Alle inzendingen over van dezelfde soort

Te gewillig liet ik mij verleiden, in een bekoorlijk, tevens gevaarlijk spel, ik was te gretig, te roekeloos, ook al wist ik dat wel, ben daarom de zwakste schakel van ons beiden. Het besprong me onverhoeds en snel, geen tijd de aanval te vermijden, soms kan en wil ik niet meer bevrijden, de pijl trof doel, onbewust en onstuitbaar fel.…

(voor Mirjam Bruijn) Dezelfde zwanen zwemmen nog steeds in de vijver achter mijn flatgebouw, vol gratie dansen ze geheime riten, ik volg hun stevige halzen, die diep in het water naar planten zoeken. De plek waar jij een sneeuwbal naar mij gooide is omgewoeld door een grijpmachine van een gasleverancier of zoiets.…

Soms maakt iemand je leven rijk, maar tegelijkertijd zo leeg Soms vult iemand je aan, maar tegelijkertijd haalt het je naar beneden Jij maakte mij zo blij, maar soms zo ongelukkig Zo’n sterke band, maar toch verschillend Jij hoort bij mij, maar ik weet dat het niet zo is Waarom ben ik zoals ik ben en ben jij gewoon jezelf Jij las mijn…

eigen loslippigheid deed haar de das om hij kijkt er niet van op gewoonweg reuze stom te veel verteld aan even zo veel - vrinden - uiteindelijk konden ze het blijkbaar toch niet zo goed met elkaar vinden . samen niet door een zelfde deur eigen loslippigheid ja, ja daarvan heeft ze nu meer dan spijt…

raam Naar buiten nu, Gewoon mijn eigen Raam, het raam In mijn huis, Mijn eigen huis, Kijk naar de appelboom Die al generaties lang Voor ons huis staat, Mijn moeder had haar Immers als meisje Ooit geplant, opgekweekt Uit niet meer dan Een handvol pitten - Ik kijk naar haar, De appelboom van Jaren her, en zie Dat zij dezelfde…

Zou ik mijn hele leven nog eens dunnetjes over willen doen? Ach, waarvoor en eveneens waarom? Vermoedelijk verviel ik dan ook weer in alle ongerijmde fouten, in wat mij nu nog spijt. Wel weet nu heel zeker, ik koos wederom voor jou! Nu ben ik sterk gerimpeld, voor mijn gevoel niet oud, zelfs knagende gebreken voelen al vertrouwd…

veel mensen Die wanhoop beleven Hun laatste toeverlaat Onze god Met zijn Pracht en praal Schenkt Velen van ons weder Een heerlijk feestmaal Lijkt Verschillende gezichten die tonen En wil de goedheid van mensen belonen De god van de vluchteling Die van de straat De god van het pracht en praal Kon hij ons maar doen laten spreken In dezelfde…

ik heb dezelfde tere trekken van mijn moeder, die zij van haar moeder had geërfd : dezelfde blonde noorse haren, dezelfde vergeet-mij-nietjes blauwe ogen waarin ik de fjorden weerspiegeld zie dezelfde speelse glimlach om mijn schalkse mond.…

Ze vormden steeds een eenheid met hun beiden: Dezelfde kop, dezelfde stuurse blik, Dezelfde nurkse stem - en dus kon ik De beide broers De Boer nooit onderscheiden, Maar dat is nu verleden tijd goddank: Die ene met dat lintje dat is Frank.…

Ze vormden steeds een eenheid met hun beiden: Dezelfde kop, dezelfde stuurse blik, Dezelfde nurkse stem - en dus kon ik De beide broers De Boer nooit onderscheiden, Maar dat is nu verleden tijd goddank: Die ene met dat lintje dat is Frank.…

Er is geen plek op aarde waar alles normaal gaat En overal is dezelfde ellende Geroofd gemoord bestookt en overal dezelfde ellende moeders die in de stress gaan, vaders die het slechte pad op gaan en overal dezelfde ellende.…

Dezelfde glimlach, dezelfde zoen, dezelfde vragen van altijd. Vreugde, liefde, spijt. Ik start de auto en sla het hoekje om. De jaren gaan voorbij.…

Waar ik ook ben hoor ik dezelfde woorden waar ik ook ben zie ik dezelfde moorden waar ik ook kijk zie ik dezelfde kinderen waar ik ook kijk zal honger me hinderen waar ik ook voel blijven vuren branden waar ik ook voel…

