijkheid bevriezen we de tijd steken een kaars aan en veinzen voor een moment de knusheid van weleer…

ik heb het meerdere keren losgelaten maar altijd keert het weer met hangende pootjes en smekende ogen kijkt het mij dan aan hoe zwak ben ik om toe te laten en niet te kunnen weerstaan…

net... witte vlokjes met lief hangende kopjes, lijken te schreeuwen ons voetjes voelen klompjes wel...laat het nu maar sneeuwen!…

gestadig dreven wij onverdroten over van kroos vergeven sloten de schaamte was allang voorbij toen jij mij hees begerig zei boom voort wat sneller graag de pruimen die gaan nu komen die blauwe weet je nog wel slome hangen er te grijp en lekker laag ze had gelijk maar ze waren geel mooi doorrijpt voor maag en darm hollands medicijn voor…

Zij het wat valer dan de maand hiervoor, Laag hangend, maar tussen de wolken vrij. Wellicht is het de spiegeling die ik bekoor, Reflecties van bomen, blad en natte klei, Of de lange schaduw hier tegenover mij, Typisch september, zeg ik zonder gehoor.…

De verbroken stilte, als een zwaar gewicht, hangend boven de vijver, als een soort mist, neemt de wereld in zich op, niet als gedicht. Maar als verhaal over wat de wereld ooit zag, wat de wereld ooit deed en zich heeft vergist. Alleen de dood bleef achter, met een lach.…

In de vroege ochtenddauw glinsteren de eerste zonnestralen zilverwit in het hangende dun draderige spinnenrag langzaam ontwaakt de natuur de wereld komt tot leven.…

ter illustratie der hangende brug, lelies, bomen tot aan het huis en achter de brug, de reflectie van rust op ruisend water, de getalenteerde lente, een intuïtief kunstenaar, bespeelt het beeld en penseelt abstracte taferelen op gedragen fluister ook de avond ademt het laagstaande zonlicht de poes is allengs onder dak moeder sluit…

Toen ik in de trein voorbij reed en je zag, tussen oorverdovend stil geluid, de wind verlaten wit tussen de takken, zó breekbaar. Je stam een zachte, zoete zuurstok, maar niemand proefde je; behalve ik – ik heb jouw alleenzijn verbrand in de haard en samen zitten kijken naar gezelligheid.…

hangen in lighouding zittend liggen in hanghouding hangend liggen in zithouding liggend zitten in hanghouding of gewoon doorgaan met twijfelen…

ik woon in jouw wereld met een koffer vol momenten hangend aan mijn lippen plakt verdriet oren vangen geen woorden komen je halen dichter bij kom ik niet…

Samen met de valavond doorkruis ik haar, peil in de diepe poelen naar wat hangende is. De zon was vandaag mild en verlegde de schaduw, ik kon er wel niet bij.…

Mokkend wandelde hij mee met de hond gaf zo blijk dat zijn hoofd er niet toe stond Liever zat hij droog te internetten hangend over een stoel vooral om met zijn vrienden te chatten…

Stilte, hangend blad landschap, door een zachte wind omvat. Ritselend blad, als een zacht gefluister,hier in het duister. Kijk, voel ontroering als de natuur rust in de nacht.…

Even oud staat naast haar, nog stram en fier, zich traag krakend buigend bij harde wind de boom, die ik bewonderde als kind, een meer dan twintig meter hoge populier. Ze stonden er al vóór ons huis werd gebouwd; zijn met mij gegroeid, staan er nog, als eerbetoon, al ruim honderd jaar.…

Het vloog van boom naar boom, van tak naar tak. Ongewoon mak en vrij. Het maakte ons stil en een soort van blij.…

Tussen twee stammen boven aarde zon in zeeverlichte dagdromen twee paar armen vinden nog meer warmte in hangende beweging zij telt de sterren en hij verdwaalt ertussen…

van bloeiende bloesem tot prachtige peer hangend in de hete zomer ze is nu rijp en rood ongrijpbaar groot daar aan de hoogste tak rijp moet ze vallen want plukken zal niet lukken pienter die peer…

de buitenwereld werend spande je prikkeldraad ter voorkoming dat ze jou ook maar konden raken uiteindelijk roep je gewond hangend in je eigen barricade om de hulp van diegene van wie je eerder niets moest hebben…