Alle inzendingen over van dezelfde soort

De psychologie van de mens Is als het er enigszins Op aan komt terug te brengen Tot zo maar een constatering - In de openbare ruimte wil De mens graag iets eigens Geven aan het plekje dat Hij dagelijks gebruikt - Dus neemt hij vaakt dezelfde Bus, dezelfde trein, en daarin Als het even kan dezelfde Bank, dezelfde stoel in Hetzelfde…

Nu soortgenoten uit Amerika Ten oorlog trekken na gedegen training Bent u wellicht nieuwsgierig naar de mening Van ons, dolfijnen van het CDA. Wel, politiek krijgt Bush van ons gelijk, Maar toch blijven wij mooi in Harderwijk.…

kijkend in de verte, is deze horizon dezelfde? de wind die ik voel, is deze wind dezelfde? Laat me dan meegevoerd worden om het zeker te weten om onze horizon dezelfde te laten zijn…

Dezelfde in uw soort, die zich wel durven tonen. U schaamt zich een beetje moffelt de waarheid weg. Dat moogt u niet doen. Bange blanke vrouw, wij brengen meteen verandering. Melkflessen of niet, durf opnieuw dat meisje te zijn, koordje springend op de speelplaats al meer dan 50 jaar geleden.…

De winter trof ons Slapend alleen Geen spoor verlopen In toverslag bijeen Dan priemt een sluimerend verlangen Verscheurend als een eerste licht In richting gemeend gevangen Toont ruimte haar gezicht Zo roept de vorm van beide Het hele circus in bedrijf Geen opvoering meer te mijden Ieder wakend in een oneigenlijk lijf Men went aan…

Tot waar mijn blik reikt, ligt voor mij een horizon. Loop ik er naartoe, dan schuift deze steeds vooruit. Wat ook wel kan, is te spreken van einder. Er gebeurt hetzelfde. Maar anders is mijn beleving, meer als een absolute grens.…

Ella Onze kleindochter Lief klein meisje Trotse opa en oma Geluk!…

En als het dan stil wordt, ’s avonds wachten wij beiden op de maan en weten dat geluid vaak ver is. En als het zo stil wordt, ’s avonds dat de bomen niet meer ruisen dan weten we God fluistert zachter dan anders En als tenslotte niets meer ritselt geen krekels meer, geen kikkers meer het drijvend blad van de waterlelie zwijgt dan weten…

(voor Harrie de Jonge) 'de verschrikkelijkste beelden laten mij niet meer los zei hij met angstige ogen' slapen doe ik allang niet meer want zelfs het dromen doet mij zeer en dat was hem aan te zien ook vanaf die dag in zijn bestaan heeft hij geen treintje meer gereden zijn angst werd werkelijk tot fobie dat hij met niemand durfde delen…

voortdurend voelen wij ons door het leven tekortgedaan d.w.z. het gaat veel te snel zoals de dood ook dikwijls ongelegen komt... wij hebben het bestaan ervaren in al zijn facetten zuinig omstuimig doch meertijds onrustig kabbelend als in een bootje op een spiegelgladde zee tot het onverwacht omsloeg als bij heldere hemel en wij…

vermalen doelen, onuitwisbaar miskent en toch eenvoudigweg te herleiden naar de noemer van het bestaan beelden doen er niet meer toe het aangezicht is majestueus liefde bloedt niet in open wonden verder dan mijzelf kan ik niet gaan ik peil mijn eigen diepte strooi geen strooisels zonder doel maar raap graag het miskende nooit voor…

Ik herinner me ineens wat woordjes Frans: l'amour, la tristesse, dat soort dingen, besluit dan in mijn beste koeterwaals zacht voor me uit te zingen. Van dat soort dingen dus, van dat soort dingen. -------------------------------------- uit: 'Hier begint het leven.', 2012…

Waar de modder Hard om zich Heen heeft geslagen En alle leven Verdronken lijkt, Is daar vanuit Het niets de Zachtste boterbloem Die het leven viert Bovenop de dood - Een onverwacht leven Dat zich uit in een Soort van voorlopigheid…

De slaap heb ik al verschoven, Alles gedaan in een poging Om de kolos die depressie heet Te bestrijden, haar uit te hollen Waar ik maar kan - Toch is de beste medicatie De noodzakelijkheid om een maal daags Regels op te schrijven die Vanuit het binnenste ik Naar boven wellen - Het blijft hard werken, Het zweet loopt in dichtregels…

wij zijn de soort die vraagt naar het waarom hoe het voelt om vogel te zijn waarom bromvliegen rondvliegen waarom je dit zei niet dat (bedenk je later pas) wat je liever wilt, cremeren of opzetten mensen die veel aan de dood denken snoepen meer mensen met veel rommel op hun bureau werken sneller is onderzocht zet de zak niet buiten, knip het…