We spraken dezelfde taal Alleen niet dezelfde woorden, Wie kon voorzien in het abstraheren Dat onze taal heeft verstomd.…

haar antwoord is dezelfde… geen idee, je weet maar nooit nu kan hij beslissen, het woord is aan hem….…

het was buiten beladen vochtig in de donkerende lucht waar druppels aan takken groeiden en vielen zonder regen een klammige stilte dreigde en maakte alert ik hoorde vage geluiden die ik niet kon thuis brengen in het verlaten park een soort zich mechanisch voortbewegen met de smaak van nieuw in vreemde techniek vrijwel onzichtbaar…

Spaanse romanfiguur Zelfbenoemd edelman Met een soort schildknaap En op een soort paard Werd door zijn schromelijk Amateuristische Heldenverrichtingen Wereldvermaard. ------------------------------------------- uit: "Zeslettergrepigheid", 2009.…

Zoveel soorten bestaan! Zoveel bevolking om te lijden en lachen in deze heuvels vol stenen! De vijgeboom staat gebogen in de richting van het zuiden, boven ons het zachte snurken van een vliegtuig. Mijn vriend wacht bij een struik met scherpe doornen.…

Het lichaam is een eenzaam ding met plasma, beendermerg en smeer en kleine holtes vol geheim en drie, vier klieren voor plezier. Het kreeg twee handen voor iets liefs, maar zelfs twee handen zijn alleen gehoorzaam aan het protocol van een of ander kolderdier. Een koningsvaren heeft nooit last van blinde onderdanigheid, maar halzen willen…

Er zijn dieren die piepen. Zo zijn ze geschapen, tot piepen. Hun tieren te iel in de mist. Er zijn dieren die loeien. Zo zijn ze geschapen tot loeien. Hun roepen te rauw in de mest. Er zijn dieren onhoorbaar. Scharrelend. ------------------------------------------ uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

Weldadig en in rust verzonken, deze tuin, vooroorlogs ooit mijn vaders geliefde pleisterplaats. Geen sporen meer van hem die ik hier zoek. Maar elke plant, hoe onaanzienlijk ook, wordt hier gekend, genoemd bij naam en toenaam, een belofte van genezing. Kruiden gewassen tegen elk verdriet, met namen zingend van al wat ontstond in zeven…

Hopelijk bent u van het soort, Dat zelf wel goed spoort.…

Het plezierige van Londen trouwens van heel Engeland is, dat je daar mensen ontmoet die Engels spreken en daardoor weliswaar - een beetje moeilijk uit te leggen - tot een, laat ik niet zeggen hogere ja, misschien toch wel (in Nederland) hogere in elke geval tot een andere soort behoren, maar dat daar in Londen mensen zijn als jij en ik, zoals…

In semi-sluimering Komen in mijn ziel Dia-raampjes voorbij met minstens Vijf soorten zwart bestrooid - Overwegend roet dat net Als ik is neergeslagen In de ruimte die Leven genoemd wordt En soms wel wat weg hebben Van de bril die ik doorgaans Draag in deze donk're tijd Waarin het nooit meer Licht lijkt te worden…

Geef mij de ballade uit de Hades of een opgewekte blues, ik swing op elke hiphopversie van Vivaldi, mijn smaak kent geen limiet, dus leve het licht ontvlambaar geuzenlied, de wals voor weduwen en wezen, de bloedeloze stierenvechtersrapsodie. En vanzelfsprekend zweer ik bij de alchemie van een schlager voor de goede zeden of een nocturne…

Er zijn mensen die omzichtig, bijna onmerkbaar iemand willen kussen of alleen iets willen laten weten, iets teders. Er is daar geen verklaring voor. Anderen willen altijd net vertrekken, hebben een hand al aan de deur. Weer anderen liggen in elkaars armen en denken aan de vijand, houden soms even hun oor aan de grond. ----------------…

zij komen glanzend overgevlogen onder de bloedende moeder smelt de eerste sneeuw onder wuivende palmen monstert hij de nieuwe limousine van zijn schoonzoon ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichte', 2002.…

Eh ... neemt u mij niet kwalijk Heer Garnaal Ik doe het niet zonder uw medeweten U ziet er trouwens uit om op te vreten En dat ga ik nu doen, ja hélemaal Daarna moet ik er ijlings weer van tussen U snapt wel, beetje paren, beetje kussen.…

Soms moet ik zo verlangen naar blauwgras, wimperparelgras, zoals ons tuintje vroeger was, honderd jaar, duizend jaar, liesgras, trilgras, liefdegras, duizend jaar geleden, maar kweldergras, knolbeemdgras, kijk daar eens even, daar scherpgras, hardgras, tandjesgras, een lege kleine zoogdiervacht, kamgras, baardgras, borstelgras, zo onaantastbaar…

Dezelfde neus, dezelfde haren, dezelfde ogen, dezelfde mond. Hij is er altijd en toch voel ik me alleen.…