Zo woei het daar dat het wel leek of er geen uur verliep en wij nog kansen hadden, honderd soorten ergens. Toch gingen wij er weg om bijtijds thuis te zijn, of het nu vloed of laag tij was. Wii wilden huiswaarts om te kunnen zeggen.…

Ik heb een versteende man in mijn tuin is een steen beter dan geen? Heb er ook één van hout in mijn kamer hij is deel van een kolossaal paar dat naar elkaar kijkt of geacht wordt naar elkaar te kijken Maar meestal kijken ze langs elkaar heen door uitdroging zijn er grote barsten in hun lijven.…

het lijkt vaag op iets dat verdwenen is maar mogelijk ook nooit heeft bestaan een soort fantoom waarin wij hebben geloofd en zijn meegegaan met iets dat zich vaak kneusde aan de realiteit zonder sporen na te laten behalve een niet te harden diepe pijn van littekens die nooit zichtbaar waren er zat leven in geweven zonder…

Dezelfde mensen op dezelfde plekken op dezelfde tijden rijden aan ons voorbij op vaste ritten op vaste dagen op vaste punten passeren we elkaar met gelijke blikken in gelijke ochtendogen kijken we gelijk weer voor ons uit niet wetend wie de ander is noch waarheen en waarom - misschien hebben zij dezelfde vragen dezelfde gevoelens maken zij…

die met dezelfde maten mat met wie we deelden onze scheppingskronen we tapten immers uit hetzelfde vat en samen zweefden we als godenzonen…

Bitter en zoet zo nauw verbonden, dooreen gekauwd en door dezelfde mond gevoederd. Moeder waarom toch die ironie? Waarom heeft U ons niet aan éénduidigheid gebonden?…

ik begin opnieuw met dezelfde mensen niet allemaal ik vertel mijn verhaal maar niet helemaal ik ga door met dezelfde liefde van dezelfde mensen daar waar ik hoor niet allemaal alleen nog de juiste einde verhaal…

Denk aan de dingen die eeuwig zijn. Eeuwig: de zon, de maan, de sterren. Misschien ook liefde, of gedachten. Geen dingen die gemakkelijk te betasten zijn. De dingen die we zien, zijn eindig. De dingen die we niet zien... eeuwig. Maar waarom zou dat beter zijn? Het geeft een besef van ruimte. Daarin is de mens ontzettend klein, wriemelend…

Op een dag lag Je laatst bij ons in de straat Zomaar op de stoep Iets voorbij de hoek: Een pop met gele haren En een rode broek Die omhoog kijkt naar de blauwe lucht Kind waar ben je En kom toch tot bedaren Je mammie troost je wel En je vindt die pop weer snel Als je thuiskomt Bij de voordeur op de grond Zit hij trots te wachten In de…

Zo ik waarneem een zee van smart En ik zie de wijd gesperde monden Ontgaat mij de schoonheid rondom Van groen en lachende jonge mensen Wie spreek ik aan om hulp te vergaren Wie leert mij hieraan voorbij te staren Steeds weer grijp ik het leed om mij heen Nooit meer zie ik het groen van voorheen Doch zij die de wereld zo rijkelijk beheren…

naar het mooie strand Glinsterend in het ochtendlicht Ik denk weer terug aan toen Wij zaten samen op dit terras Ik voelde me zo intens verliefd Toch kende ik je nog maar pas Jij gaf mijn toekomst kleur Maakte me zo vrolijk en blij Een jaar vol liefde en geluk In een zomer weer voorbij Ik pink stil een traantje weg Op deze plek in dezelfde…

Zijn kroon lijdt aan verleden tijd: kristal voorbeeld - ik ontwerp dezelfde dingen, dagelijks overnieuw, tevergeefs. ------------------------------- Uit: 'Logos', 2002.…

hij is mijn vriend of toch niet onze dialoog put uit dezelfde bron welt op en verloopt verdroogt stroomafwaarts of bevriest in beweging ik wil zon zand zee en golven de onder bloemen bedolven ogen en lach van een vrouw hij zonden en berouw twijfels en lijden zekerheid in vaste tijden ik licht op hij weerkaatst spiegelt genadeloos…

ik wil alles ik krijg alles ik wil weinig ik krijg niks 2 verschilende levens op dezelfde bodem…

De slag komt uit het niets naar voren een mes dwingt mij, ik weet mij verloren Ruwe handen trekken, naaktheid wordt onthuld Dan dringt het diep in mij vermoordt het wreed mijn onschuld Het flonkeren der sterren zie ik met mij sterven maanlicht dooft zwart wordt mij de nacht Door afgrijzen pijn angst bezwijk ik dankbaar Stinkend grauw…